คือเราเป็นคนที่มีอุดมคติคือความเท่าเทียม เวลามีงานอะ เราก็อยากให้ทุกคนได้ทำเท่าๆกัน ถึงมันจะเป็นไปไม่ได้ก็เถอะ แต่ก็อยากให้ใกล้เคียงและด้วยความที่เราเป็นคนที่อยากให้งานมันออกมาดีเสมอ มันเลยยิ่งยากในการที่จะให้ทุกคนได้ทำงานเท่าๆกันเพราะบางคนก็ไม่เก่งทำให้ทำงานได้ไม่ดี สุดท้ายก็กลายเป็นเราที่กลายเป็นคนทำ และอีกอยางคือเราเป็นคนที่เรียนกลางค่อนไปทางเก่งแต่ก็ไม่ได้เก่งมากหรอกเพื่อนอีกสองคนของเราเรียนไม่เก่งทำให้เวลามีอะไรยากๆจะถูกโยนมาให้เรา ตอนนั้นมีโคลงงานที่ต้องทำรถบังคับคือเราก็ไม่รู้ว่ามันต้องทำยังไงเราไม่มีความรู้เรื่องนี้เลยและมันต้องเขียนโค้ดด้วย แล้วเรานัดทุกคนมานัดกันทำงานที่บ้านวันนั้นคนในกลุ่มช่วยกันตัดไม้ส่วนเราเชื่อมสายไฟทุกคนก็ทำไม่ค่อยเป็นเราบัดกรีไม่ค่อยเป็นแต่เราก็ลองทำจนคล่อง พอเราทำงานที่ทำได้ตอนนั้นจนเสร็จแล้วเราก็เห็นไม้ที่เพื่อนสี่คนช่วยกันตัด คือเราเป็นคนร่างไม้ไว้ให้เพื่อนตัดแต่มันไม่ค่อยตรงตามที่ร่างและเบี้ยวด้วยแต่คือตอนนั้นเราก็ไม่โกรธเพื่อนหรอกเพราะว่าทุกคนก็เพิ่งเคยตัดไม้ ถ้าให้เราไปตัดก็ทำไม่ได้เหมือนกัน หลังจากจบวันนั้น เราก็เป็นคนเชื่อมสายไฟประกอบต่างๆนาๆ เราถามคนในกลุ่มว่ามีใครจะเขียนโค้ดให้เราได้ไหมแต่ไม่มีใครอยากทำเลยสุดท้ายเราก็ต้องเป็นคนทำอีก สุดท้ายเราก็เอามาโรงเรียนแต่เพื่อนก็ไม่มีท่าทีจะช่วยพอเราประกอบเสร็จแล้วเราก็คิดว่าจะเชื่อมมอเตอร์กับล้อยังไงเราปรึกษากับเพื่อนแต่ก็ไม่มีวิธี พอเรากลับบ้านไปน้าเรามาเห็นงานเราเลยคุยกับน้าเราคิดว่าตัวมอเตอร์กับล้อมันต้องซื้อคู่กันซื่งล้ออันนี้มันเป็นล้อจากรถบังคับที่พังแล้วขอวเพื่อนมันไม่สามารถเสียบได้ถ้าจะเสียบมันจะต้องตัดไม้บลาๆๆ ซึ้งซื้อใหม่จะดีกว่า ซึ่งรถที่เราออกแบบเราอิงจากล้อแล้วล้อของเพื่อนกับล้อที่ซื้อใหม่ไม่เท่ากันสุดท้ายเราจึงตัดสินใจตัดไม้ใหม่โดยให้น้าเป็นคนช่วยตอนแรกเรารู้สึกผิดเพราะว่าเพื่อนตัดไม้ตั่งนานแต่เราดันไม่ใช้ สุดท้ายงานทั่งหมดกลายเป็นเราทำ ตอนแรกเพื่อนคุยกันว่าจะทำหลังคาด้วยแต่เราบอกว่าถ้าจะทำทำเลยแต่เราไม่ทำแล้ว คือเราทั้งเขียนทำโค้ดทั่งประกอบสายไฟ ถึงโค้ดจะก็อปมาแต่ด้วยความที่เราไม่มีความรู้เรื่องคอมเลยเราพยายามเอาเพื่อนเข้าดิสมาให้เพื่อนช่วยเราว่าเราต้องกดยังไงเลือกอะไรแต่สิ่งที่เพื่อนทำคือเงียบคนที่ช่วยเราดันกลายเป็นเพื่อนข้างห้องซะงั้น ไปมากลายเป็นว่าเพื่อนไม่ทำหลังคารถแล้วกลายเป็นว่ารถบังคับก็เสร็จไปแค่นั้น แล้วด้วยความที่งานคะแนนมันแบ่งเป็น ชิ้นงาน สไลด์ พรีเซนซึ่งพรีเซนเป็นคะแนนแยก ตอนแรกเราว่าจะไม่ทำสไลด์มันจะได้เท่าเทียมกับการที่เราทำชิ้นงานแต่สุดท้ายพอเราเข้าไปดูสไลด์คือเพื่อนเหมือนไม่คุยงานกับสไลด์ยังเรียงขั้นตอนไม่ถูกเลยและด้วยความที่เราเป็นคนทำเพื่อนเลยไม่รู้ว่าจะเขียนวิธีประกอบสายไฟลงสไลด์ยังไงสุดท้ายเราก็ต้องช่วยทำ ตอนนี้คือเราก็ยังไม่เคืองเท่าไหร่ แต่พอต้องพรีเซนเราได้สไลด์ที่พรียากที่สุดทั่งหมดเลยแล้วพรียากกว่าเพื่อนคนอื่นเยอะเรารู้สึกว่าทำไมเพื่อนถึงไม่พยายามศึกษาเอาถ้าไม่รู้ทำไมแค่คำว่าทำไมเป็นคำเดียวเราก็ต้องทำแล้วหรอ คือมันจะไม่เป็นอะไรถ้ามันไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นบ่อยเรื่องที่เราต้องทำงานเยอะ(เราคงเป็นคนเห็นแก่ตัวใช่ไหมที่ไม่เข้าใจเพื่อน)
แล้วมันยังมีเรื่องงานภาษาไทยที่ช่วงนี้ทุกคนจะยุ่งกันเพราต้องแก้วิชาชีวะซึ่งเราก็แก้เหมือนกันแต่เราได้แก้น้อยกว่าเพื่อนมากประกอบกับกันที่เราอ่านหนังสือมาหรักอยู่แล้วเราเลยผ่านไปได้อย่าฃรวดเร็ว ด้วความที่เป็นการสอบปากเปล่าที่ครูจะถามอะไรก็ไม่รู้และการที่ทุกคนต้องแย่งกันต่อแถวไปสอบมันเลยใช้เวลา แล้วมันจะมีงานนึงที่ครูเขาสั่งมานานแล้วมันเป็นงานที่ต้องแต่งโคลงมาทำหนังสือเราเป็นคนแต่งโคลงไม่เก่งแต่ก็ยอมให้ตัวเองได้ส่วนแบ่งเยอะกว่าคนอื่น เรากับเพื่อนช่วยกันทำสไลด์เราทำจนดึกถึงเพื่อนคนอื่นจะไปนอนเราอยากให้มันออกมาดีมันมีคสบที่ฟรีทามสองคาบเราก็ขอให้เพื่อนช่วยกันทำสไลด์ก็มีเพื่อนคนนึงช่วยเราคำแต่ที่เหลือเมินเราหมดเลยทั่งที่เราขอไว้แล้วว่าให้ทำเสร็จในคาบนี้สรุปเราก็นั่งทำกับเพื่อน พอทำสไลด์เสร็จก็ต้องประกอบหนังสือแต่ช่วงนี้ทุกคนยุ่งทำให้หน้าที่ก็ตกอยู่กับเราเป็นส่วนใหญ่เราให้เพื่อนตัดแค่กรอบหนังสือส่วนเกินออกและของตกแต่งเราเป็นคนตัดทั้งหมด ซึ่งกลุ่มเรามี7คนเพื่อนไม่มีความสามารถในการตัดให้มันดีซึ่งมีเพื่อนคนนึงที่เป็นเพื่อนสนิทของเราคือเพื่อนคนนี้สามารถตัดได้แต่ว่าเพื่อนก็ไม่ว่างสุดท้ายเราก็เป็นคนทำอีกด้วยความที่เราไม่ชอบให้งานมันไม่เท่ากันตอนเย็นเราเลยเอางานที่อีกนิดจะเสร็จแล้วไปให้เพื่อนทำแลเวเราก็กลับบ้าน แต่พอเราถามเพื่อนเรื่องงานเพื่อนบอกว่าจะส่งสัปดาห์หน้าทั่งๆที่มันจะเสร็จแล้ว ซึ่งจริงๆงานมันต้องส่งวันนี้แต่ครูอยู่ๆก็เลื่อนให้กลายเป็นว่าเพื่อนจะไปส่งสัปดาห์หน้า สิ่งที่เราไม่เข้าใจคือทำไมต้องส่งตอนที่มันใกล้ส่งด้วย เราเห็นแก่ตัวหรือเปล่าที่รู้สึกเคือง แล้วทำไมเพื่อนถึงชอบทำเหมือนว่าตัวเองเป็นคนที่เหนื่อยที่สุดด้วย
เพื่อนทำงานกลุ่มไม่ได้จนต้องทำเอง
แล้วมันยังมีเรื่องงานภาษาไทยที่ช่วงนี้ทุกคนจะยุ่งกันเพราต้องแก้วิชาชีวะซึ่งเราก็แก้เหมือนกันแต่เราได้แก้น้อยกว่าเพื่อนมากประกอบกับกันที่เราอ่านหนังสือมาหรักอยู่แล้วเราเลยผ่านไปได้อย่าฃรวดเร็ว ด้วความที่เป็นการสอบปากเปล่าที่ครูจะถามอะไรก็ไม่รู้และการที่ทุกคนต้องแย่งกันต่อแถวไปสอบมันเลยใช้เวลา แล้วมันจะมีงานนึงที่ครูเขาสั่งมานานแล้วมันเป็นงานที่ต้องแต่งโคลงมาทำหนังสือเราเป็นคนแต่งโคลงไม่เก่งแต่ก็ยอมให้ตัวเองได้ส่วนแบ่งเยอะกว่าคนอื่น เรากับเพื่อนช่วยกันทำสไลด์เราทำจนดึกถึงเพื่อนคนอื่นจะไปนอนเราอยากให้มันออกมาดีมันมีคสบที่ฟรีทามสองคาบเราก็ขอให้เพื่อนช่วยกันทำสไลด์ก็มีเพื่อนคนนึงช่วยเราคำแต่ที่เหลือเมินเราหมดเลยทั่งที่เราขอไว้แล้วว่าให้ทำเสร็จในคาบนี้สรุปเราก็นั่งทำกับเพื่อน พอทำสไลด์เสร็จก็ต้องประกอบหนังสือแต่ช่วงนี้ทุกคนยุ่งทำให้หน้าที่ก็ตกอยู่กับเราเป็นส่วนใหญ่เราให้เพื่อนตัดแค่กรอบหนังสือส่วนเกินออกและของตกแต่งเราเป็นคนตัดทั้งหมด ซึ่งกลุ่มเรามี7คนเพื่อนไม่มีความสามารถในการตัดให้มันดีซึ่งมีเพื่อนคนนึงที่เป็นเพื่อนสนิทของเราคือเพื่อนคนนี้สามารถตัดได้แต่ว่าเพื่อนก็ไม่ว่างสุดท้ายเราก็เป็นคนทำอีกด้วยความที่เราไม่ชอบให้งานมันไม่เท่ากันตอนเย็นเราเลยเอางานที่อีกนิดจะเสร็จแล้วไปให้เพื่อนทำแลเวเราก็กลับบ้าน แต่พอเราถามเพื่อนเรื่องงานเพื่อนบอกว่าจะส่งสัปดาห์หน้าทั่งๆที่มันจะเสร็จแล้ว ซึ่งจริงๆงานมันต้องส่งวันนี้แต่ครูอยู่ๆก็เลื่อนให้กลายเป็นว่าเพื่อนจะไปส่งสัปดาห์หน้า สิ่งที่เราไม่เข้าใจคือทำไมต้องส่งตอนที่มันใกล้ส่งด้วย เราเห็นแก่ตัวหรือเปล่าที่รู้สึกเคือง แล้วทำไมเพื่อนถึงชอบทำเหมือนว่าตัวเองเป็นคนที่เหนื่อยที่สุดด้วย