ผมควรทำยังไงกับชีวิตดีครับ

ไม่มีอะไรที่ต้องการเป็นพิเศษครับ ไม่มีเป้าหมาย ไม่มีความอยาก เฉยชาครับ ไม่มีแรงจูงใจอะไรเลยครับ จนเป็นคนเฉื่อยๆเฉยๆชาๆหลอนๆเอ๋อๆปยอ.ครับ ยิ้มทั้งวัน รู้สึกอะไรก็ยิ้มไว้ก่อนตลอดที่ทำงาน ต่อให้เขาด่าดูถูกยังไงผมก็จะยิ้มไว้ก่อนครับ ตัวก็ผอมลมพัดก็ปลิวครับ ผู้หญิงเข้าหาผมก็ไม่สนใจ คนบางคนก็บอกว่าผมเป็นกระเทยอ่ะป่าว บางทีคนพูดอะไรผมก็ไม่คิดอะไรครับยิ้มอย่างเดียว ด่าว่าอะไรผมไม่สนใจครับ แต่บางทีก็อ่อนไหวแล้วเศร้าครับ ข้าวน้ำก็ไม่อยากกินครับ
[ เมื่อ1ปีก่อน ไปรักษาจิต 4-5เดือน แอดมิด1เดือน ตึกจิตเวช หมอสรุปบอกเป็น ภาวะปรับตัวผิดปกติ + กึ่งซึมเศร้าครับ ละเลิกยา เลิกไปตามนัดเองเลยครับ ]  ปัจจุบันก็ยังมีชีวิตรันทดอยู่ครับ บางทีก็เศร้า บางทีก็เศร้ามาก บางทีก็รู้สึกเฉยๆครับ ความสุขผมไม่รู้สึกเลยครับ..จนผมเริ่มจะไม่เข้าใจแล้วครับว่าความสุขเป็นยังไง ผมเริ่มคิดรู้สึกมากขึ้นครับว่าหนีจากโลกนี้เลยดีมั้ย..ใจไม่สู้เลยครับอ่อนแอมากครับทั้งใจทั้งกาย...ไม่มีเหตุผล..ไม่มีแรงจูงใจครับ


ขอบคุณสำหรับคำตอบนะครับ