สวัสดีค่ะคือเราอายุ18ปีเรียนอยูาปวช.ปี3เเล้วค่ะสาขาดิจิทัลกราฟิก คือเราจะบอกก่อนว่าปวช.ปี3เราก็จะมีโปรเจค คือเราเริ่มสังเกตตัวเองว่าพอมีโปรเจคมันก็มีเเต่ปัญหาทั้งครอบครัวการทํางานมันทําให้เรารู้สึกว่าเครียดเบื่อ หรืออาการเหล่านี้มีผลมาจากการนอนดึกของเราก็ไม่รู้ เเล้วช่วงนี้เป็นช่วงที่จะจบโปรเจคเเล้วเหมือนกันค่ะ วันจันทร์เราก็มีเรียนรด.ต่อเหมือนกัน เราเลยรู้สึกว่าตั้งเเต่เข้าเดือนกันยารู้สึกว่าอะไรๆมันก็กระทบเราไปหมด ทั้งการจัดการเวลาของอาจารย์เวลาตรวจงาน หรือกลับมาบ้านก็รนอบครัวเรา
เราต้องบอกก่อนว่าครอบครัวเราพ่อเราเป็นข้าราชการ เเม่เราเป็นเเบบบ้าน มีน้องอีก1ขวบ เป็นน้องเราเเท้ๆเลย เรารู้สึกว่าช่วงนี้อะไรๆก็เรา เช่น หยิบนู้นให้หน่อย หยิบนี้ให้หน่อยเอาตรงนู้นให้หน่อยเอาตรงนี้ให้หน่อยซึ่งเราไม่เคยมีปัญหากับตรงนี้เต่เรารู้สึกว่ามันก็มากเกินไปในบางครั้ง ส่วนพ่อเราเป็นคนที่ชอบการเอาชนะ ถึงตัวเองผิดเเต่ก็จะหาเรื่องทําให้ตัวเองถูกเสมอ ซึ่งอันนี้เราก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันว่าเพราะอะไร เขาบอกเราว่าเราอีโก้สูงนู้นนี่นั่น เเล้วป๊ากับเเม่เรายังเป็นคนที่ชอบทะเลาะกัน เพราะเรื่องเงิน เรื่องเก็บบ้าน เราเป็นคนเก็บบ้านเองโดยบอกพวกเขาว่าไม่ต้องลงมาช่วยนะเดี๋ยวเก็บเองเพราะเราไม่ชอบให้ใครมาสั่งเราทําตรงนู้นตรงนี้ เรียกง่ายๆว่าเราข่อนข้างที่จะรําคาญมันจะทําให้เราหงุดหงิด เเต่พอเราทํา เก็บทั้งบ้าน ทั้งในครัว ทั้งห้องน้ำ ผ่านไปเเค่1-2วัน กลับมาเละอีก มันทําให้เรารู้สึกเเบบหงุดหงิดเเล้วเหนื่อยมาก ตั้งคําถามกับตัวเองตลอดว่าทําไม ทำไมไม่ช่วยกันรักษาความสะอาดเลยขอเเค่ช่วยรักษาก็ได้นิ เรื่องนี้เราเคยพูดกับครอบครัวเราเเล้ว คําตอบที่ได้กลับมาคือการใส่อารมณ์
เราเคยบอกว่าเราเหนื่อยเขาก็บอกว่าก็เลิกเล่นกีฬาสิ เราจะบอกว่าเราไก้มุนเป็นทุนกีฬา ของปวส. 25% ช่วงนี่เราก็ไม่ได้ไปเหมือนกันเพราะไม่มีเวลา เเต่เรารู้สึกว่ากีฬามันช่วยเราในการไม่คิดอะไรได้เยอะเลย เรารู้สึกปวดขมับทั้ง2ข้างได้ง่ายมากรู้สึกกระวนกระวายตลอด
เรื่องความเครียดเรามันส่งผลกระทบต่อเราเกือบทุกอย่าง เรารู้สึกว่าเราพักผ่อนไม่เพียงพอ พอจะคิดงานก็คิดไม่ออก ข่อนข้างที่จะไม่ค่อยมีกําลังใจ เบื่อง่าย อยากอยู่เเต่กับบนเตียง
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ถ้าใครมีความคิดดีๆเสนอเราได้นะคะเราไม่อยากเป็นเเบบนี้ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
เราจะเเก้ความเครียดนี้ยังไงดี?
เราต้องบอกก่อนว่าครอบครัวเราพ่อเราเป็นข้าราชการ เเม่เราเป็นเเบบบ้าน มีน้องอีก1ขวบ เป็นน้องเราเเท้ๆเลย เรารู้สึกว่าช่วงนี้อะไรๆก็เรา เช่น หยิบนู้นให้หน่อย หยิบนี้ให้หน่อยเอาตรงนู้นให้หน่อยเอาตรงนี้ให้หน่อยซึ่งเราไม่เคยมีปัญหากับตรงนี้เต่เรารู้สึกว่ามันก็มากเกินไปในบางครั้ง ส่วนพ่อเราเป็นคนที่ชอบการเอาชนะ ถึงตัวเองผิดเเต่ก็จะหาเรื่องทําให้ตัวเองถูกเสมอ ซึ่งอันนี้เราก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันว่าเพราะอะไร เขาบอกเราว่าเราอีโก้สูงนู้นนี่นั่น เเล้วป๊ากับเเม่เรายังเป็นคนที่ชอบทะเลาะกัน เพราะเรื่องเงิน เรื่องเก็บบ้าน เราเป็นคนเก็บบ้านเองโดยบอกพวกเขาว่าไม่ต้องลงมาช่วยนะเดี๋ยวเก็บเองเพราะเราไม่ชอบให้ใครมาสั่งเราทําตรงนู้นตรงนี้ เรียกง่ายๆว่าเราข่อนข้างที่จะรําคาญมันจะทําให้เราหงุดหงิด เเต่พอเราทํา เก็บทั้งบ้าน ทั้งในครัว ทั้งห้องน้ำ ผ่านไปเเค่1-2วัน กลับมาเละอีก มันทําให้เรารู้สึกเเบบหงุดหงิดเเล้วเหนื่อยมาก ตั้งคําถามกับตัวเองตลอดว่าทําไม ทำไมไม่ช่วยกันรักษาความสะอาดเลยขอเเค่ช่วยรักษาก็ได้นิ เรื่องนี้เราเคยพูดกับครอบครัวเราเเล้ว คําตอบที่ได้กลับมาคือการใส่อารมณ์
เราเคยบอกว่าเราเหนื่อยเขาก็บอกว่าก็เลิกเล่นกีฬาสิ เราจะบอกว่าเราไก้มุนเป็นทุนกีฬา ของปวส. 25% ช่วงนี่เราก็ไม่ได้ไปเหมือนกันเพราะไม่มีเวลา เเต่เรารู้สึกว่ากีฬามันช่วยเราในการไม่คิดอะไรได้เยอะเลย เรารู้สึกปวดขมับทั้ง2ข้างได้ง่ายมากรู้สึกกระวนกระวายตลอด
เรื่องความเครียดเรามันส่งผลกระทบต่อเราเกือบทุกอย่าง เรารู้สึกว่าเราพักผ่อนไม่เพียงพอ พอจะคิดงานก็คิดไม่ออก ข่อนข้างที่จะไม่ค่อยมีกําลังใจ เบื่อง่าย อยากอยู่เเต่กับบนเตียง
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ถ้าใครมีความคิดดีๆเสนอเราได้นะคะเราไม่อยากเป็นเเบบนี้ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ