ตัวกระผม

ชีวิตทุกวันก็ดูเหมือนจะดีขึ้นเรื่อยๆ มีแฟนที่รักและเอาใจเราทุกอย่าง ช่วยกันทำมาหากิน ชีวิตก็ถือว่าดีและพอใจกับสิ่งที่เป็น...แต่ในใจทำไมอึดอัด เศร้าใจ และไม่มีความสุขเลย ทุกวันก็รักแฟนไม่เปลี่ยนและไม่เ

สวัสดีพี่น้องในห้องนี้ ทั้งห้องกลอนเพลงดีที่พักจิต ห้องคนเจ็บปวดใจในชีวิต คนใกล้ชิดห่างไกลไม่หวนคืน ข้าพเจ้าก็เศร้าใจเหมือนหลายท่าน ทุุกคืนวันอยากหลับไหลโดยไม่ตื่น ยามอยู่เดียวเปลี่ยวใจให้สะอื้น สุดจะ

มีอะไรให้ปล่อยว่างไม่ได้ ไม่ว่าจะเรื่องอะไร แค่ต้องการพื้นที่และเวลา และใครสักคนเป็นเพื่อน แต่ยากที่จะเจอคนที่เคมีใกล้เคียงกับตัวเรา

รู้สึกเหงามาก อยากมีแฟนหรือแบบเพื่อนคุยเรื่องราวในชีวิต แต่ก็กังวลทุกครั้งเวลาเริ่มต้นความสัมพันธ์ ควรทำยังไงดีคะ

เราห้ามปากใครไม่ให้มา บ่น ด่า ตำหนิ ดูถูก ด้อยค่า เราได้ เราก็แค่ไม่ต้องไปใส่ใจคำพูดเหล่านั้น แต่ถ้าเราไม่ใส่ใจ แต่เหตุการณ์มันเกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าล่ะครับ วนลูป ซ้ำๆ อยู่แบบเดิม ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไ

แต่ความจริงคือ ดาวมีไว้เบิ่ง อ้ายเอื้อมบ่ถึงดอกเด้อ หัวใจของน้อง หลับตาฝันอ้ายจังได้กอด ยามคึดฮอดได้แต่หลอยมอง ไร้วาสนาได้เป็นเจ้าของดาวนั่น ถึงผูกคอตาย ใต้ต้นบักเขือขื่น คงบ่อาจฝืนชะตา ที่ฟ้าแบ่งกั้น

ใช้พี่คูมิจิ มั้ย ขอรับ ถ้าใช่ ก็สวยขึ้นนะ เหมือนหัวหน้าฝ่ายบุคคล กระผมเลย