เคยรู้สึกเหมือนทิ้งคนที่บ้านไว้ข้างหลังไหมคะ?

เราเป็นคนหนึ่งที่มาเรียนไกลบ้าน ใช้ชีวิตอยู่หอพัก
กู้กยศ.และขอทุนการศึกษา พยายามทำตัวเองให้เป็นภาระที่บ้านน้อยที่สุด แต่มีบ้างบางครั้งที่ต้องขอเงินพ่อกับแม่ ทางบ้านไม่ได้มีฐานะ แถมมีค่าใช้จ่ายและหนี้สินเยอะมากๆ พอมาอยู่ไกลบ้านไม่ได้รับรู้ความหนักหนาของครอบครัว ไม่ได้เห็นความเหนื่อยของพ่อ พอเค้ามาเล่าปัญหาทางบ้านให้ฟัง เล่าว่าเหนื่อยมากแต่ไหน ท้อขนาดไหน มันทำให้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นภาระ และกำลังสุขสบายอยู่คนเดียว เราเป็นคนผลการเรียนค่อนข้างดีค่ะ ได้ทุนเลยสามารถแบ่งเบาค่าหอพักได้บ้าง จากเดิมที่พ่อต้องหาจ่ายเทอมละเป็นหมื่น และก็กำลังยื่นทุน100%แลกเปลี่ยนไปต่างประเทศ ทางบ้านก็รับรู้และสนับสนุน แต่ก็รู้สึกเหมือนกำลังทิ้งน้องทิ้งที่บ้าน แล้วไปมีความสุขอยู่คนเดียว มันเป็นความรู้สึกที่ เหมือนจะมีความสุข ก็สุขไม่สุด คิดอยู่ในหัวทุกวันว่าเมื่อไหร่จะเรียนจบสักที จะได้แบ่งเบาพ่อ และดูแลน้องดูแลที่บ้านได้บ้าง รู้สึกเหมือนเป็นภาระไปหมด รู้ว่าพ่อคงไม่คิดแบบนี้และไม่อยากให้คิดแบบนี้ แต่ก็ไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีเหมือนกันค่ะ