สวัสดีครับ ผมชื่อซ็อก ชอบขี่บิ๊กไบค์เป็นชีวิตจิตใจ ผมอยากเล่าเรื่องเหนือธรรมชาติที่เจอมากับตัวของพี่ผู้ชายคนนึงครับ พี่คนนี้ชื่อพี่คุณนะครับ
มีอยู่เหตุการณ์นึงทำให้ผมเชื่ออย่างสุดใจว่าพี่คุณไม่ใช่คนธรรมดา ๆ มีอยู่วันนึง ผมได้โมดิฟายด์ปรับแต่งสวิงอาร์มบิ๊กไบค์ยื่นยาวกว่าปกติ
วันนั้นผมก็ได้ชวนพี่คุณไปลองถนนด้วยกัน คืนนั้นเวลาประมาณ 02.00 น. กว่า ๆ ถนนโล่งเหมาะสำหรับขาซิ่ง พี่คุณขอลองรถผม ผมก็ตกลงผมได้กำชับพี่คุณว่าอย่าบิดเกิน 120 นะ ผมไม่มั่นใจว่ามันจะทนต่อความเร็วท่าไหร่
ผมขี่นำหน้าความเร็วอยู่ที่ราว ๆ 160 กว่า ๆ สักพักผมได้ยินเสียงบิ๊กไบค์มาจากข้างหลัง น่าจะมาเร็วไม่ต่ำกว่า 180 แน่นอน
เป็นพี่คุณครับ ข้างหน้าเป็นทางโค้ง จังหวะที่พี่คุณกำลังจะเทโค้งข้อต่อตัวเสริมสวิงอาร์มที่ผมทำก็ดันหลุด
พี่คุณเสียการทรงตัวล้มกลิ้งไถลหลุดถนนฟาดกับต้นไม้อย่างจัง เห็นต่อหน้าต่อตา ผมคิดว่าคงไม่รอด ยังไงก็ตายแน่ ๆ
ผมตกใจมากกลับไปดูพี่คุณ แต่สิ่งที่ผมตกใจมากกว่านั้นคือ พี่คุณนอนอยู่บนพื้น บอกไม่ถูกว่านอนอยู่ท่าไหน ส่วนบนตั้งแต่เอวขึ้นไป " หงายขึ้น "
และส่วนล่าง ตั้งแต่เอวลงไป " คว่ำลง " ตัวบิดผิดรูป ผมยืนค้างทำอะไรไม่ถูก ตัวสั่นไปหมด จากนั้นพี่คุณลุกขึ้นยืน แต่ส่วนบนยังห้อยทิ่มพื้น
แล้วร่างพี่คุณก็บิดกลับมาเป็นแบบเดิม ปัดตามตัวเหมือนกับว่าไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลยสักนิด ผมขาสั่นขาปัสสาวะแทบราด อยากวิ่งแต่ขาไม่ขยับ
พี่คุณเห็นผมแล้วบอกกับผมว่า " ไม่ต้องกลัวพี่ เดี๋ยวพี่เล่าให้ฟัง " ผมก็สบายใจ สติเริ่มกลับมา นิ้วมือข้างซ้ายบิดผิดรูป เสื้อขาดเกิดจากการไถลกับถนน
เป็นไปไม่ได้เกิดอุบัติเหตุณ์ที่ความเร็วขนาดนั้น แต่กลับไม่มีแผลสักนิด มีแค่รอยแดงช้ำ เสื้อผ้าขาดแค่นั้น
ผม “ เป็นอะไรมั้ยพี่ ”
พี่คุณ “ ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เอง ”
แล้วพี่คุณก็จับนิ้วที่บิดผิดรูปดัดเข้าที่กลับเป็นเหมือนเดิม ผมได้แต่นิ่งเงียบไม่กล้าพูดอะไร รู้สึกหวั่น
โชคดีที่บิ๊กไบค์ผมตกลงในคูน้ำตื้น ๆ ข้างทางไม่ได้รับความเสียหายอะไรมาก
ผม “ เดี๋ยวผมหาเรียกรถยกมานะ รอสักพักใหญ่เลย ”
พี่คุณ “ จะเรียกให้เสียตังค์เสียเวลาทำไม ช่วยกันยกขึ้นมาดีกว่ามั้ย ”
ผม “ บ้าป่าวพี่ z800 รถหนัก 230 โลเลยนะ ยังไงก็เป็นไปไม่ได้ที่จะลากขึ้นจากคู มันไม่ได้ง่ายเลยนะพี่ ”
พี่คุณ “ เออหน่า มาช่วยกัน ” พี่คุณหยิบบุหรี่ขึ้นจุด แล้วก็ถอดเสื้อ ทำให้เห็นอักขระยันต์เต็มตัว
ด้วยความสงสัย ผมก็ลงคูจะไปลองยกดู ผมเป็นคนเล่นกล้ามนะครับ ผมยกสุดแรงเกิด บอกเลยยังไงก็ไม่ไหว
ผม “ พี่ ไม่น่าไหวนะ ”
พี่คุณ “ อะไรวะยังหนุ่มยังแน่นแต่ไม่มีแรง ม่ะ...พี่เอง ”
ผมที่แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง Z800 ที่หนัก 230 โล พี่คุณยกแบกขึ้นจากคูน้ำด้วยตัวคนเดียว ผมนี่ถึงกับเหวอ
นี่ก็เป็นเหตุการณ์ที่ผมได้พบเจอความประหลาดของพี่คุณครับ
หลังจากพี่คุณยก Z800 หนักเกือบ 230 กิโลขึ้นจากคูน้ำได้ด้วยตัวคนเดียว ผมยังยืนอึ้งอยู่นาน หัวใจเต้นแรงไม่ใช่เพราะกลัว แต่เพราะทั้งตกใจและทึ่ง
พี่คุณหันมายิ้มบาง ๆ ให้ผม “ อย่าคิดมากเลยน้อง พี่ไม่อยากให้เราเสียใจ ”
แล้วยังมีเรื่องน่ากลัวและสยองเกี่ยวกับพี่คุณอีกนะครับ
ไบค์เกอร์เเจอเรื่องหลอน
มีอยู่เหตุการณ์นึงทำให้ผมเชื่ออย่างสุดใจว่าพี่คุณไม่ใช่คนธรรมดา ๆ มีอยู่วันนึง ผมได้โมดิฟายด์ปรับแต่งสวิงอาร์มบิ๊กไบค์ยื่นยาวกว่าปกติ
วันนั้นผมก็ได้ชวนพี่คุณไปลองถนนด้วยกัน คืนนั้นเวลาประมาณ 02.00 น. กว่า ๆ ถนนโล่งเหมาะสำหรับขาซิ่ง พี่คุณขอลองรถผม ผมก็ตกลงผมได้กำชับพี่คุณว่าอย่าบิดเกิน 120 นะ ผมไม่มั่นใจว่ามันจะทนต่อความเร็วท่าไหร่
ผมขี่นำหน้าความเร็วอยู่ที่ราว ๆ 160 กว่า ๆ สักพักผมได้ยินเสียงบิ๊กไบค์มาจากข้างหลัง น่าจะมาเร็วไม่ต่ำกว่า 180 แน่นอน
เป็นพี่คุณครับ ข้างหน้าเป็นทางโค้ง จังหวะที่พี่คุณกำลังจะเทโค้งข้อต่อตัวเสริมสวิงอาร์มที่ผมทำก็ดันหลุด
พี่คุณเสียการทรงตัวล้มกลิ้งไถลหลุดถนนฟาดกับต้นไม้อย่างจัง เห็นต่อหน้าต่อตา ผมคิดว่าคงไม่รอด ยังไงก็ตายแน่ ๆ
ผมตกใจมากกลับไปดูพี่คุณ แต่สิ่งที่ผมตกใจมากกว่านั้นคือ พี่คุณนอนอยู่บนพื้น บอกไม่ถูกว่านอนอยู่ท่าไหน ส่วนบนตั้งแต่เอวขึ้นไป " หงายขึ้น "
และส่วนล่าง ตั้งแต่เอวลงไป " คว่ำลง " ตัวบิดผิดรูป ผมยืนค้างทำอะไรไม่ถูก ตัวสั่นไปหมด จากนั้นพี่คุณลุกขึ้นยืน แต่ส่วนบนยังห้อยทิ่มพื้น
แล้วร่างพี่คุณก็บิดกลับมาเป็นแบบเดิม ปัดตามตัวเหมือนกับว่าไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลยสักนิด ผมขาสั่นขาปัสสาวะแทบราด อยากวิ่งแต่ขาไม่ขยับ
พี่คุณเห็นผมแล้วบอกกับผมว่า " ไม่ต้องกลัวพี่ เดี๋ยวพี่เล่าให้ฟัง " ผมก็สบายใจ สติเริ่มกลับมา นิ้วมือข้างซ้ายบิดผิดรูป เสื้อขาดเกิดจากการไถลกับถนน
เป็นไปไม่ได้เกิดอุบัติเหตุณ์ที่ความเร็วขนาดนั้น แต่กลับไม่มีแผลสักนิด มีแค่รอยแดงช้ำ เสื้อผ้าขาดแค่นั้น
ผม “ เป็นอะไรมั้ยพี่ ”
พี่คุณ “ ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เอง ”
แล้วพี่คุณก็จับนิ้วที่บิดผิดรูปดัดเข้าที่กลับเป็นเหมือนเดิม ผมได้แต่นิ่งเงียบไม่กล้าพูดอะไร รู้สึกหวั่น
โชคดีที่บิ๊กไบค์ผมตกลงในคูน้ำตื้น ๆ ข้างทางไม่ได้รับความเสียหายอะไรมาก
ผม “ เดี๋ยวผมหาเรียกรถยกมานะ รอสักพักใหญ่เลย ”
พี่คุณ “ จะเรียกให้เสียตังค์เสียเวลาทำไม ช่วยกันยกขึ้นมาดีกว่ามั้ย ”
ผม “ บ้าป่าวพี่ z800 รถหนัก 230 โลเลยนะ ยังไงก็เป็นไปไม่ได้ที่จะลากขึ้นจากคู มันไม่ได้ง่ายเลยนะพี่ ”
พี่คุณ “ เออหน่า มาช่วยกัน ” พี่คุณหยิบบุหรี่ขึ้นจุด แล้วก็ถอดเสื้อ ทำให้เห็นอักขระยันต์เต็มตัว
ด้วยความสงสัย ผมก็ลงคูจะไปลองยกดู ผมเป็นคนเล่นกล้ามนะครับ ผมยกสุดแรงเกิด บอกเลยยังไงก็ไม่ไหว
ผม “ พี่ ไม่น่าไหวนะ ”
พี่คุณ “ อะไรวะยังหนุ่มยังแน่นแต่ไม่มีแรง ม่ะ...พี่เอง ”
ผมที่แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง Z800 ที่หนัก 230 โล พี่คุณยกแบกขึ้นจากคูน้ำด้วยตัวคนเดียว ผมนี่ถึงกับเหวอ
นี่ก็เป็นเหตุการณ์ที่ผมได้พบเจอความประหลาดของพี่คุณครับ
หลังจากพี่คุณยก Z800 หนักเกือบ 230 กิโลขึ้นจากคูน้ำได้ด้วยตัวคนเดียว ผมยังยืนอึ้งอยู่นาน หัวใจเต้นแรงไม่ใช่เพราะกลัว แต่เพราะทั้งตกใจและทึ่ง
พี่คุณหันมายิ้มบาง ๆ ให้ผม “ อย่าคิดมากเลยน้อง พี่ไม่อยากให้เราเสียใจ ”
แล้วยังมีเรื่องน่ากลัวและสยองเกี่ยวกับพี่คุณอีกนะครับ