ฝนมาอีกแล้ว

๐ เชื่อเถอะฟ้าย่อมเป็นสีฟ้า ครั้นเมื่อพายุฝนได้พ้นผ่าน ที่เคยครึ้มหม่นอนธการ อันตรธาน...ห้วงหาวกลับวาววาม ฯ ๐ ชะละอองฝุ่นเศร้าเถ้าความโศก ล้างคาวขื่นวิโยค,เย้ย-หยัน-หยาม เถอะ...ด้วยใจของเจ้าที่เงางาม

พระเอกหน้าไทยๆจะได้ฉายานี้ หน้าเกาหลีได้ฉายาพระเอกอินเตอร์ ต่างกันฟ้ากันดิน

เพลินเพลงยามบ่ายกันครับ ยอม ฉันยอมเจ็บปวด ยอม ร้าวรวดอุรา ยอม แม้รักจะพา ไป เข่นฆ่า เย้ยหยันเล่น อยากลองรัก ดูสักหน่อย จะปล่อยให้ช้ำ ก็จำต้องเป็น จะสุขหรือทุกข์ยากแค้นลำเค็ญ จะลองให้เห็น รักเป็นฉันใด

รู้รสชาด ความอยุติธรรม ไม่ได้รับความเป็นธรรม กดขี่ข่มเห่ง เอารัดเอาเปรียบ ผลักไสไล่ส่ง ดูถูกเหยียดหยาม ไม่ยอมรับความต้องการประชาชน ไม่เคารพในศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ เย้ยหยันว่า โง่ ยากจน ไร้การศึกษ

เสียงเย้ยหยันช้ำอกนกกระจอก           ผู้คนบอกชิงชังเป็นนักหนา ชาติกำเนิดต่ำต้อยด้อยราคา               แม้นอีกาเทียบทั้งยังห่างตน ย

ไม่ชอบหน้าฝน เพราะเคยเป็นฤดูที่ใครบางคน ___________________ หล่นหาย! ฝนตั้งเค้าอีกแล้ว เมฆหมอกไม่แคล้ว ครอบคลุมครึ้มไป ฉันจะหลบได้ที่ไหน ตั้งแต่เธอนั้นเดินจากไป เหมือนถูกบังคับให้เปียกตลอดมา ______

มองสูงเห็นแสงสุรีย์สีพร่างสว่างแจ้งพิมานร่ายกานท์ต่อจินต์วาดหวังฟ้านะสวยละออเมฆินทร์ล้อรำไรเย้ยสายชล"สุรีย์ลับฟ้าปรับค่ายลแยบภาพอิงแอบชงักพักห้วงหนค่ำเยือนแล้วจันทร์พกอุทกยลกลิ่นไอฝนพรมพลิ้วเหนือ