รู้สึกหรือไม่ว่า มุมมอง และความรู้สึกของวัยรุ่นในปัจจุบันที่มีต่อคนสูงอายุกำลังเปลี่ยนไป

เมื่อก่อน จำได้ดี ตอนเราเป็นเด็กนั้น
วัยรุ่นถึงวันทำงาน จะให้ความเคารพ หรือเกรงใจ และให้ความช่วยเหลือคนแก่ที่ไม่ใช่ญาติ
เช่น การช่วยจูง การสละที่นั่งบนรถโดยสาร
ในการรอคิวเข้าห้องน้ำ คนแก่มักกลั้นปัสสาวะไม่ได้
ก็มักจะเห็นคนยอมให้คนแก่เข้าห้องน้ำก่อน ตามความเร่งด่วนเป็นรายๆ ไป

เราเองตอนเป็นเด็ก ก็ยังได้รับความช่วยเหลือจากผู้ใหญ่ ลุกให้นั่งบนรถเมล์บ่อยๆ
ก็ยังรู้สึกดี และขอบคุณสิ่งดีๆ เหล่านั้นเสมอ

สมัยนั้น จำได้ว่า
เวลาเดินผ่านผู้ใหญ่ คนจะเกรงใจนิดนึง บางคนถึงกับโน้มตัวเดินผ่านอย่างสุภาพ
ตัดกลับมาตอนนี้ บางทีแทบจะเดินชน เหมือนมองไม่เห็นตัวตน

ปัจจุบัน
ในสายตาของวัยรุ่นถึงวัยทำงาน
มองเห็นคนแก่เป็นสิ่งน่ารำคาญ หรือบางทีเหมือนมองไม่เห็น เหมือนเป็นอากาศไปเลย
เคยได้ยินกับหูว่า
มาทำอะไรตรงนี้ แก่แล้วทำไมไม่อยู่บ้าน หรือ ลูกหลานไปไหน ทำไมปล่อยออกมา
แต่ไม่มีการช่วยเหลือ
ลูกหลานเขาก็คงจะมี แต่ก็ไปทำมาหากิน
คนแก่ก็ต้องมีธุระให้ต้องออกจากบ้านบ้าง เป็นเรื่องปกติ
ไม่ใช่ว่า พอแก่แล้ว ธุระจะหมด ไม่ต้องติดต่อกับใคร

เราเองไม่ได้เป็นคนดีหรอกนะ
แต่ถ้าเห็นคนแก่ที่ดูไม่แข็งแรง
เราจะช่วยเหลือเท่าที่ช่วยได้ เท่าที่เราไม่เดือดร้อน

อยากให้ทุกคนคิดว่า
วันนึง เราก็ต้องแก่
เราเสียดายภาพดีๆ ที่คนเคยมีให้แก่กัน น้ำใจที่คนหยิบยื่นให้กันแบบไม่หวังสิ่งตอบแทน

อาจจะฟังดูดราม่า
แต่เราอยากให้สังคมที่เอื้อเฟื้อกันแบบนั้นกลับมา
ที่เราจะมีความอารีต่อเด็ก ต่อคนแก่