คือถึงจะเรียกว่าเพื่อนแต่ก็เป็นคนที่ผมเคยชอบแต่ก็จบด้วยการเป็นแค่เพื่อน มาเข้าเรื่องเลยดีกว่าครับ คือผมกับเพื่อนหลังจากที่รู้สถานะผมก็ไม่ค่อยได้คุยกับเค้า ผมทิ้งระยะห่างพอสมควรแต่มาวันนี้เค้าทักมาแต่เช้าว่าขอยืมเงินหน่อย360ซึ่งผมไม่ได้กดเข้าไปอ่านเพราะผมไม่ค่อยอยากให้เท่าไหร่เพราะตอนที่ยังคุยกันผมก็ให้เค้าไปเยอะแล้วผมกลัวจะกลับไปใจอ่อนให้เค้าไปเลยแทนที่จะเป็นการยืม พอมาโรงเรียนก็เจอเค้านะแต่ยังไม่ได้ถามอะไรเค้าก็ไม่ได้พูดเกี่ยวกับการยืมเงินด้วยผมก็เลยไม่ได้ใส่ใจอะไรแต่พอคาบเรียนที่5(ตอนบ่าย)เค้าก็มาพูดเรื่องยืมเงินเค้าบอกยืม260แต่พิมพ์ผิดเป็น360 ซึ่งพอเริ่มบทสนทนานี้ผมก็ได้ถามเค้าไปว่าเอาไปทำอะไรเค้าตอบว่า`เรื่องส่วนตัว'ซึ่งผมก็ไม่ได้อยากให้อยู่แล้วซึ่งผมก็ปฎิเสธเรื่องที่จะให้ยืมไปแล้วบอกให้ยืมคนอื่นไปแต่เค้าบอกเพื่อนคนอื่นก็ไม่มีซึ่งผมก็บอกว่าผมก็ไม่มีเหมือนกันแล้วเค้าก็ขอดูเงินในบัญชีธนาคารของผมซึ่งมีอยู่ประมาณ1400บาทแล้วเค้าก็บอกนี่ไงก็มีอยู่แต่ผมก็ปฎิเสธการให้ยืมไปแล้วเหตุการณ์ก็สงบไปประมาณนึงจนคาบที่7(คาบสุดท้าย)เค้าก็มาถามใหม่อีกครั้งแต่ครั้งนี้เค้าคะยั้นคะยอกว่าครั้งแรกมาก คือเค้ามาดึงเสื้อเลยครับแล้วก็พยายามขอเงินเค้าบอก150ก็ได้เค้าก็ตื๊อแบบนั้นแต่ผมก็ไม่ให้ อาจเป็นเพราะนิสัยส่วนตัวเค้าก็ได้คือนิสัยส่วนตัวเค้าค่อนข้างเป็นคนโมโหง่ายอารมณ์ขึ้นลงและก็งอนง่ายมากเลยครับ มาเล่าเหตุการณ์ต่อเลยนะครับ ผมก็อยู่เฉยๆนะครับตอนเค้าคะยั้นคะยอไม่ได้ไปไหนนะครับแต่ก็พูดปฎิเสธไปจากนั้นเพื่อนผู้ชายผมก็บอกให้ผมดูเค้าโมโหมากผมหันไปดูก็จริงคือตอนแรกผมหันหลังให้เค้าไงครับเหตุการณ์ต่อจากนั้นคือเค้าเดินหนีผมลงตึกแล้วก็ไม่เห็นอีกเลยครับจนกลับบ้านก็ไม่เห็นปกติผมจะจอดรถใกล้กันก็จะเจอเค้ามากับเพื่อนห้องอื่นตลอดแต่วันนี้ไม่เห็น เอาง่ายๆเลยนะครับก็คือหลังจากเค้าเดินหนีไปก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยครับ คือผมก็คิดว่าผมผิดมั้ยที่ไม่ให้ยืมจนเค้าโกรธขนาดนั้นแต่ก็มีอีกความคิดนึงคือเค้าจะยืมเงินผมแต่เค้าก็ไม่สามารถตอบได้ด้วยซ้ำว่าเอาไปทำไมแล้วทำไมผมต้องให้ยืมด้วยเพราะเงินของผมก็เป็นเงินส่วนตัวเหมือนกัน
ผิดมั้ยที่ไม่ให้เพื่อนยืมเงิน