เเม่ชอบประชด?? กับปัญหารักลูกไม่เคยเท่ากัน??

เห่อ  รู้สึกอยากมาระบายค่ะ  ไม่เเน่ใจว่าจะโดนเห็นใจหรือโดนด่ากันเเน่    เรารู้สึกเเม่รักลูกไม่เท่ากันเลยค่ะ   เราเป็นลูกคนกลาง  เเต่เเม่ไม่ค่อยเเคร์ความรู้สึกเรา   ทั้งพูดจาดูถูกบอกว่าเราเหมือนหมาขี้เรื้อนบ้าง  คนนอกคอกบ้าง  บูลลี่รูปร่างหน้าตาเรา  เเต่กลับพี่น้องคนอื่นของเราคือพูดจาดีตลอด   พอเราอธิบายว่าเราไม่ค่อยชอบที่เขาพูดเเบบนี้  เขาก็จะโวยวาย  ประชดว่าถ้าพูดนิดๆหน่อยๆไม่ได้ก็ไม่ต้องมาคุยกันอีก   อีนี่ที่เป็นเด็กติดเเม่ก็ต้องยอมสิคะ5555  เเล้วก็  ทุกคนจะทำเหมือนไม่ชอบเรา  ชอบบอกว่าเราเหมือนพ่อ(พ่อชอบเที่ยวกับเพื่อนน่ะค่ะ)  ทั้งๆที่ปกติเราคือคนที่ติดบ้านมาก  เเบบว่าไม่ออกไปไหน  จะเที่ยวกับเพื่อนทีคือ3-4ปีครั้งได้  เหลือเชื่อเเต่คือเรื่องจริงค่ะ  ถึงเป็นเเบบนั้นเเม่ก็ชอบว่าเราเหมือนพ่อ  ซึ่งทุกคนในบ้านไม่ค่อยชอบพ่อกันทุกคน  ล่าสุด  คุณพ่อเสียค่ะ  บ้านที่สร้างมาพ่อมตอนเราเกิด  ตอนเเรกป้าจะให้ใส่ชื่อเรากับพี่สาว  เเต่สุดท้ายก็ยกให้พี่สาวคนเดียวค่ะ  ฮาาา  คือไม่เคยอยากได้มรดกอะไรค่ะ  เเค่ยกตัวอย่างเฉยๆว่ามันเป็นขั้นนี้  เรื่ออาหารก็ห้ามเรากินเยอะกลัวคนอื่นไม่ได้กิน  เเต่ไม่เคยรอเราตอนกินข้าวเลยค่ะ  บางทีก็ประชดเรา  ให้พี่น้องคนอื่นกินส่วนของเรา     วันไหนที่เราไม่ไปเที่ยวห้างด้วยกับครอบครัว  เเม่ก็จะประชดโดยการพาทุกคนในบ้านไปดูหนังที่เราอยากดูค่ะ  ส่วนตัวรู้สึกหน้าเบื่อค่ะ  เพราะทุกครั้งที่ไปห้างคือไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ  ไปไหนไม่ได้  ไปนั่งเฝ้าเเม่กินกาเเฟกับรอน้องเรียนพิเศษเฉยๆ  
ส่วนตัวเสื้อผ้า  ทุกอย่างที่เป็นของเราคือคนในบ้านเอาไปใช้ได้โดยไม่ต้องขอ  เราไม่ได้หวงห้ามใช้ค่ะ  เราเเค่อยากได้ความส่วนตัว  อย่างน้อยก็เเค่มาขออนุญาติเราก่อน  พอเราพูดเเบบนี้กับน้อง  คนทั้งบ้านพากันไม่คุยกับเรา  ทั้งๆที่ค่าของพวกนั้น  ค่าเน็ตฟลิกต่างๆ  เราเป็นคนออกเอง   ย้ายของส่วนตัวเราเเบบตามใจ     เเต่ถึงอย่างนั้น  เเม่ก็ดูเเรเราดีพอสมควรค่ะ  ซื้อไอแพด(อันนี้คือได้จากข้อตกลงที่เราเรียนดี ส่วนพี่สาวได้เป็นของขวัญวันเกิดทั้งที่เรียนได้กลางๆ)  ได้กินของอร่อย  ทำให้เราสับสนเรื่องความรักของเเม่ค่ะ   พอเรามีเเพลลนในอนาคตว่าหากมีงานมั่นคงก็อาจจะย้ายออกออกไป แถมปฏิเสธกิจการครอบครัว  เขาก็พูดเหมือนเราอกตัญญูมากมาย  ทิ้งเเม่  ทิ้งพี่น้อง   เห้อ  เอาตรงๆคือเหนื่อยค่ะ  ส่วนตัวรักเเม่มาก  เเต่เขาไม่เคยรักลูกเท่ากันเเต่เเรกค่ะ       เจอมาเเบบนี้เราก็ไม่ใช่ลูกที่น่ารักหรอกค่ะ  ทางนี้ก็พอตัว  ขี้น้อยใจมาก  ขี้บ่น จู้จี้ค่ะ  ถึงเเม้จะไม่เคยมีใครฟังเราเเต่เเรก  เห้อ  เเม่ชอบพูดกรอกหูว่าอยู่เเบบนี้ก็มีความสุขในเเบบของเรา  พี่น้องทุกคนเห็นด้วยค่ะ  เเต่เราไม่เคยเห็นด้วยกับความคิดนั้น  เเค่ไม่พูดออกไป  เขามีลูกเยอะนะคะ  กับน้องก็เลี้ยงดี  เเต่กับเราทำไมเเม่เป็นเเบบนั้นก็ไม่รู้  พอเราพยายามอธิบาย  ปรับจูน  เขาก็ทำเป็นไม่รับรู้  ทำเป็นเรื่องตลก  บางทีก็กลับมาประชดเราอีก   งงค่ะ


เราว่าเราไม่ใช่คนเดียวที่เเม่รักลูกไม่เท่ากันค่ะ  อยารู้ว่าทุกคนเเข็งใจยังไง  หรือวิธีอะไรเเนะนำไหมคะ  เพราะส่วนตัวยังรักเเม่มาก  เเต่โดนเเบบนี้ตลอดพาเราเสียใจมากเลยค่ะ  เเถมเริ่มจะอคติกับครอบครัวไปทุกวัน
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่