เพื่อน

คือหนูมีเพื่อนคนหนึ่งเป็นผู้ขายแต่ว่าเป็นLGBTQอยู่กลุ่มเดียวกันนั่งเรียนด้วยกันสนิทกันมากหนูสังเกตมาสักพักแล้ว เวลาหนูเล่าอะไรมันก็จะชอบบอกว่า โอ้ยแบบนี้กูเคยเห็นมากกว่าอีก แล้วก็ตอนนั้นคนที่มันชอบเตะตะกร้อมาทางหนูแล้วหนูก็เก็บให้เขาหนูเลยไปเล่าให้เขาฟังเขาบอกว่า ของกูเขาเอามือปัดบอลให้ด้วยแล้วก็ทำน้ำเสียงแบบเชิงอวดๆ แล้วหนูก็พูดตามหลังไปว่าถ้าอยู่ก็คงจะดีมีอีกค่ะ คือวันนั้นเป็นวันกีฬาสีแล้วมีผู้ชายคนหนึ่งเหมือนเขาดึงเสื้อขึ้นเช็ดเหงือหนูก็เลยเล่าให้มันฟังอีกว่า กูเห็นพี่คนนั้นเขาเช็ดเหงือแล้วเสื้อมันขึ้นมาด้วยเห็นซิกแพ็คเลย มันเลยบอก กูเห็นเขาถอดเสื้อมาละแต่หนูเป็นคนที่แบบใครพูดโกหกคือดูออกเลยหรือพูดอะไรที่แบบเป็นเรื่องแต่งหนูก็จะรู้ทันทีละมันโม้ให้หนูฟังเยอะมากแต่หนูก็ตามน้ำไปเป็นว่าไม่รู้ละที่มันพูดมาทั้งหมดคือมันโกหกแน่ๆก็แล้วก็มันชอบเล่าอะำรที่เกินความจริงหนูคิดว่สเพื่อนทุกคนคงเอ๊ะบ้างแต่ไม่ได้พูดอะไร คือเรื่องที่ชอบโม้ให้คนอื่นฟังหนูเจอมาสองคนละคิดว่าหนีได้คือต้องมาเจออีกหนูเบื่อมาก คือแบบไมารู้ตัวเองเลยหรอว่ะ แล้วกลุ่มที่หนูอยู่คือมันสุดจะทนแต่หนูออกมาจากกลุ่มนั้นไม่ได้ เวลาจะพูดอะไรนี่คือต้องคอยระแวงตลอดว่าจะโดนมันว่ามั้ย ทำถูกมั้ยคือมีเพื่อน3คนทีาคิดแบบหนูแต่ออกกันมาไม่ได้เพราะมันจะมีคนหนึ่งทีาชอบพูดแซะ มีเพื่อนหนูออกจากกลุ่มไปสองคนแล้ว ไอคนนั้นมันก็พูดแซะหนูเลยบอกกับ3คนนั้นว่าถ้าเราอกไปคือต้องโดนแบบนั้นแน่ คือหนูเกลียดอะไรแบบนี้มันน่ารำคาญ พูดอยู่นั่นแหละแล้วมัน2คนทีาหนูพูดถึงเนี่ยชอบบ่นเพื่นมากเพื่อนคนหนึ่งคือโดนมันบ่นจนเก็บไปเครียดแล้วมาระบายให้หนูฟัง เป็นอะไรที่จะอยู่ก็อึดอัดจะออกก็ไม่ดี หนูพยามอดทนอนู่เพราะเหลืออีกไม่กี่ปีก็จะจบม.3แล้ว แล้วก็อีกเรื่องคือมีเรื่องเล่าเยอะมาก คือตอนนั้นหนูหยุดเรียนไป2วัน หนูหยุดวันจันทร์วันอังคารมาวัดพุธหยุด ตอนวันอังคารมันพูดว่สถ้ามาแล้วบำบากเพื่อนก็ไม่ต้องมา คือหนูปวดขามากต้องค่อยๆเดินลงบันไดเกร็งขาก็ปวด กลับถึงบ้านหนูเหนื่อยมากอาทิตย์นั้นเพราะเจ็บขา พอมาวันพฤหัส ครูสั่งงานกลุ่มหนูก็ไม่ได้ทำเพราะหนูรู้ว่าคนูคนนี้ส่วตอนไหนก็ได้เขาไม่ว่าอะไรหนูเลยยังไม่ทำเพราะเหนื่อยมากก แล้วมันเอางานกลุ่มนั้นมาที่หนูคนเดียว พอมาวันศุกร์มันรู้บะว่าหนูไม่ได้ทำมันมาบ่นหนู แล้ว คนแรกมันบ่นว่า ข่วงนี้เป๋ๆนะ หนูเลยแบบ ไรว่ะที่สอบไม่ผ่านนอนในคาบกูไม่เคยด่าสีกคำ ซึ่งหนูไม่เคยทำแบบที่มันพูดเลย อีกคนหนึ่งก็บ่น ทำไมไม่ทำ แล้ววันนั้นมีงานวิชาคอมอีกจดเยอะมากหนูหัวหมุนเลย แล้วเหมือนมันโกรธมันเลยพูดแซะระหว่สงคาบว่ารำคาญคนนี้หว่ะ พอลงไปกินข้างหนูเลยร้องไห้ใสเลย หนูเหนื่อยก็เลยี้องมันเลยหายโกรธ แล้วหนูก็ต้องมานั่งทำคนเดียวตอนวันเสาร์ หนูเครียดมากจนเหมือนกลายเป็นปมไปแล้วหนูคิดเรื่องนี้ตลอดคำพูดนั้นมันวนอยู่ไหนหัวตลอด3วัน ปกติหนูเครียดหนูไม่เคยบอกใครหนูจะคิดคนเดียวเงียบๆแต่ครั้งนี้มันหนัก จนหนูเอาไประบายให้เพื่อนในกลุ่มอีกคนฟังมันบอกคิดแบบเดียวกับหนูเลย จนปัญญามากค่ะตอนนี้