สถานะของแฟนเก่า (หรือเรียกว่าความสัมพันธ์ที่เคยสวยงามในอดีตดี)
คนที่หนึ่ง : คนนี้รักมากถึงขั้นอยากมีอนาคตร่วมอ่ะ ทุกอย่างลงตัวหมด แต่ด้วยความที่เราตัดสินใจกลับทำงานที่กทม. เพื่ออนาคตของเราเลยทำให้ห่างกันสักระยะหนึ่งไม่นานสักพัก 4-5 เดือนความห่างไกลมีจริง ทะเลาะกันบ่อย ทำให้ต่างคนต่างหาที่พึ่งเรารับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลง ใจของเรารู้สึกอยู่แล้วแหล่ะ ว่าคงต้องเลิก... และเราคงต้องเป็นฝ่ายบอกเลิก คำจำกัดความตอนนั้นคือ "ห่างกันสักพัก" อึดอัดมาสถานะนี้หลังจากนั้นเราก็ขอเลิกเอง ไม่ถึง 1 อาทิตย์เค้าก็เปิดตัวคนใหม่ จำได้เจ็บจี๊ด เอาเวลาไหนไปมีคนอื่นนอกจากเรา !!! แต่ช่างเถอะ อโหสิ เราผ่านเรื่องนั้นเพราะตัวเราเองปล่อยตัวเองโสดได้ไม่นาน
สวยๆ อย่างเราก็มีคนใหม่แล้ว สิ่งที่โคตรเท่ห์คือ "บอกเลิกทั้งที่ยังรัก... เจ็บจี๊ดถึงใจ " อีโก้มันค้ำคอค้าบผม
คนที่สอง : คนนี้คือคนที่ดีกว่าคนก่อนมาก แต่ก็มีข้อเสียเยอะที่เราไม่คาดคิดเหมือนกัน เค้าทำให้เรารู้ว่าผู้ชายที่ดีกว่าคนเดิมมีอยู่จริๆงนะ ไม่จ้อจี้ คนนี้คือความสบายใจ ความปลอดภัย คนนี้เป็นบทเรียนราคาแพงสำหรับเราเลยเพราะการเลิกราจริงๆไม่ได้เกิดจากบุคคลอื่น เกิดจากคนสองคน เกิดจากเรา
คนนี้เค้าหมดรักเราในตอนที่เรารักเค้ามาก แต่ด้วยหลายอย่างที่เราปากไม่ดีทำตัวไม่ดี คิดว่าเค้าคงยังอยู่กับเราตลอด เป็นไงล่ะสุดท้าย !! เค้าเลือกตัวเอง
ไม่ได้เลือกเรา เค้าบอกกับเราว่าเราไม่ใช่ความสุขของเค้าต่อไป " ขอห่างกันสักพัก" อีโก้มาแล้ว บอกเลิกเลยจ้า คนอย่างเราไม่รักก็เลิกป่ะ แต่หมามากนะ
ง้อเค้าอยากเป็นเพื่อนกับเค้าช่วงเดือนแรก ก็ชอบนะเค้าหลบหลีกตลอด สุดท้ายคนเท่ห์แบบเราก็บอกว่ายอมใจ พอแล้วปล่อยเธอแล้ว
คืนอิสระให้เธอแล้ว ไม่ทำอะไรแล้ว ไม่เอาอะไรจากเธอแล้ว ไม่รักเข้าใจแล้ว สุดท้ายจบด้วยดี เป็นเพื่อนกันด้วยดี
คนนี้เป็นคนที่ทำให้เราอยากดีขึ้นหลังจากที่เลิกกัน และเชื่อแล้วจริงๆว่าความรักดีๆมันเกิดขึ้นจริงได้ มันมีจริงแต่ขึ้นอยู่ว่าจังหวะ ความเหมาะสมความพร้อม
แต่เราเชื่อนะว่าความรักมีจริงจากคนคนนี้เลย .... แต่เราจำเป็นต้องปล่อยเค้าไป เพราะเราอยากให้เค้ามีความสุข
คนที่สาม : คนนี้คนคุยไม่นับได้ป่ะ แค่คุยไม่ได้คบไม่ได้เป็นแฟน คุยถูกใจมากภาษาเดียวกันเป้าหมายอยากมีลูกเหมือนกันอยากมีการแต่งงาน ทุกอย่างภาษาการสื่อสาร จริงใจ บ้านๆ และทำให้เราเจอตัวเองในเวอร์ชั่นรักตัวเอง ขอบใจมากนะ บอกสอนทุกอย่าง เป็นทุกอย่างยกเว้นแฟน ได้แค่นั้นจริงๆแก
สุดท้ายน้องขอให้เรายังอยู่ในชีวิต .... แต่แกเข้าใจใช่ป่ะเวลาเรามีแฟน เราก็ไม่อยากไปเป็นตัวอะไรในชีวิตเค้าป่ะ "คำว่าเจ้าของ' ถ้าเรามีแฟนเราก็ไม่ได้อยากให้แฟนเรามีพี่สาวน้องสาว กลัวเวรกรรมตกมาไม่หรอก แค่ไม่ชอบอะไรแบบนี้เราก็ตัดสินใจบอกน้องคนนั้นแล้วถอยมมาก ตอนออกมารู้สึกแพ้มาก มาก่อนคุยตั้ง 4-5 เดือนทำไมได้เป็นคนอื่น อ่อความไม่ชัดเจนตั้งแต่แรก !!! คนนี้คือแบบเข้าใจเลยว่า คนที่ใช่มันจะไม่ยาก จบปึ้ง
ตอนนี้ไม่มีคนคุย มไม่ไปจีบใคร ลบแอพพลิเคชั่นทิ้งเบื่อการทำความรู้จักใครเลื่อนลอยเลยเลือกที่จะอยู่คนเดียว !!!!!!!!!!!
เหงานะแต่ชินแล้วภูมิใจตัวเองมาก ถึงสุดท้ายไม่มีคนรักแต่ฉันก็รักตัวเองมากขึ้นกว่าแต่ก่อนนะ ขอบคุณความรักทุกครั้งที่ผ่านมา
ที่ทำให้ฉันเจอตัวเองในเวอร์ชั่นที่ดีขึ้น ก็ยังยินดีที่เราได้พบกันในช่วงสั้น
สิ่งที่คิดว่าเราทำแล้ว "โคตรเท่ห์" ที่สุดในทุกความสัมพันธ์ที่จบลง คนเท่ห์เค้าทำกันค้าบ
คนที่หนึ่ง : คนนี้รักมากถึงขั้นอยากมีอนาคตร่วมอ่ะ ทุกอย่างลงตัวหมด แต่ด้วยความที่เราตัดสินใจกลับทำงานที่กทม. เพื่ออนาคตของเราเลยทำให้ห่างกันสักระยะหนึ่งไม่นานสักพัก 4-5 เดือนความห่างไกลมีจริง ทะเลาะกันบ่อย ทำให้ต่างคนต่างหาที่พึ่งเรารับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลง ใจของเรารู้สึกอยู่แล้วแหล่ะ ว่าคงต้องเลิก... และเราคงต้องเป็นฝ่ายบอกเลิก คำจำกัดความตอนนั้นคือ "ห่างกันสักพัก" อึดอัดมาสถานะนี้หลังจากนั้นเราก็ขอเลิกเอง ไม่ถึง 1 อาทิตย์เค้าก็เปิดตัวคนใหม่ จำได้เจ็บจี๊ด เอาเวลาไหนไปมีคนอื่นนอกจากเรา !!! แต่ช่างเถอะ อโหสิ เราผ่านเรื่องนั้นเพราะตัวเราเองปล่อยตัวเองโสดได้ไม่นาน
สวยๆ อย่างเราก็มีคนใหม่แล้ว สิ่งที่โคตรเท่ห์คือ "บอกเลิกทั้งที่ยังรัก... เจ็บจี๊ดถึงใจ " อีโก้มันค้ำคอค้าบผม
คนที่สอง : คนนี้คือคนที่ดีกว่าคนก่อนมาก แต่ก็มีข้อเสียเยอะที่เราไม่คาดคิดเหมือนกัน เค้าทำให้เรารู้ว่าผู้ชายที่ดีกว่าคนเดิมมีอยู่จริๆงนะ ไม่จ้อจี้ คนนี้คือความสบายใจ ความปลอดภัย คนนี้เป็นบทเรียนราคาแพงสำหรับเราเลยเพราะการเลิกราจริงๆไม่ได้เกิดจากบุคคลอื่น เกิดจากคนสองคน เกิดจากเรา
คนนี้เค้าหมดรักเราในตอนที่เรารักเค้ามาก แต่ด้วยหลายอย่างที่เราปากไม่ดีทำตัวไม่ดี คิดว่าเค้าคงยังอยู่กับเราตลอด เป็นไงล่ะสุดท้าย !! เค้าเลือกตัวเอง
ไม่ได้เลือกเรา เค้าบอกกับเราว่าเราไม่ใช่ความสุขของเค้าต่อไป " ขอห่างกันสักพัก" อีโก้มาแล้ว บอกเลิกเลยจ้า คนอย่างเราไม่รักก็เลิกป่ะ แต่หมามากนะ
ง้อเค้าอยากเป็นเพื่อนกับเค้าช่วงเดือนแรก ก็ชอบนะเค้าหลบหลีกตลอด สุดท้ายคนเท่ห์แบบเราก็บอกว่ายอมใจ พอแล้วปล่อยเธอแล้ว
คืนอิสระให้เธอแล้ว ไม่ทำอะไรแล้ว ไม่เอาอะไรจากเธอแล้ว ไม่รักเข้าใจแล้ว สุดท้ายจบด้วยดี เป็นเพื่อนกันด้วยดี
คนนี้เป็นคนที่ทำให้เราอยากดีขึ้นหลังจากที่เลิกกัน และเชื่อแล้วจริงๆว่าความรักดีๆมันเกิดขึ้นจริงได้ มันมีจริงแต่ขึ้นอยู่ว่าจังหวะ ความเหมาะสมความพร้อม
แต่เราเชื่อนะว่าความรักมีจริงจากคนคนนี้เลย .... แต่เราจำเป็นต้องปล่อยเค้าไป เพราะเราอยากให้เค้ามีความสุข
คนที่สาม : คนนี้คนคุยไม่นับได้ป่ะ แค่คุยไม่ได้คบไม่ได้เป็นแฟน คุยถูกใจมากภาษาเดียวกันเป้าหมายอยากมีลูกเหมือนกันอยากมีการแต่งงาน ทุกอย่างภาษาการสื่อสาร จริงใจ บ้านๆ และทำให้เราเจอตัวเองในเวอร์ชั่นรักตัวเอง ขอบใจมากนะ บอกสอนทุกอย่าง เป็นทุกอย่างยกเว้นแฟน ได้แค่นั้นจริงๆแก
สุดท้ายน้องขอให้เรายังอยู่ในชีวิต .... แต่แกเข้าใจใช่ป่ะเวลาเรามีแฟน เราก็ไม่อยากไปเป็นตัวอะไรในชีวิตเค้าป่ะ "คำว่าเจ้าของ' ถ้าเรามีแฟนเราก็ไม่ได้อยากให้แฟนเรามีพี่สาวน้องสาว กลัวเวรกรรมตกมาไม่หรอก แค่ไม่ชอบอะไรแบบนี้เราก็ตัดสินใจบอกน้องคนนั้นแล้วถอยมมาก ตอนออกมารู้สึกแพ้มาก มาก่อนคุยตั้ง 4-5 เดือนทำไมได้เป็นคนอื่น อ่อความไม่ชัดเจนตั้งแต่แรก !!! คนนี้คือแบบเข้าใจเลยว่า คนที่ใช่มันจะไม่ยาก จบปึ้ง
ตอนนี้ไม่มีคนคุย มไม่ไปจีบใคร ลบแอพพลิเคชั่นทิ้งเบื่อการทำความรู้จักใครเลื่อนลอยเลยเลือกที่จะอยู่คนเดียว !!!!!!!!!!!
เหงานะแต่ชินแล้วภูมิใจตัวเองมาก ถึงสุดท้ายไม่มีคนรักแต่ฉันก็รักตัวเองมากขึ้นกว่าแต่ก่อนนะ ขอบคุณความรักทุกครั้งที่ผ่านมา
ที่ทำให้ฉันเจอตัวเองในเวอร์ชั่นที่ดีขึ้น ก็ยังยินดีที่เราได้พบกันในช่วงสั้น