...
ร้านอาหารญี่ปุ่นใน DTLA (ดาวน์ทาวน์แอลเอ) และเมืองรอบเขตแอลเอ
มีเยอะมาก ๆ ค่ะ เรียกว่ามีมากกว่าร้านอาหารไทย จำนวนมหาศาลแล้ว
เอาแค่บนถนนสายหลักที่ขนานไปกับเชิงเขา ในเมืองที่ดิฉันอยู่
นับแค่เฉพาะ 10 ไมล์ (16 กิโล) ก็พอ พบว่ามีร้านอาหารญี่ปุ่น มากกว่า 50 ร้าน
(+ ร้านอาหารเกาหลีจำพวกปิ้งย่าง ชาบู นานา...อีกมาก)
ขณะร้านอาหารไทย มีแค่ 2 ร้าน และอีก 2 ร้าน ขึ้นป้าย 'อาหารจีน-ไทย'
ดังนั้น ดิฉันจึงกินอาหารญี่ปุ่นบ่อยมาก เพราะหาง่าย
โดยเฉพาะร้านที่มีเส้นสด มี 4-5 ร้านที่ขึ้นป้ายชัดเจนว่า "บะหมี่เส้นสด"
แต่ส่วนใหญ่ ร้านเส้นสดที่ดังมาก ๆ แบบมาก ๆ จะอยู่ใน DTLA ค่ะ
บะหมี่หน้าตาเรียบง่าย รสชาติละมุน 1 ชาม
เอาราคาเฉลี่ยนะคะ นั่นคือ $30 ค่ะ
แถมด้วยแบบเส้นไม่สดในร้านญี่ปุ่น [ที่] ไม่ญี่ปุ่นแท้ ...นะคะ
(ร้านญี่ปุ่นที่คนเกาหลีเป็นเจ้าของ หรือคนฟิลิปปินส์ อินโดฯ เป็นเจ้าของ)
เติมสาระบนเส้นสายกันสักนิดนะคะ
บะหมี่ แบ่งตามวิธีการผลิต
บะหมี่เส้นสด = บะหมี่ที่ผ่านขั้นตอนการทำเส้นแล้ว แต่ไม่ต้องผ่านการทำให้สุกและตากแห้ง เอามาปรุงได้เลย
บะหมี่สุก = บะหมี่ผ่านการลวกให้สุกเฉพาะผิวนอกเพื่อทำลายจุลินทรีย์ ตรงกลางยังดิบ กินเมื่อไหร่ค่อยทำให้สุกทั้งเส้น
บะหมี่สดแห้ง = ตากแดดหรืออบบะหมี่สดอย่างช้า ๆ เพื่อรักษาเส้นให้ตรง กินเมื่อไหร่ค่อยแช่น้ำแล้วต้มเพื่อให้คืนตัว
บะหมี่แห้งกึ่งสำเร็จรูป = นึ่งหรืออบไอน้ำบะหมี่สดให้สุกก่อนตากหรืออบแห้ง เพื่อให้เส้นเหนียวจะได้เก็บนาน เมื่อกินต้องต้มเส้น
บะหมี่ทอดกึ่งสำเร็จรูป = บะหมี่สดอบไอน้ำแล้วจับเป็นก้อน ก่อนทอดในน้ำมัน ข้อดีคือ คืนตัวได้เร็วเมื่อผสมน้ำร้อน
บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป = บะหมี่แห้งที่กึ่งเตรียมทำมาให้แล้ว มีหลากหลายรสชาติ แค่เติมน้ำร้อน 3-5 นาทีก็กินได้เลย
บะหมี่กึ่งสำเร็บรูปเกิดขึ้นครั้งแรกในญี่ปุ่น หลังจากญี่ปุ่นแพ้ในสงครามโลกครั้งที่ 2 ต้องเสียค่าปฏิกรรมสงครามจำนวนมาก
ทำให้กระทบต่อความเป็นอยู่ของประชาชน บริษัท ‘โมะโมะฟุคุ’ จึงคิดหาอาหารที่เก็บได้นานและต้องราคาถูก
ดังนั้น ‘ราเม็ง’ จึงวางขายครั้งแรกในโลกที่ญี่ปุ่น เมื่อ 25 สิงหาคม 2501 ในชื่อ "ชิกิง ราเมง" Chikin Ramen ราคา 35 เยน
ก่อนจะวางขายทั่วโลก ในปี 2548 
เสิร์ฟบะหมี่ 'เส้นสด' ในร้านญี่ปุ่นรอบ ๆ เขตแอลเอ
ร้านอาหารญี่ปุ่นใน DTLA (ดาวน์ทาวน์แอลเอ) และเมืองรอบเขตแอลเอ
มีเยอะมาก ๆ ค่ะ เรียกว่ามีมากกว่าร้านอาหารไทย จำนวนมหาศาลแล้ว
เอาแค่บนถนนสายหลักที่ขนานไปกับเชิงเขา ในเมืองที่ดิฉันอยู่
นับแค่เฉพาะ 10 ไมล์ (16 กิโล) ก็พอ พบว่ามีร้านอาหารญี่ปุ่น มากกว่า 50 ร้าน
(+ ร้านอาหารเกาหลีจำพวกปิ้งย่าง ชาบู นานา...อีกมาก)
ขณะร้านอาหารไทย มีแค่ 2 ร้าน และอีก 2 ร้าน ขึ้นป้าย 'อาหารจีน-ไทย'
ดังนั้น ดิฉันจึงกินอาหารญี่ปุ่นบ่อยมาก เพราะหาง่าย
โดยเฉพาะร้านที่มีเส้นสด มี 4-5 ร้านที่ขึ้นป้ายชัดเจนว่า "บะหมี่เส้นสด"
แต่ส่วนใหญ่ ร้านเส้นสดที่ดังมาก ๆ แบบมาก ๆ จะอยู่ใน DTLA ค่ะ
บะหมี่หน้าตาเรียบง่าย รสชาติละมุน 1 ชาม
เอาราคาเฉลี่ยนะคะ นั่นคือ $30 ค่ะ
แถมด้วยแบบเส้นไม่สดในร้านญี่ปุ่น [ที่] ไม่ญี่ปุ่นแท้ ...นะคะ
(ร้านญี่ปุ่นที่คนเกาหลีเป็นเจ้าของ หรือคนฟิลิปปินส์ อินโดฯ เป็นเจ้าของ)
เติมสาระบนเส้นสายกันสักนิดนะคะ
บะหมี่ แบ่งตามวิธีการผลิต
บะหมี่เส้นสด = บะหมี่ที่ผ่านขั้นตอนการทำเส้นแล้ว แต่ไม่ต้องผ่านการทำให้สุกและตากแห้ง เอามาปรุงได้เลย
บะหมี่สุก = บะหมี่ผ่านการลวกให้สุกเฉพาะผิวนอกเพื่อทำลายจุลินทรีย์ ตรงกลางยังดิบ กินเมื่อไหร่ค่อยทำให้สุกทั้งเส้น
บะหมี่สดแห้ง = ตากแดดหรืออบบะหมี่สดอย่างช้า ๆ เพื่อรักษาเส้นให้ตรง กินเมื่อไหร่ค่อยแช่น้ำแล้วต้มเพื่อให้คืนตัว
บะหมี่แห้งกึ่งสำเร็จรูป = นึ่งหรืออบไอน้ำบะหมี่สดให้สุกก่อนตากหรืออบแห้ง เพื่อให้เส้นเหนียวจะได้เก็บนาน เมื่อกินต้องต้มเส้น
บะหมี่ทอดกึ่งสำเร็จรูป = บะหมี่สดอบไอน้ำแล้วจับเป็นก้อน ก่อนทอดในน้ำมัน ข้อดีคือ คืนตัวได้เร็วเมื่อผสมน้ำร้อน
บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป = บะหมี่แห้งที่กึ่งเตรียมทำมาให้แล้ว มีหลากหลายรสชาติ แค่เติมน้ำร้อน 3-5 นาทีก็กินได้เลย
บะหมี่กึ่งสำเร็บรูปเกิดขึ้นครั้งแรกในญี่ปุ่น หลังจากญี่ปุ่นแพ้ในสงครามโลกครั้งที่ 2 ต้องเสียค่าปฏิกรรมสงครามจำนวนมาก
ทำให้กระทบต่อความเป็นอยู่ของประชาชน บริษัท ‘โมะโมะฟุคุ’ จึงคิดหาอาหารที่เก็บได้นานและต้องราคาถูก
ดังนั้น ‘ราเม็ง’ จึงวางขายครั้งแรกในโลกที่ญี่ปุ่น เมื่อ 25 สิงหาคม 2501 ในชื่อ "ชิกิง ราเมง" Chikin Ramen ราคา 35 เยน
ก่อนจะวางขายทั่วโลก ในปี 2548