"ร่างกาย...
เปรียบเหมือนบ้านหลังหนึ่ง ๆ เท่านั้น
ส่วนใจ...เปรียบเหมือนเจ้าของบ้าน
กายแตกสลาย เปรียบเหมือนบ้านปรักหักพัง เจ้าของบ้าน คือใจ...ก็ออกจากร่าง ไปก่อร่าง
ใหม่ ซึ่งเทียบกับเจ้าของบ้านไปปลูกสร้างบ้านหลังใหม่
ถ้าเจ้าของบ้านฉลาด และมีทรัพย์มาก
ก็ปลูกสร้างบ้านหลังใหม่ ได้อย่างมั่นคง
และสวยงาม ถ้าไม่มีทรัพย์มากพอจะปลูกได้ตามใจหวัง ก็เป็นหน้าที่ของตัว จะตะเกียก
ตะกายหา ที่อยู่อาศัยใหม่ ตามกฏของความจำเป็นบังคับ
ถ้าหาไม่(ถ้าไม่ได้บำเพ็ญคุณงาม ความดี
อะไรไว้บ้างเลย)ก็ย่อม ทนทุกข์ลำบากเอง
ไม่มี...ใครช่วยได้
จิต...ที่ออกจากร่างเก่า ไปสู่ร่างใหม่ก็ขึ้นอยู่
กับทรัพย์ภายใน คือ...บุญ-กุศล
ถ้าบุญ-กุศลมีมาก ร่าง...ที่จิตไปก่อภพใหม่
ก็สดสวยงดงาม อายุ ก็ยืนนาน ความสุขเป็นเครื่องเสวย ก็มี ไม่อับจนในภพชาตินั้น ๆ
ถ้าหาไม่(ถ้าไม่ได้สั่งสมบุญ-กุศลแล้ว)ก็ลด
ภพชาติ และฐานะให้ต่ำลงมาตามลำดับ
และอาจลดลงมาเป็นภพ-ชาติ แห่งสัตว์ตัว
อาภัพ ก็ได้ ไม่มี ประมาณ
ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าขยาด อย่างยิ่ง...
สำหรับมนุษย์ ผู้มีวิจารณญาณจึงไม่ควร
นอนใจ เมื่ออยู่...
ในฐานะที่ยังพอแก้ไข ได้อยู่ ยังไม่สายเกินไป."
__
คำสอนของ_____________________________________
(องค์หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน แสดง
ในโอกาสบำเพ็ญกุศลสตมวาร และบรรจุศพ
นางทิพย์ พงศ์พิพัฒน์ ณ.วัดเทพศิรินทราวาส)
ร่างกายมนุษย์ กับจิตใจเหมือน บ้านกับเจ้าของบ้าน นี่แหละ
เปรียบเหมือนบ้านหลังหนึ่ง ๆ เท่านั้น
ส่วนใจ...เปรียบเหมือนเจ้าของบ้าน
กายแตกสลาย เปรียบเหมือนบ้านปรักหักพัง เจ้าของบ้าน คือใจ...ก็ออกจากร่าง ไปก่อร่าง
ใหม่ ซึ่งเทียบกับเจ้าของบ้านไปปลูกสร้างบ้านหลังใหม่
ถ้าเจ้าของบ้านฉลาด และมีทรัพย์มาก
ก็ปลูกสร้างบ้านหลังใหม่ ได้อย่างมั่นคง
และสวยงาม ถ้าไม่มีทรัพย์มากพอจะปลูกได้ตามใจหวัง ก็เป็นหน้าที่ของตัว จะตะเกียก
ตะกายหา ที่อยู่อาศัยใหม่ ตามกฏของความจำเป็นบังคับ
ถ้าหาไม่(ถ้าไม่ได้บำเพ็ญคุณงาม ความดี
อะไรไว้บ้างเลย)ก็ย่อม ทนทุกข์ลำบากเอง
ไม่มี...ใครช่วยได้
จิต...ที่ออกจากร่างเก่า ไปสู่ร่างใหม่ก็ขึ้นอยู่
กับทรัพย์ภายใน คือ...บุญ-กุศล
ถ้าบุญ-กุศลมีมาก ร่าง...ที่จิตไปก่อภพใหม่
ก็สดสวยงดงาม อายุ ก็ยืนนาน ความสุขเป็นเครื่องเสวย ก็มี ไม่อับจนในภพชาตินั้น ๆ
ถ้าหาไม่(ถ้าไม่ได้สั่งสมบุญ-กุศลแล้ว)ก็ลด
ภพชาติ และฐานะให้ต่ำลงมาตามลำดับ
และอาจลดลงมาเป็นภพ-ชาติ แห่งสัตว์ตัว
อาภัพ ก็ได้ ไม่มี ประมาณ
ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าขยาด อย่างยิ่ง...
สำหรับมนุษย์ ผู้มีวิจารณญาณจึงไม่ควร
นอนใจ เมื่ออยู่...
ในฐานะที่ยังพอแก้ไข ได้อยู่ ยังไม่สายเกินไป."
__
คำสอนของ_____________________________________
(องค์หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน แสดง
ในโอกาสบำเพ็ญกุศลสตมวาร และบรรจุศพ
นางทิพย์ พงศ์พิพัฒน์ ณ.วัดเทพศิรินทราวาส)