เห่อ รู้สึกอยากมาระบายค่ะ ไม่เเน่ใจว่าจะโดนเห็นใจหรือโดนด่ากันเเน่ เรารู้สึกเเม่รักลูกไม่เท่ากันเลยค่ะ เราเป็นลูกคนกลาง เเต่เเม่ไม่ค่อยเเคร์ความรู้สึกเรา ทั้งพูดจาดูถูกบอกว่าเราเหมือนหมาขี้เรื้อนบ้าง คนนอกคอกบ้าง บูลลี่รูปร่างหน้าตาเรา เเต่กลับพี่น้องคนอื่นของเราคือพูดจาดีตลอด พอเราอธิบายว่าเราไม่ค่อยชอบที่เขาพูดเเบบนี้ เขาก็จะโวยวาย ประชดว่าถ้าพูดนิดๆหน่อยๆไม่ได้ก็ไม่ต้องมาคุยกันอีก อีนี่ที่เป็นเด็กติดเเม่ก็ต้องยอมสิคะ5555 เเล้วก็ ทุกคนจะทำเหมือนไม่ชอบเรา ชอบบอกว่าเราเหมือนพ่อ(พ่อชอบเที่ยวกับเพื่อนน่ะค่ะ) ทั้งๆที่ปกติเราคือคนที่ติดบ้านมาก เเบบว่าไม่ออกไปไหน จะเที่ยวกับเพื่อนทีคือ3-4ปีครั้งได้ เหลือเชื่อเเต่คือเรื่องจริงค่ะ ถึงเป็นเเบบนั้นเเม่ก็ชอบว่าเราเหมือนพ่อ ซึ่งทุกคนในบ้านไม่ค่อยชอบพ่อกันทุกคน ล่าสุด คุณพ่อเสียค่ะ บ้านที่สร้างมาพ่อมตอนเราเกิด ตอนเเรกป้าจะให้ใส่ชื่อเรากับพี่สาว เเต่สุดท้ายก็ยกให้พี่สาวคนเดียวค่ะ ฮาาา คือไม่เคยอยากได้มรดกอะไรค่ะ เเค่ยกตัวอย่างเฉยๆว่ามันเป็นขั้นนี้ เรื่ออาหารก็ห้ามเรากินเยอะกลัวคนอื่นไม่ได้กิน เเต่ไม่เคยรอเราตอนกินข้าวเลยค่ะ บางทีก็ประชดเรา ให้พี่น้องคนอื่นกินส่วนของเรา วันไหนที่เราไม่ไปเที่ยวห้างด้วยกับครอบครัว เเม่ก็จะประชดโดยการพาทุกคนในบ้านไปดูหนังที่เราอยากดูค่ะ ส่วนตัวรู้สึกหน้าเบื่อค่ะ เพราะทุกครั้งที่ไปห้างคือไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ ไปไหนไม่ได้ ไปนั่งเฝ้าเเม่กินกาเเฟกับรอน้องเรียนพิเศษเฉยๆ
ส่วนตัวเสื้อผ้า ทุกอย่างที่เป็นของเราคือคนในบ้านเอาไปใช้ได้โดยไม่ต้องขอ เราไม่ได้หวงห้ามใช้ค่ะ เราเเค่อยากได้ความส่วนตัว อย่างน้อยก็เเค่มาขออนุญาติเราก่อน พอเราพูดเเบบนี้กับน้อง คนทั้งบ้านพากันไม่คุยกับเรา ทั้งๆที่ค่าของพวกนั้น ค่าเน็ตฟลิกต่างๆ เราเป็นคนออกเอง ย้ายของส่วนตัวเราเเบบตามใจ เเต่ถึงอย่างนั้น เเม่ก็ดูเเรเราดีพอสมควรค่ะ ซื้อไอแพด(อันนี้คือได้จากข้อตกลงที่เราเรียนดี ส่วนพี่สาวได้เป็นของขวัญวันเกิดทั้งที่เรียนได้กลางๆ) ได้กินของอร่อย ทำให้เราสับสนเรื่องความรักของเเม่ค่ะ พอเรามีเเพลลนในอนาคตว่าหากมีงานมั่นคงก็อาจจะย้ายออกออกไป แถมปฏิเสธกิจการครอบครัว เขาก็พูดเหมือนเราอกตัญญูมากมาย ทิ้งเเม่ ทิ้งพี่น้อง เห้อ เอาตรงๆคือเหนื่อยค่ะ ส่วนตัวรักเเม่มาก เเต่เขาไม่เคยรักลูกเท่ากันเเต่เเรกค่ะ เจอมาเเบบนี้เราก็ไม่ใช่ลูกที่น่ารักหรอกค่ะ ทางนี้ก็พอตัว ขี้น้อยใจมาก ขี้บ่น จู้จี้ค่ะ ถึงเเม้จะไม่เคยมีใครฟังเราเเต่เเรก เห้อ เเม่ชอบพูดกรอกหูว่าอยู่เเบบนี้ก็มีความสุขในเเบบของเรา พี่น้องทุกคนเห็นด้วยค่ะ เเต่เราไม่เคยเห็นด้วยกับความคิดนั้น เเค่ไม่พูดออกไป เขามีลูกเยอะนะคะ กับน้องก็เลี้ยงดี เเต่กับเราทำไมเเม่เป็นเเบบนั้นก็ไม่รู้ พอเราพยายามอธิบาย ปรับจูน เขาก็ทำเป็นไม่รับรู้ ทำเป็นเรื่องตลก บางทีก็กลับมาประชดเราอีก งงค่ะ
เราว่าเราไม่ใช่คนเดียวที่เเม่รักลูกไม่เท่ากันค่ะ อยารู้ว่าทุกคนเเข็งใจยังไง หรือวิธีอะไรเเนะนำไหมคะ เพราะส่วนตัวยังรักเเม่มาก เเต่โดนเเบบนี้ตลอดพาเราเสียใจมากเลยค่ะ เเถมเริ่มจะอคติกับครอบครัวไปทุกวัน
เเม่ชอบประชด?? กับปัญหารักลูกไม่เคยเท่ากัน??
ส่วนตัวเสื้อผ้า ทุกอย่างที่เป็นของเราคือคนในบ้านเอาไปใช้ได้โดยไม่ต้องขอ เราไม่ได้หวงห้ามใช้ค่ะ เราเเค่อยากได้ความส่วนตัว อย่างน้อยก็เเค่มาขออนุญาติเราก่อน พอเราพูดเเบบนี้กับน้อง คนทั้งบ้านพากันไม่คุยกับเรา ทั้งๆที่ค่าของพวกนั้น ค่าเน็ตฟลิกต่างๆ เราเป็นคนออกเอง ย้ายของส่วนตัวเราเเบบตามใจ เเต่ถึงอย่างนั้น เเม่ก็ดูเเรเราดีพอสมควรค่ะ ซื้อไอแพด(อันนี้คือได้จากข้อตกลงที่เราเรียนดี ส่วนพี่สาวได้เป็นของขวัญวันเกิดทั้งที่เรียนได้กลางๆ) ได้กินของอร่อย ทำให้เราสับสนเรื่องความรักของเเม่ค่ะ พอเรามีเเพลลนในอนาคตว่าหากมีงานมั่นคงก็อาจจะย้ายออกออกไป แถมปฏิเสธกิจการครอบครัว เขาก็พูดเหมือนเราอกตัญญูมากมาย ทิ้งเเม่ ทิ้งพี่น้อง เห้อ เอาตรงๆคือเหนื่อยค่ะ ส่วนตัวรักเเม่มาก เเต่เขาไม่เคยรักลูกเท่ากันเเต่เเรกค่ะ เจอมาเเบบนี้เราก็ไม่ใช่ลูกที่น่ารักหรอกค่ะ ทางนี้ก็พอตัว ขี้น้อยใจมาก ขี้บ่น จู้จี้ค่ะ ถึงเเม้จะไม่เคยมีใครฟังเราเเต่เเรก เห้อ เเม่ชอบพูดกรอกหูว่าอยู่เเบบนี้ก็มีความสุขในเเบบของเรา พี่น้องทุกคนเห็นด้วยค่ะ เเต่เราไม่เคยเห็นด้วยกับความคิดนั้น เเค่ไม่พูดออกไป เขามีลูกเยอะนะคะ กับน้องก็เลี้ยงดี เเต่กับเราทำไมเเม่เป็นเเบบนั้นก็ไม่รู้ พอเราพยายามอธิบาย ปรับจูน เขาก็ทำเป็นไม่รับรู้ ทำเป็นเรื่องตลก บางทีก็กลับมาประชดเราอีก งงค่ะ
เราว่าเราไม่ใช่คนเดียวที่เเม่รักลูกไม่เท่ากันค่ะ อยารู้ว่าทุกคนเเข็งใจยังไง หรือวิธีอะไรเเนะนำไหมคะ เพราะส่วนตัวยังรักเเม่มาก เเต่โดนเเบบนี้ตลอดพาเราเสียใจมากเลยค่ะ เเถมเริ่มจะอคติกับครอบครัวไปทุกวัน