สวัสดีครับ ผมเชื่อว่าทุกคนที่สะสมของเล่น จะมีของเล่นชิ้นโปรดเป็นของตัวเองอยู่เเล้ว เเต่ผมไม่ได้เป็นนักสะสม ไม่ได้เป็นนักเล่น ผมเเค่ผู้ชาย ในวัยทำงานคนหนึ่ง ที่พอได้เห็นของเล่นเเบบในภาพ ก็จะร้องไห้ออกมาเเบบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ รู้ตัวอีกทีก็คือตอนมีคนมาสะกิด เเล้วถามผมว่าเป็นอะไรรึป่าว
ลักษณะของเล่นที่ว่ามันไม่ได้มีอะไรพิเศษหรอกครับ ผมว่าทุกคนคงเคยเห็น ของเล่นตุ๊กตุ่น 5 สี มีปืนสปริงเเล้วก็ลูกดอก เเต่ความพิเศษของมันก็คือเรื่องราวก่อนที่ผมจะได้เจอมันนี่เเหละครับ
ย้อนไปในวัยเด็ก ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่งที่ทางบ้านไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ พ่อเลิกกัน เเม่ต้องออกไปหาเงินในเมืองใหญ่ ผมก็เลยต้องอยู่กับป้า ซึ่งเป็นพี่สาวของเเม่ผม เเกเลี้ยงผมมาตั้งเเต่เล็กๆ นั้นทำให้ผมเรียกเเกติดปากมาโดยตลอดว่าเเม่ (ต่อจากนี้จะขอเรียกป้าว่าเเม่ก็เเล้วกันนะครับ)
เหตุการในตอนนั้นผมจำได้ว่าเเม่ทะเลาะกันกับพ่อ(สามีป้า) รุนเเรงมากๆ เพราะเรื่องเงิน ถึงขึ้นลงไม้ลงมือกัน ผมก็ทำได้เเต่นั่งร้องไห้เเละเข้าใจถึงปัญหานั้นดีถึงเเม้จะยังเด็ก เเต่หลังจากทะเลาะกันเสร็จ เเม่เเกก็เกินมาบอกผมว่า "วันนี้ที่หมู่บ้านมีงานบุญนะเดี๋ยวเเม่จะซื้อของเล่นให้" ผมได้เเต่คิดในใจว่ามันจะดีจริงๆหรอ ทั้งๆที่มีผัญหาเรื่องเงิน เเต่ในใจก็คิดอยากได้มากๆเลยยิ้มเเล้วตอบตกลง ภายใต้หน้าตาที่บอบช้ำของเเม่ในตอนนั้นเเกยิ้มออกมาให้ผมเห็น เป็นรอยยิ้มที่สดใสมากๆ
เเล้วพอตกเย็นวันนั้นเเม่ก็พาผมไปเที่ยวงานบุญ พาซื้อนู้นซื้อนี่กิน เป็นวันที่สนุกเเละมีความสุขมากๆ เเละในที่สุดเเกก็พาผมไปเลือกซื้อของเล่น เเล้วก็ยื่นเงินมาให้ผม 500 บาท ในสมัยนั้นคือเป็นเงินที่เยอะมากๆ เเกพูดคำหนึ่งออกมา "อยากได้อะไรเอาเลยลูก" ผมใจเต้นตุ้บๆ ดีใจมากๆ เเทบจะกระโดดเลยด้วยซ้ำ เเต่ในหัวก็นึกออกว่า เงินนี้มีความสำคัญกับครอบครัวมากๆ ผมมองไปที่ร้านมีของเล่นมากมายที่สวยเเละเท่สุดๆ ผมสมารถซื้อมันได้ตามใจต้องการ เเต่ผมเลือกที่จะหยิบ ตุ๊กตุ่น5สีเเพ็คนั้นออกมา ราคา 25 บาท เเล้วจ่ายเงินลุงเจ้าของร้านไป เเล้วยื่นเงินทอนทั้งหมดคืนเเม่ เเล้วบอกว่า "ผมอันนี้เเหละเเม่"
ในบรรยากาศงานบุญที่มีคนพลุกพล่าน เสียงดนดรี เสียงคนมาก ความรู้สึกในตอนนั้นมันอยู่ในใจผมตลอดเเม่มองผมด้วยสายตาที่รู้ว่าผมทำเพื่อเเม่ เเละผมก็มองกลับไปในเเบบที่เเม่นั้นมอง เป็นความรู้สึกที่มีความสุขมากๆ มันอิ่มในหัวใจ ของเล่นเเพ็คเล็กๆ กับเงินทอนในตอนนั้น มันเป็นสิ่งที่ทำให้เรารู้ว่าเราเข้าใจกันมากเเค่ไหน
ถึงเเม่ในปัจจุบันที่เเกจะไม่ได้อยู่เเล้ว เเละในวันสุดท้ายเเกจากไป เราจะมีอะไรหลายๆอย่างที่ไม่ได้คุยกัน ในทุกครั้งที่คิดถึงวันที่เเกจากไปผมเสียใจมากๆเเละรู้สึกผิด ที่ยังไม่ได้ดูเเลเเกอย่างเต็มที่เลย เเต่เมื่อใดสายตาของผมได้เห็นตุ๊กตุ่น ที่คล้ายๆกับของเล่นชิ้นนั้น มันเหมือนได้พาผมกลับไปเห็นภาพในวันนั้นอีกครั้ง เป็นความรู้สึกที่สุขล้นเเละเศร้าใจในเวลาเดียวกัน ความรู้สึกทุกส่วนมันล้นออกมา "ทำให้ผมกับเเม่ได้มาเจอกันอีกครั้งในวันที่มีความสุขที่สุด"
ทุกครั้งที่ผมเห็นของเล่นชิ้นนี้ มันพาผมย้อนกลับไปในวัยเด็ก ?
ลักษณะของเล่นที่ว่ามันไม่ได้มีอะไรพิเศษหรอกครับ ผมว่าทุกคนคงเคยเห็น ของเล่นตุ๊กตุ่น 5 สี มีปืนสปริงเเล้วก็ลูกดอก เเต่ความพิเศษของมันก็คือเรื่องราวก่อนที่ผมจะได้เจอมันนี่เเหละครับ
ย้อนไปในวัยเด็ก ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่งที่ทางบ้านไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ พ่อเลิกกัน เเม่ต้องออกไปหาเงินในเมืองใหญ่ ผมก็เลยต้องอยู่กับป้า ซึ่งเป็นพี่สาวของเเม่ผม เเกเลี้ยงผมมาตั้งเเต่เล็กๆ นั้นทำให้ผมเรียกเเกติดปากมาโดยตลอดว่าเเม่ (ต่อจากนี้จะขอเรียกป้าว่าเเม่ก็เเล้วกันนะครับ)
เหตุการในตอนนั้นผมจำได้ว่าเเม่ทะเลาะกันกับพ่อ(สามีป้า) รุนเเรงมากๆ เพราะเรื่องเงิน ถึงขึ้นลงไม้ลงมือกัน ผมก็ทำได้เเต่นั่งร้องไห้เเละเข้าใจถึงปัญหานั้นดีถึงเเม้จะยังเด็ก เเต่หลังจากทะเลาะกันเสร็จ เเม่เเกก็เกินมาบอกผมว่า "วันนี้ที่หมู่บ้านมีงานบุญนะเดี๋ยวเเม่จะซื้อของเล่นให้" ผมได้เเต่คิดในใจว่ามันจะดีจริงๆหรอ ทั้งๆที่มีผัญหาเรื่องเงิน เเต่ในใจก็คิดอยากได้มากๆเลยยิ้มเเล้วตอบตกลง ภายใต้หน้าตาที่บอบช้ำของเเม่ในตอนนั้นเเกยิ้มออกมาให้ผมเห็น เป็นรอยยิ้มที่สดใสมากๆ
เเล้วพอตกเย็นวันนั้นเเม่ก็พาผมไปเที่ยวงานบุญ พาซื้อนู้นซื้อนี่กิน เป็นวันที่สนุกเเละมีความสุขมากๆ เเละในที่สุดเเกก็พาผมไปเลือกซื้อของเล่น เเล้วก็ยื่นเงินมาให้ผม 500 บาท ในสมัยนั้นคือเป็นเงินที่เยอะมากๆ เเกพูดคำหนึ่งออกมา "อยากได้อะไรเอาเลยลูก" ผมใจเต้นตุ้บๆ ดีใจมากๆ เเทบจะกระโดดเลยด้วยซ้ำ เเต่ในหัวก็นึกออกว่า เงินนี้มีความสำคัญกับครอบครัวมากๆ ผมมองไปที่ร้านมีของเล่นมากมายที่สวยเเละเท่สุดๆ ผมสมารถซื้อมันได้ตามใจต้องการ เเต่ผมเลือกที่จะหยิบ ตุ๊กตุ่น5สีเเพ็คนั้นออกมา ราคา 25 บาท เเล้วจ่ายเงินลุงเจ้าของร้านไป เเล้วยื่นเงินทอนทั้งหมดคืนเเม่ เเล้วบอกว่า "ผมอันนี้เเหละเเม่"
ในบรรยากาศงานบุญที่มีคนพลุกพล่าน เสียงดนดรี เสียงคนมาก ความรู้สึกในตอนนั้นมันอยู่ในใจผมตลอดเเม่มองผมด้วยสายตาที่รู้ว่าผมทำเพื่อเเม่ เเละผมก็มองกลับไปในเเบบที่เเม่นั้นมอง เป็นความรู้สึกที่มีความสุขมากๆ มันอิ่มในหัวใจ ของเล่นเเพ็คเล็กๆ กับเงินทอนในตอนนั้น มันเป็นสิ่งที่ทำให้เรารู้ว่าเราเข้าใจกันมากเเค่ไหน
ถึงเเม่ในปัจจุบันที่เเกจะไม่ได้อยู่เเล้ว เเละในวันสุดท้ายเเกจากไป เราจะมีอะไรหลายๆอย่างที่ไม่ได้คุยกัน ในทุกครั้งที่คิดถึงวันที่เเกจากไปผมเสียใจมากๆเเละรู้สึกผิด ที่ยังไม่ได้ดูเเลเเกอย่างเต็มที่เลย เเต่เมื่อใดสายตาของผมได้เห็นตุ๊กตุ่น ที่คล้ายๆกับของเล่นชิ้นนั้น มันเหมือนได้พาผมกลับไปเห็นภาพในวันนั้นอีกครั้ง เป็นความรู้สึกที่สุขล้นเเละเศร้าใจในเวลาเดียวกัน ความรู้สึกทุกส่วนมันล้นออกมา "ทำให้ผมกับเเม่ได้มาเจอกันอีกครั้งในวันที่มีความสุขที่สุด"