[คติธรรม] มนุษย์ผู้เห็นแก่ประโยชน์ตน เป็นคนไม่สะอาด

กระทู้คำถาม

45. อตฺตตฺถปัญฺญา อสุจี มนุสฺสา

มนุษย์ผู้เห็นแก่ประโยชน์ตน เป็นคนไม่สะอาด

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้โดยทั่วไป การ "เห็นแก่ประโยชน์ตน" ในบริบทนี้ หมายถึง การยึดติดในอัตตา (ตัวตน) อย่างเหนียวแน่น โดยไม่คำนึงถึงผู้อื่นหรือส่วนรวม มุ่งแต่จะเอาของตนเองให้ได้ หรือแสวงหาความสุข ความสบาย หรือผลประโยชน์ให้แก่ตนเองเพียงฝ่ายเดียว

คนที่เห็นแก่ประโยชน์ตนตามความหมายนี้ จะมีลักษณะที่ไม่สะอาดในทางจิตใจ ซึ่งสามารถอธิบายได้ดังนี้ครับ:
     - มีความโลภ : ไม่รู้จักพอ ต้องการแต่จะได้เพิ่มอีก ไม่รู้จักแบ่งปัน
     - มีความโกรธ : เมื่อไม่ได้สิ่งที่ตนเองต้องการ หรือเมื่อผู้อื่นขัดขวางผลประโยชน์ของตนเอง ก็จะเกิดความไม่พอใจ
     - มีความหลง : ไม่เข้าใจในความเป็นจริงว่าสรรพสิ่งไม่เที่ยง ต้องมีการเปลี่ยนแปลง หรือไม่เข้าใจในกฎแห่งกรรม
     - ขาดเมตตา กรุณา : ไม่มีความปรารถนาดีต่อผู้อื่น และไม่สงสารเมื่อผู้อื่นเดือดร้อน
     - ขาดศีลธรรม: การกระทำที่มุ่งเอาแต่ประโยชน์ตน อาจนำไปสู่การผิดศีลธรรม เช่น การโกหก การลักขโมย การเบียดเบียนผู้อื่น
     - จิตใจขุ่นมัว: การยึดติดในตนเองและแสวงหาแต่ประโยชน์ส่วนตน ทำให้จิตใจไม่สงบ เต็มไปด้วยกิเลส ตัณหา อุปาทาน เปรียบเสมือนน้ำที่ขุ่น ไม่ใสสะอาด

ดังนั้น ประโยคที่ว่า "มนุษย์ผู้เห็นแก่ประโยชน์ตน เป็นคนไม่สะอาด" จึงหมายถึง ผู้ที่ถูกกิเลสตัณหาครอบงำ ทำให้จิตใจไม่บริสุทธิ์ มีแต่ความเห็นแก่ตัว ขาดคุณธรรม และมักจะกระทำการใดๆ โดยคำนึงถึงแต่ผลประโยชน์ของตนเองเป็นหลัก ครับ

ใจโลภหลงใฝ่เพี้ยง..........ประโยชน์ตน
มัวแต่คิดเหนือคน.............อื่นไซร้
กิเลสก่อกวนจน................ว้าวุ่น
จิตขุ่นคล้ำดำไคล้.............จึ่งไร้สะอาดแล

เห็นแก่ตัวจิตนั้น...............พลันหมอง
กิเลสเข้าครอบครอง.........อยากดิ้น
คิดมักง่ายหมายปอง.........เพียงสุข ตนเฮย
กรรมบาปหาบทุกข์ปลิ้น....ตราบสิ้นกาลนาน.

มนุษย์เช่น เห็นแค่ ประโยชน์ตน
กิเลสครอบ ลอบดล ใจให้ฝัน
ความโลภหลง มากเข้า เร้าผูกพัน
มุ่งหมายมั่น กระสันมาก อยากเหนือคน

ขาดเมตตา กรุณา พาใจต่ำ
ก่อบาปกรรม ทำชั่ว มิกลัวผล
คิดมักง่าย หมายปอง เพียงสุขตน
ใจมืดมน มิสะอาด ขาดคุณธรรม.

เม่าฝึกจิต