เลี้ยงเหมือนน้องอท้ๆแต่กลับไม่เห็นคุณค่าเราเลยสักนิด

เราควรทำอย่าตวิตผครับรู้สึกนี้ดีครับ ตอนนี้ผมเองไม่มีความสุขเลยเข้าเรื่องเลยล่ะกันนะครับผมมีน้องอยู่คนนึงที่ผมคอยซัพพอชเขามาโดยตลอดช่วงนี้เขาติดเพื่อนเขามากๆเลยครับจากเมื่อก่อนเคยชวนไปนั่งเล่นบ้านเพื่อนด้วยกันไปไหนไปกันตลอดพอมาวันนึงผมได้มีปัญหากับเพื่อนเขานับจากวันนั้นเขาก็เปลี่ยนไปไม่ว่าผมจะพูดอะไรผมก็ดูไม่ดีในสายตาพวกเขามาโดยตลอด เวลาจะไปนั่งบ้านเพื่อนกันจะชวนกันสักคำก็ไม่มี พอเราไปนั่งจากที่เมื่อก่อนคุยกันสนุกสนานเฮฮามีความสุขแต่ตอนนี้แค่เราเข้าไปนั่งด้วยกลับกลายทุกคนเห็นเราเป็นอากาศไปส่ะแล้ว แต่เวลาตัวเองเดือดร้อนไม่มีเพื่อนคนไหนสักคนที่จะยื่นมือเข้ามาช่วย มีแต่เราที่คอยดูเเลมันเมื่อยามมันลำบาก แต่มีเวลาพวกมันมีความสุขกันแต่กลับทิ้งให้ผมอยู่แต่ห้องคนเดียวถึงจะไปนั่งด้วยก็ถูกเมินเหมือนไม่มีตัวตน ส่วนตัวผมเองนั่นก็ย้ายมาอยู่ต่างที่เพื่อนฝูงก็ไม่มี เลยต้องทำใจอยู่ตัวคนเดียวแต่พอหันหลังกลับไปดูก็เห็นแต่พวกมันมีความสุขกันน่าดู
ผมเองก็แอบเสียใจหรือแอบร้องให้คนเดียวตลอดว่าสิ่งที่เราทำให้มันไปมันไม่เคยเห็นคุณค่าเลยสักนิดผิดกับเพื่อนมันที่ไม่ต้องทำอะไรเลยกลับได้ความดีความชอบไปส่ะหมดผมเลยอยากถามพี่ๆว่าผมควรต้องทำตัวอย่างไงดี เพราะผมเองก็ไม่ชอบอยู่คนเดียว พอเห็นพวกมันมีความสุขเราเองก็ยิ่งเสียใจเพรทะที่ตรงนั้นมันเคยมีเราอยู่ตรงนั้นด้วยแต่ตอนนี้เราไม่มีค่าเลยสักนิดในที่ตรงนั้นเลย🥲