ตัวกระผม

สวัสดีพี่น้องในห้องนี้ ทั้งห้องกลอนเพลงดีที่พักจิต ห้องคนเจ็บปวดใจในชีวิต คนใกล้ชิดห่างไกลไม่หวนคืน ข้าพเจ้าก็เศร้าใจเหมือนหลายท่าน ทุุกคืนวันอยากหลับไหลโดยไม่ตื่น ยามอยู่เดียวเปลี่ยวใจให้สะอื้น สุดจะ

สวัสดีค่ะ ฝืนทำงานที่ตัวเองไม่เคยชอบและไม่เคยคิดที่จะทำ แต่เมื่อได้มันมาแล้วเลยลองให้โอกาสตัวเองได้ทำดูสักตั้ง อดทนทำมาจนตอนนี้ครบ 1 ปีกว่าแล้วค่ะ ตอนนี้รู้สึกไม่ไหวมากๆแล้ว รู้สึก burnout ขั้นสุดไม่อ

มีอะไรให้ปล่อยว่างไม่ได้ ไม่ว่าจะเรื่องอะไร แค่ต้องการพื้นที่และเวลา และใครสักคนเป็นเพื่อน แต่ยากที่จะเจอคนที่เคมีใกล้เคียงกับตัวเรา

******** https://www.youtube.com/watch?v=ieSqO1R7L34 ๐ ค่ำคืนนี้ดาวไสวไกลสุดเหงา ตึกทาบเงาเศร้ากว่าราตรีไหน ลมทะเลพัดเฉือนเลือนสั่นใจ เหมือนเตือนให้รักนี้อาจพลาดกลาย ๐ เมืองหลวงหลับ แต่ใจฉันย

แต่ความจริงคือ ดาวมีไว้เบิ่ง อ้ายเอื้อมบ่ถึงดอกเด้อ หัวใจของน้อง หลับตาฝันอ้ายจังได้กอด ยามคึดฮอดได้แต่หลอยมอง ไร้วาสนาได้เป็นเจ้าของดาวนั่น ถึงผูกคอตาย ใต้ต้นบักเขือขื่น คงบ่อาจฝืนชะตา ที่ฟ้าแบ่งกั้น

โพสต์ ครั้งแรก 1 ธค. 2016 ตอนนี้ 1.ธค2025 กูก็ยังติดอยู่กับลูบ เดิมๆเฮ้อ! ชีวิต กูขอโทษ ที่แครควมรู้สึกมากกว่าตัวเอง กูขอโทษ ที่กูเอาใจใส่มากเกินไป กูขอโทษ ที่กูพยามที่จะไช้เวลาเพื่ออยู่กับมุงไห้นา

ใครเหงาไม่มีเพื่อน หรือคนคุย มาคุยกันนะครับ