ก่อนอื่นไม่อยากตั้งกระทู้เพราะความคิดส่วนตัวมองว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว แต่เพื่อเปิดโอกาสให้บุคคลอื่นๆ แสดงความคิด เพื่อไม่ใช้ความคิดตัวเองตัดสินเบ็ดเสร็จเด็ดขาดและเป็นแนวคิดของตัวเราเอง ในการใช้กับชีวิตคู่กับแฟน
งั้นขอเริ่มเลยแล้วกัน คบกับแฟนมา7 ปี ช่วงแรกๆก็รักกันดีผลัดกันไปหานัดเจอเที่ยวกินข้าวกัน หลังจากนั้นเราเริ่มโฟกัสเรื่องของอนาคต เริ่มโฟกัสที่เงินทำอย่างเดียว ทำงาน7 วันไม่มีวันหยุด ทำตั้งแต่ช่วงสายถึงเวลานอน ทำแบบนี้มา 5 ปี ผลตอบแทนคือได้เงินเก็บมาเกือบ7หลัก แต่แฟนบ่นว่าไม่มีเวลาให้ แฟนมาหา ส่วนตัวก็ซื้อของมีอาหารไว้ให้กินหมด ให้ค่ารถด้วย เพียงแต่ว่าไม่มีเวลาไปหาและไปเที่ยวและกินอาหารข้างนอกเหมือนคบกัน2ปีแรก สิ่งที่ได้คือความน้อยใจ
ทุกครั้งที่เหนื่อย มีแค่ตัวเราที่สร้างกำลังใจขึ้นมาเอง ไม่ว่าจะท้อหรืออยากหยุดแค่ไหน เพราะการใช้ชีวิต ไม่ให้ป่วยนั้นไม่ง่ายเลย ต้องเลือกกินอาหาร งดอาหารบางอย่าง แบ่งเวลาออกกำลังกาย แบ่งเวลานอน (บางคนว่าใช้ชีวิตตึงเกิน เราวางแผนไว้แล้วว่าตอนนี้อายุไม่เยอะสามารถทำงานหนักและดูแลตัวเองได้ ถ้าอนาคตจะได้สบายขึ้นเลือกทำงานไม่ต้องเหนื่อยมาก) เพราะคิดว่าถ้าอนาคตใช้ชีวิตร่วมกันกับแฟน มีเงินมันจะสะดวกสบายมากกว่านี้ เพราะแฟนทำงานมา 5ปีไม่มีเงินเก็บเลย ก็เคยลองคุยกันเรื่องงานกับเขา เขาก็ปฏิเสธไม่อยากคุย เพราะโดนที่ทำงานบ่นแล้วยังจะมาโดนเราบ่นอีก แต่ที่บ่นเพราะเขาทำงานล่วงเวลาแล้วไม่ได้เงิน OT แฟนทำงาน 5 วัน บางทีวันหยุดก็มีการโทรคุยงานอีก วันธรรมดาก็กลับค่ำ แฟนเป็นพนักงานกินเงินเดือนธรรมดา // ในความคิดส่วนตัวคิดว่า คุณควรจะทำเต็มที่กับงานหมดเวลางานคุณควรกลับบ้าน และผ่อนคลายสมองให้โล่ง เพื่อที่จะมีความคิดสร้างสรรค์และพัฒนาที่จะคิดทำอย่างอื่น เขาบอกว่าเขาทำงานหนักมาก เรารู้ได้ไงว่าเขาไม่เหนื่อย คือในความคิดเรานะ (วันหยุดเขาเท่าที่เห็นเล่นมือถือดูอะไรไปเรื่อยแล้วนอน ถ้ามีงานจากบริษัทก็ทำฟรีในวันหยุด) ถ้าคุณทำงานหนักแล้วคุณเก็บเงินไม่ได้เพราะภาระครอบครัวหรืออื่นๆ (ต้องบอกว่าแฟนไม่ได้เป็นหนี้นะ) ขนาดคุณตัวคนเดียวยังไม่หาทางออกที่จะเก็บเงินยังไม่ได้เลย ซึ่งพูดไปก็ทะเลาะท้ายสุดว่าเราเห็นแก่ตัวทำเพื่อตัวเอง เขาไม่เคยขอเงินเรา ได้ยินแบบนี้คือ พูดไม่ออก โอ้โห คิดในใจว่านี่หรือคนที่เราเก็บเงินแล้วไปใช้ชีวิตในอนาคตร่วมกัน มีมุมมองแค่นี้เองหรอ ปากเขาบอกว่ารัก ยังรู้สึกเหมือนเดิม แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงการใช้ชีวิตได้ ทั้งๆ ก็เคยคุยกันว่า ถ้าไปขอใช้เงินเล็กๆ 1 ก้อนแล้วย้ายมาอยู่ด้วยกันตัดค่าใช้จ่ายต่างๆแล้วทำงานเก็บเงินสร้างอนาคตด้วยกัน เขาก็ไม่เลือกเราเพราะเขามีพ่อแม่อาศัยอยู่ด้วย ซึ่งเคยถามแล้วให้พ่อแม่กลับไปอยู่บ้านเกิดได้มั้ย เขาบอกไม่ได้พี่น้องไม่อยากให้พ่อแม่กลับบ้าน เพราะพี่น้องไม่อยากให้พ่อแม่อยู่ไกล แต่พี่น้องเขามีครอบครัวกันหมด เราก็เลยบอกว่าถ้าไม่หาทางออกคุณจะทำงานแบบนี้ไปจนกว่าคุณทำไม่ไหวหรอ เขานิ่ง ก็คงต้องเป็นแบบนั้น เอาจริงๆ นะชีวิตคนเรามันไม่สามารถแบกทุกอย่างหมดได้หรอก แม้จะมีความรักที่ดี เงินมันก็เป็นตัวแปรสำคัญมากๆ การจะใช้ชีวิตกับใครสักคน ไปเอาฟรีๆ ได้ไหมไม่ต้องขอ มันก็ไม่ได้ ซึ่งมันปฏิเสธไม่ได้เลยว่า เงินไม่สำคัญ เพื่อนๆ พี่ๆ คิดเห็นกันอย่างไร มองว่าเราแย่มากมั้ย หรือว่าเราไม่สมควรจะมีแฟน เห็นแก่ตัวหรือเปล่า จะได้รับเอาไปเป็นแนวคิดในอนาคตต่อไป
ถามเกี่ยวกับชีวิตคู่
งั้นขอเริ่มเลยแล้วกัน คบกับแฟนมา7 ปี ช่วงแรกๆก็รักกันดีผลัดกันไปหานัดเจอเที่ยวกินข้าวกัน หลังจากนั้นเราเริ่มโฟกัสเรื่องของอนาคต เริ่มโฟกัสที่เงินทำอย่างเดียว ทำงาน7 วันไม่มีวันหยุด ทำตั้งแต่ช่วงสายถึงเวลานอน ทำแบบนี้มา 5 ปี ผลตอบแทนคือได้เงินเก็บมาเกือบ7หลัก แต่แฟนบ่นว่าไม่มีเวลาให้ แฟนมาหา ส่วนตัวก็ซื้อของมีอาหารไว้ให้กินหมด ให้ค่ารถด้วย เพียงแต่ว่าไม่มีเวลาไปหาและไปเที่ยวและกินอาหารข้างนอกเหมือนคบกัน2ปีแรก สิ่งที่ได้คือความน้อยใจ
ทุกครั้งที่เหนื่อย มีแค่ตัวเราที่สร้างกำลังใจขึ้นมาเอง ไม่ว่าจะท้อหรืออยากหยุดแค่ไหน เพราะการใช้ชีวิต ไม่ให้ป่วยนั้นไม่ง่ายเลย ต้องเลือกกินอาหาร งดอาหารบางอย่าง แบ่งเวลาออกกำลังกาย แบ่งเวลานอน (บางคนว่าใช้ชีวิตตึงเกิน เราวางแผนไว้แล้วว่าตอนนี้อายุไม่เยอะสามารถทำงานหนักและดูแลตัวเองได้ ถ้าอนาคตจะได้สบายขึ้นเลือกทำงานไม่ต้องเหนื่อยมาก) เพราะคิดว่าถ้าอนาคตใช้ชีวิตร่วมกันกับแฟน มีเงินมันจะสะดวกสบายมากกว่านี้ เพราะแฟนทำงานมา 5ปีไม่มีเงินเก็บเลย ก็เคยลองคุยกันเรื่องงานกับเขา เขาก็ปฏิเสธไม่อยากคุย เพราะโดนที่ทำงานบ่นแล้วยังจะมาโดนเราบ่นอีก แต่ที่บ่นเพราะเขาทำงานล่วงเวลาแล้วไม่ได้เงิน OT แฟนทำงาน 5 วัน บางทีวันหยุดก็มีการโทรคุยงานอีก วันธรรมดาก็กลับค่ำ แฟนเป็นพนักงานกินเงินเดือนธรรมดา // ในความคิดส่วนตัวคิดว่า คุณควรจะทำเต็มที่กับงานหมดเวลางานคุณควรกลับบ้าน และผ่อนคลายสมองให้โล่ง เพื่อที่จะมีความคิดสร้างสรรค์และพัฒนาที่จะคิดทำอย่างอื่น เขาบอกว่าเขาทำงานหนักมาก เรารู้ได้ไงว่าเขาไม่เหนื่อย คือในความคิดเรานะ (วันหยุดเขาเท่าที่เห็นเล่นมือถือดูอะไรไปเรื่อยแล้วนอน ถ้ามีงานจากบริษัทก็ทำฟรีในวันหยุด) ถ้าคุณทำงานหนักแล้วคุณเก็บเงินไม่ได้เพราะภาระครอบครัวหรืออื่นๆ (ต้องบอกว่าแฟนไม่ได้เป็นหนี้นะ) ขนาดคุณตัวคนเดียวยังไม่หาทางออกที่จะเก็บเงินยังไม่ได้เลย ซึ่งพูดไปก็ทะเลาะท้ายสุดว่าเราเห็นแก่ตัวทำเพื่อตัวเอง เขาไม่เคยขอเงินเรา ได้ยินแบบนี้คือ พูดไม่ออก โอ้โห คิดในใจว่านี่หรือคนที่เราเก็บเงินแล้วไปใช้ชีวิตในอนาคตร่วมกัน มีมุมมองแค่นี้เองหรอ ปากเขาบอกว่ารัก ยังรู้สึกเหมือนเดิม แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงการใช้ชีวิตได้ ทั้งๆ ก็เคยคุยกันว่า ถ้าไปขอใช้เงินเล็กๆ 1 ก้อนแล้วย้ายมาอยู่ด้วยกันตัดค่าใช้จ่ายต่างๆแล้วทำงานเก็บเงินสร้างอนาคตด้วยกัน เขาก็ไม่เลือกเราเพราะเขามีพ่อแม่อาศัยอยู่ด้วย ซึ่งเคยถามแล้วให้พ่อแม่กลับไปอยู่บ้านเกิดได้มั้ย เขาบอกไม่ได้พี่น้องไม่อยากให้พ่อแม่กลับบ้าน เพราะพี่น้องไม่อยากให้พ่อแม่อยู่ไกล แต่พี่น้องเขามีครอบครัวกันหมด เราก็เลยบอกว่าถ้าไม่หาทางออกคุณจะทำงานแบบนี้ไปจนกว่าคุณทำไม่ไหวหรอ เขานิ่ง ก็คงต้องเป็นแบบนั้น เอาจริงๆ นะชีวิตคนเรามันไม่สามารถแบกทุกอย่างหมดได้หรอก แม้จะมีความรักที่ดี เงินมันก็เป็นตัวแปรสำคัญมากๆ การจะใช้ชีวิตกับใครสักคน ไปเอาฟรีๆ ได้ไหมไม่ต้องขอ มันก็ไม่ได้ ซึ่งมันปฏิเสธไม่ได้เลยว่า เงินไม่สำคัญ เพื่อนๆ พี่ๆ คิดเห็นกันอย่างไร มองว่าเราแย่มากมั้ย หรือว่าเราไม่สมควรจะมีแฟน เห็นแก่ตัวหรือเปล่า จะได้รับเอาไปเป็นแนวคิดในอนาคตต่อไป