คำสอนทั้งหลายไม่ควรยึดมั่นถือมั่น ขอผู้รู้ช่วยอธิบายเพิ่มเติม

ในทางพระพุทธศาสนา พระพุทธองค์ทรงสอนว่า “สัพเพ ธัมมา อนัตตา” หมายถึง ธรรมทั้งปวงไม่ใช่ตัวตน ไม่ควรยึดมั่นถือมั่นในสิ่งใด แม้แต่คำสอนของพระองค์เองก็ไม่ควรยึดถือเป็นสรณะตายตัว เพราะคำสอนเปรียบเสมือน “เรือข้ามฟาก” ที่มีไว้เพื่อข้ามจากฝั่งแห่งความหลงไม่รู้ ไปสู่ฝั่งแห่งความรู้แจ้ง พอถึงฝั่งแล้ว หากยังแบกเรือไว้บนบ่า ก็จะกลายเป็นภาระ

.

การยึดมั่นแม้ในธรรมะ เป็นการแอบสร้าง “ตัวตนของผู้รู้” ขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว เช่น คิดว่าตนเข้าใจมากกว่า เห็นแจ้งกว่า หรือปฏิบัติถูกกว่า นั่นเองคือการกลับเข้าสู่วงจรของอัตตาอีกครั้ง พระพุทธองค์จึงตรัสว่า “แม้ธรรมะก็ให้ละเสีย” หมายถึงให้ใช้ธรรมะเพื่อรู้เท่าทัน แต่ไม่ใช่เพื่อสร้างสิ่งใดขึ้นมายึดถือ การรู้จึงต้องบริสุทธิ์จากการ “เป็นผู้รู้”

.

เปรียบเหมือนผู้โดยสารที่ใช้เรือข้ามแม่น้ำ เมื่อถึงฝั่งแล้ว เขาย่อมวางเรือไว้ที่เดิม ไม่หอบเรือติดตัวไป เพราะเข้าใจว่าเรือมีประโยชน์เฉพาะตอนข้ามน้ำเท่านั้น ฉันใด คำสอนทั้งหลายก็ฉันนั้น มีไว้เพื่อให้พ้นทุกข์ มิใช่เพื่อให้กลายเป็นของสะสมในใจ เมื่อเห็นเช่นนี้ การปฏิบัติย่อมเบา ว่าง และเป็นอิสระอย่างแท้จริง

.

แท้จริงแล้ว “ไม่ยึดมั่นถือมั่น” มิได้หมายถึงการปฏิเสธคำสอน แต่คือการใช้สติปัญญารู้เท่าทันทุกสิ่งตามความเป็นจริง โดยไม่ให้ใจไปหลงยึด ไม่ว่าดีหรือชั่ว ถูกหรือผิด เมื่อปล่อยได้ จิตย่อมสงบ และถึงฝั่งแห่งความหลุดพ้นอย่างแท้จริง

.