สวัสดีครับ
ผมอยากมาแชร์ประสบการณ์การเป็น ทหารเกณฑ์ ตลอด 1 ปีของชีวิต เผื่อจะเป็นอุทาหรณ์ให้น้องๆ รุ่น ใหม่ที่กำลังตัดสินใจว่าจะเรียน ร.ด. ดี หรือเลือก เสี่ยงไปจับใบดำใบแดงแทน
ผมไม่ได้เรียน ร.ด. เพราะตอนนั้นดำเนินการเรื่อง เอกสารไม่ทัน ก็ผ่อนผันมาเรื่อยๆ จนเรียนจบ มหาวิทยาลัย พอทำงานได้ปีกว่าๆ ก็ตัดสินใจไปจับ ใบดำใบแดง ก่อนจับก็มีคนเสนอทางเลือก..."ถ้าไม่ อยากเป็นทหาร จ่ายเงิน 50,000 เดี๋ยวจัดการให้” แต่ผมเลือกที่จะไม่จ่าย เพราะคิดว่าไม่ได้กลัวการ เป็นทหาร จะเป็นก็คือเป็น ไม่เป็นก็คือไม่เป็น
จนถึงวันจริง...ผมจับได้ ใบแดง ภาพที่เห็นคนในครอบครัวร้องไห้วันนั้น มันเหมือน ทุกอย่างในชีวิตพังทลายลงในพริบตา ผมยืนอยู่ตรง นั้น แต่หัวใจรู้สึกผิดไปหมด
อย่างน้อยผมก็ยังพอมี “โชคดี” อยู่บ้าง เพราะได้ ผลัด 2 สิ้นปี ทำให้มีเวลาเตรียมใจและทำงานก่อน เข้าไป แต่พอถึงวันที่ก้าวเข้าไปในค่ายทหารจริงๆ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปทันที
ข้างในค่าย...เราถูกใช้เหมือนทาส ต้องซักผ้า เก็บ ที่นอน ทำงาน*ๆ ให้รุ่นพี่หรือผู้บังคับบัญชา สิ่งที่ เจอมันทำให้รู้เลยว่า...ทหารไม่ใช่ทุกคนที่จะดีอย่าง ที่บางคนพูด ส่วนใหญ่ที่ผมเจอ นิสัยแย่ เอาเปรียบ ใช้อำนาจกดหัว จนบางวันแทบไม่อยากตื่นขึ้นมาใช้ ชีวิตต่อ ความยุติธรรมแทบไม่มีอยู่จริง
มันคือ 1 ปีที่ทำให้รู้จักคำว่า “อดทน” และทำให้เห็น ด้านมืดของสังคมในอีกมุมหนึ่ง แต่ก็แลกมากับน้ำตา ของครอบครัว ความฝันที่สะดุด และเวลาที่ไม่อาจ ย้อนกลับมาได้
ผมเล่าทั้งหมดนี้...ไม่ใช่เพื่อบอกว่าการเป็นทหาร เกณฑ์แย่ที่สุด หรือจะให้ทุกคนหนีทหาร แต่เล่าเพื่อ ให้น้องๆ รุ่นใหม่ คิดให้รอบคอบ ถ้ามีโอกาสเรียน ร.ด. แล้วจบออกมาได้ มันอาจเป็นทางเลือกที่ดีกว่า ต้องมาลุ้นเสี่ยงจับใบดำใบแดงแบบผม
สุดท้ายอยากฝากไว้ว่า...
“เวลามันมีค่ามาก อย่าปล่อยให้หายไปกับสิ่งที่ เราไม่ได้เลือกเอง”
นี่คือ 1 ปีในชีวิตที่ผมไม่เคยลืม และอยากแชร์ไว้ เป็นอุทาหรณ์ครับ มีใครเคยผ่านประสบการณ์แบบนี้บ้าง มาเล่าแบ่งกัน ได้นะครับ
ประสบการณ์ทหารเกณฑ์ 1 ปีเต็ม...สิ่งที่ผมอยาก เล่าไว้เป็นอุทาหรณ์ให้เด็กรุ่นใหม่
ผมอยากมาแชร์ประสบการณ์การเป็น ทหารเกณฑ์ ตลอด 1 ปีของชีวิต เผื่อจะเป็นอุทาหรณ์ให้น้องๆ รุ่น ใหม่ที่กำลังตัดสินใจว่าจะเรียน ร.ด. ดี หรือเลือก เสี่ยงไปจับใบดำใบแดงแทน
ผมไม่ได้เรียน ร.ด. เพราะตอนนั้นดำเนินการเรื่อง เอกสารไม่ทัน ก็ผ่อนผันมาเรื่อยๆ จนเรียนจบ มหาวิทยาลัย พอทำงานได้ปีกว่าๆ ก็ตัดสินใจไปจับ ใบดำใบแดง ก่อนจับก็มีคนเสนอทางเลือก..."ถ้าไม่ อยากเป็นทหาร จ่ายเงิน 50,000 เดี๋ยวจัดการให้” แต่ผมเลือกที่จะไม่จ่าย เพราะคิดว่าไม่ได้กลัวการ เป็นทหาร จะเป็นก็คือเป็น ไม่เป็นก็คือไม่เป็น
จนถึงวันจริง...ผมจับได้ ใบแดง ภาพที่เห็นคนในครอบครัวร้องไห้วันนั้น มันเหมือน ทุกอย่างในชีวิตพังทลายลงในพริบตา ผมยืนอยู่ตรง นั้น แต่หัวใจรู้สึกผิดไปหมด
อย่างน้อยผมก็ยังพอมี “โชคดี” อยู่บ้าง เพราะได้ ผลัด 2 สิ้นปี ทำให้มีเวลาเตรียมใจและทำงานก่อน เข้าไป แต่พอถึงวันที่ก้าวเข้าไปในค่ายทหารจริงๆ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปทันที
ข้างในค่าย...เราถูกใช้เหมือนทาส ต้องซักผ้า เก็บ ที่นอน ทำงาน*ๆ ให้รุ่นพี่หรือผู้บังคับบัญชา สิ่งที่ เจอมันทำให้รู้เลยว่า...ทหารไม่ใช่ทุกคนที่จะดีอย่าง ที่บางคนพูด ส่วนใหญ่ที่ผมเจอ นิสัยแย่ เอาเปรียบ ใช้อำนาจกดหัว จนบางวันแทบไม่อยากตื่นขึ้นมาใช้ ชีวิตต่อ ความยุติธรรมแทบไม่มีอยู่จริง
มันคือ 1 ปีที่ทำให้รู้จักคำว่า “อดทน” และทำให้เห็น ด้านมืดของสังคมในอีกมุมหนึ่ง แต่ก็แลกมากับน้ำตา ของครอบครัว ความฝันที่สะดุด และเวลาที่ไม่อาจ ย้อนกลับมาได้
ผมเล่าทั้งหมดนี้...ไม่ใช่เพื่อบอกว่าการเป็นทหาร เกณฑ์แย่ที่สุด หรือจะให้ทุกคนหนีทหาร แต่เล่าเพื่อ ให้น้องๆ รุ่นใหม่ คิดให้รอบคอบ ถ้ามีโอกาสเรียน ร.ด. แล้วจบออกมาได้ มันอาจเป็นทางเลือกที่ดีกว่า ต้องมาลุ้นเสี่ยงจับใบดำใบแดงแบบผม
สุดท้ายอยากฝากไว้ว่า...
“เวลามันมีค่ามาก อย่าปล่อยให้หายไปกับสิ่งที่ เราไม่ได้เลือกเอง”
นี่คือ 1 ปีในชีวิตที่ผมไม่เคยลืม และอยากแชร์ไว้ เป็นอุทาหรณ์ครับ มีใครเคยผ่านประสบการณ์แบบนี้บ้าง มาเล่าแบ่งกัน ได้นะครับ