วันนี้ผมไปอ่านเจอใน Beginners เขาพูดเรื่องฟีดแบ็กได้ชวนคิดมาก ๆ ว่า
“ทำไมเราถึงไม่ให้ความสำคัญกับผลลัพธ์ที่ดีบ้าง ทั้งที่การชื่นชมช่วยสร้างแรงบันดาลใจได้มากกว่าการบอกซ้ำ ๆ ว่าเราทำอะไรผิด” เพราะบางทีคำติที่ตั้งใจดีกลับทำให้คนเรียนรู้รู้สึกวิตกและอับอายมากกว่า
พออ่านเสร็จ ก็นึกถึงคำว่า “ติเพื่อก่อ” ทันทีเลย เพราะรู้สึกว่าในมุมคนที่ติ มักจะคิดว่ากำลังช่วย แต่ในมุมคนถูกติ ความรู้สึกมันอาจไม่ใช่อย่างนั้นเสมอไป แล้วเราจะรู้ได้ยังไงล่ะว่าคำตินั้นมีประโยชน์จริง ๆ หรือเป็นแค่ข้ออ้างของการอยากติ?
เพื่อน ๆ คิดยังไงกับคำว่า “ติเพื่อก่อ” กันบ้างครับ?
หรือจริง ๆ แล้ว “ติเพื่อก่อ” แค่ข้ออ้างของคนอยากติ?
“ทำไมเราถึงไม่ให้ความสำคัญกับผลลัพธ์ที่ดีบ้าง ทั้งที่การชื่นชมช่วยสร้างแรงบันดาลใจได้มากกว่าการบอกซ้ำ ๆ ว่าเราทำอะไรผิด” เพราะบางทีคำติที่ตั้งใจดีกลับทำให้คนเรียนรู้รู้สึกวิตกและอับอายมากกว่า
พออ่านเสร็จ ก็นึกถึงคำว่า “ติเพื่อก่อ” ทันทีเลย เพราะรู้สึกว่าในมุมคนที่ติ มักจะคิดว่ากำลังช่วย แต่ในมุมคนถูกติ ความรู้สึกมันอาจไม่ใช่อย่างนั้นเสมอไป แล้วเราจะรู้ได้ยังไงล่ะว่าคำตินั้นมีประโยชน์จริง ๆ หรือเป็นแค่ข้ออ้างของการอยากติ?
เพื่อน ๆ คิดยังไงกับคำว่า “ติเพื่อก่อ” กันบ้างครับ?