กดดันมากเลยค่ะ

เราเป็นนักศึกษาจบใหม่ค่ะ เป็นหลานสาวคนโตของบ้าน เรียนสายครูพลศึกษา ยังไม่มีงานทำ และพยายามหางานทำอย่างมากตอนนี้ แต่ตาไม่เข้าใจค่ะ งานที่หาก็ถูกปฏิเสธเยอะในช่วงเศรษฐกิจแบบนี้ บวกกับตาเชื่อป้าข้างบ้านด้วยค่ะ ไปพูดกันยังไงไม่รู้ ตาคงมองว่าลูกคนอื่นทำไมเขาจบครูมามีงานทำเลย ขอบอกตรงๆนะคะ คนเรียนสายนี้มาจะเข้าใจ แต่ละวิชาเอกความต้องการไม่เหมือนกัน บอกตามตรงว่าที่บ้านฐานะปานกลางไม่รวยค่ะ แต่ก็มีกินไปทุกวัน ไม่ได้ขาด และเรามีภาระอีกหลายอย่าง ตอนนี้ค่าใช้จ่ายตาเป็นคนแบกรับ เราเข้าใจดี เขาไม่ได้พูดกดดัน แต่การกระทำของเขาสื่อว่าควรทำงานสักที ซึ่งตอตอนนี้เราพยายามหาอย่างหนักค่ะ ทั้งงานที่ไม่ใช่สายครูและสายครู เราคำนึงถึงน้องสาวที่จะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยค่ะ ต้องมีเงินให้เขา ต้องพยายามหางานที่พาน้องเราไปได้ ได้เรียน รู้สึกกดดันจังเลยค่ะ จะทำงานไกลๆตาแกก็ซึมไปเลยเหมือนอยากให้ทำแต่ที่ใกล้บ้าน บอกตรงๆสายครูไม่มีคนรู้จักเราก็หายาก อัตราจ้างเอกเรามันยากมากค่ะ เราท้อมาก เราตัวคนเดียวค่ะ ไปสมัครงานไกลก็ไม่มีใครไปด้วย เราไม่อยากให้ตาไปเชื่อป้าข้างบ้านเลย แต่ดูเหมือนแกเชื่อคนอื่นมากกว่าเรา เราร้องไห้ตลอดเลยค่ะ เสียใจด้วยที่หางานไม่ได้สักที และกดดันด้วยกับความจำกัดต่างๆในครอบครัว แค่อยากจะมาระบายว่า เราพยายามแทบตาย ทำไมตาถึงไปเชื่อคนอื่น เขาไม่เข้าใจระบบราชการทำไมไม่ถามเรา🥹 ขอกำลังใจหรือทางออกหน่อยนะคะ ไม่ไหวเลยตอนนี้ มันหลายรอบเกินไป