เราติดคณะที่ชอบค่ะ (สายภาษา) แต่เราดันติดมอดังอีกที่ที่ไม่คิดว่าจะติดแทนค่ะเป็นมินคณะ (เราเลือกมอในใจไว้อันดับ2มอดังไว้อันดับ1เผื่อฟลุ๊คได้และใกล้บ้าน ครอบครัวก็หวังให้เข้ามาก ๆ ) ซึ่งชื่อเสียงคณะนี้ดีมากค่ะ จบไปได้งานดีแน่ ๆ เราเลยตัดสินใจเรียนเพราะไม่ต้องการยึดติดแค่มอที่อยากเข้า
เรียนแรก ๆ ก็แฮปปี้นะคะมีคอนเนคชั่นดีสังคมดีเพื่อนก็ดี ดีไปหมด แต่พออยู่นาน ๆ กลับรู้สึกว่าตรงนี้มันไม่ใช่ที่ของเราเลย ทั้งสไตล์การใช้ชีวิต ทั้งสังคม เหมือนเราเป็นคนแปลกแยก คือเข้าร่วมได้แต่ความเป็นเราจริง ๆ มันถูกฝังกลบเอาไว้ ไม่มีอะไรในมอที่มองแล้วฮีลใจเราได้เลยเพราะไม่ใช่ที่ที่คาดว่าจะได้เข้าตั้งแต่แรก การใ้ช้ชีวิตเริ่มจำเจ ไม่อยากทำกิจกรรมอะไรมากมาย เรียนเสร็จกลับบ้านนอน ไม่มีกะจิตกะใจอ่านหนังสือสอบ เพราะรู้สึกยาก+ไม่มีแพชชั่นกับสิ่งที่เรียนเลยทั้งๆที่เราเป็นคนขยันมากๆมาก่อน
หลักสูตรที่เรียนสไตล์การสอนดีหมดนะคะแค่รส.ไม่เหมาะกับเราเลย ไม่ถนัดด้วย ไม่ได้เอาไปใช้ต่อยอดในการทำงานเท่าไหร่ พอคิดแบบนี้มันก็รู้สึกแย่มากค่ะ ไม่อยากจะตื่นไปมอ ไม่อยากเปิดดูเนื้อหาที่ต้องสอบ ร้องไห้ไปด้วยฝืนอ่านหนังสือไปด้วย คราบน้ำตาเต็มหน้ากระดาษ555 เหมือนใจเรามันไม่อยู่กับที่นี่เลย ชอบนึกย้อนกลับไปบ่อย ๆ ถ้าเราเลือกมอในใจตัวเองเป็นอันดับ1ถึงจะไม่ได้ดังที่สุดแต่คงมีความสุขมากกว่านี้มั้ยนะ ถึงจะเครียดแต่พออยู่มอนี้คงคิดภูมิใจได้ว่านี่แหละสิ่งที่เราเลือกเองจริง ๆ
อีกเรื่องคือทักษะการใช้ชีวิตเราง่อยมากค่ะ เรียนแล้วไปกลับติดอยู่กับที่บ้านมาตลอดชีวิตในใจลึกๆก็อยากเปลี่ยนไปลองใช้ชีวิตด้วยตัวเองบ้าง กลัวตอนเข้าสังคมวัยทำงานแล้วเราใช้ชีวิตเองไม่เป็นซึ่งตรงกันข้ามกับมอที่เราอยู่เลยค่ะ ค่อนข้างใกล้บ้านทำให้เราเรียนเสร็จไม่แวะห้างก็กลับบ้านนอนวนๆอยู่แค่นี้ แต่ก็ทำให้ประหยัดค่าใช้จ่ายทางบ้านไปได้เยอะ
ตอนนี้เลยลังเลว่า
1.ควรเลือกความต้องการของตัวเองหรือตามความคาดหวังของครอบครัวดีคะ
2.ถ้าเป็นทุกคนจะซิ่วมั้ยคะมอก็ดีคณะก็ดีแต่ดันไม่ตรงกับเนื้อหาที้เราสนใจจะเรียนจริงๆและรสไม่ใช่ที่ของเรา หรือจะฝืนอยู่ต่อแค่4ปีให้จบไปแล้วเลือกงานดี ๆ
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นล่วงหน้าค่ะ
ควรซิ่วไปมหาลัยใหม่คณะเดิมเพราะรู้สึกไม่ใช่ที่ของเรามั้ย
เรียนแรก ๆ ก็แฮปปี้นะคะมีคอนเนคชั่นดีสังคมดีเพื่อนก็ดี ดีไปหมด แต่พออยู่นาน ๆ กลับรู้สึกว่าตรงนี้มันไม่ใช่ที่ของเราเลย ทั้งสไตล์การใช้ชีวิต ทั้งสังคม เหมือนเราเป็นคนแปลกแยก คือเข้าร่วมได้แต่ความเป็นเราจริง ๆ มันถูกฝังกลบเอาไว้ ไม่มีอะไรในมอที่มองแล้วฮีลใจเราได้เลยเพราะไม่ใช่ที่ที่คาดว่าจะได้เข้าตั้งแต่แรก การใ้ช้ชีวิตเริ่มจำเจ ไม่อยากทำกิจกรรมอะไรมากมาย เรียนเสร็จกลับบ้านนอน ไม่มีกะจิตกะใจอ่านหนังสือสอบ เพราะรู้สึกยาก+ไม่มีแพชชั่นกับสิ่งที่เรียนเลยทั้งๆที่เราเป็นคนขยันมากๆมาก่อน
หลักสูตรที่เรียนสไตล์การสอนดีหมดนะคะแค่รส.ไม่เหมาะกับเราเลย ไม่ถนัดด้วย ไม่ได้เอาไปใช้ต่อยอดในการทำงานเท่าไหร่ พอคิดแบบนี้มันก็รู้สึกแย่มากค่ะ ไม่อยากจะตื่นไปมอ ไม่อยากเปิดดูเนื้อหาที่ต้องสอบ ร้องไห้ไปด้วยฝืนอ่านหนังสือไปด้วย คราบน้ำตาเต็มหน้ากระดาษ555 เหมือนใจเรามันไม่อยู่กับที่นี่เลย ชอบนึกย้อนกลับไปบ่อย ๆ ถ้าเราเลือกมอในใจตัวเองเป็นอันดับ1ถึงจะไม่ได้ดังที่สุดแต่คงมีความสุขมากกว่านี้มั้ยนะ ถึงจะเครียดแต่พออยู่มอนี้คงคิดภูมิใจได้ว่านี่แหละสิ่งที่เราเลือกเองจริง ๆ
อีกเรื่องคือทักษะการใช้ชีวิตเราง่อยมากค่ะ เรียนแล้วไปกลับติดอยู่กับที่บ้านมาตลอดชีวิตในใจลึกๆก็อยากเปลี่ยนไปลองใช้ชีวิตด้วยตัวเองบ้าง กลัวตอนเข้าสังคมวัยทำงานแล้วเราใช้ชีวิตเองไม่เป็นซึ่งตรงกันข้ามกับมอที่เราอยู่เลยค่ะ ค่อนข้างใกล้บ้านทำให้เราเรียนเสร็จไม่แวะห้างก็กลับบ้านนอนวนๆอยู่แค่นี้ แต่ก็ทำให้ประหยัดค่าใช้จ่ายทางบ้านไปได้เยอะ
ตอนนี้เลยลังเลว่า
1.ควรเลือกความต้องการของตัวเองหรือตามความคาดหวังของครอบครัวดีคะ
2.ถ้าเป็นทุกคนจะซิ่วมั้ยคะมอก็ดีคณะก็ดีแต่ดันไม่ตรงกับเนื้อหาที้เราสนใจจะเรียนจริงๆและรสไม่ใช่ที่ของเรา หรือจะฝืนอยู่ต่อแค่4ปีให้จบไปแล้วเลือกงานดี ๆ
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นล่วงหน้าค่ะ