ลูกชาย เข้าสู่วัยรุ่น ตอนนี้ อยู่ ม.3
ปัญาที่เกิดขึ้น เป็นมาสักพักใหญ่ๆ แล้ว
และตัวเรา ก็พยายามคิดหาวิธี เพื่อที่จะปรับ จูน เพื่อแก้ไข ให้ดีขึ้น
ปัญหาที่เกิดขึ้น ที่พูดถึงนี้
จะเป็นในเรื่องของ การจัดสรรเวลา ความรับผิดชอบต่างๆ
เช่น ..
การตื่น การไปเรียนหรือกิจกรรมใดๆ ที่มีกำหนดเวลา
การให้ความสำคัญของผู้อื่นที่มีส่วนร่วมในเรื่องนั้นๆ ที่ต้องรอคอยเขา
โดยเขามักจะ ไม่ให้ความสำคัญกับเวลา หรือ คนที่รอคอย
แม้จะรู้ว่า ต้องไปให้ทันเมื่อใด หรือ มีใครรออยู่
หรือแม้กระทั่งว่า หากเขาไม่ทำในส่วนของให้ทันเวลาจะต้องมีคนอื่นที่มีปัญหาไปด้วยเพราะเขา
จากเดิมที่ เขาไม่เป็น หรือ เป็นแล้วเราบอกเขาก็จะพยายามจัดการให้ได้
โดยเราคิดว่า ต่อไปเขาโตขึ้น ก็น่าจะค่อยๆ ดีขึ้น
แต่กลับไม่เป็นอย่างนั้น เหมือนนับวันจะยิ่งแย่ลง
โดยเราก็พูดบอก - ตำหนิ - ดุ - สอน - ยกตัวอย่าง
ก็เหมือนจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
และมักจะพูดกับเราว่า "รู้แล้ว เดี๋ยวทำเอง"
แต่ก็ทำแบบตามใจตัวเอง ไม่ได้สนรอบข้าง
โดยมักพูดและทำแบบนี้ กับแทบจะทุกเรื่อง
ตอนนี้ เริ่ม ปล่อย
( ปล่อย = ไม่ทัน ก็ไม่รอ เพราะเราต้องไปส่งคนเล็กและไปทำงาน ให้ไปเอง จัดการเอง )
ครั้งแรกที่เราปล่อย เขาไปเอง แม้จะสาย ก็ไป
แต่วันนี้ ครั้งที่ 2 เขาไม่ไป แต่นอนอยู่บ้าน
เราจึงไม่รู้เลยว่า สุดท้ายแล้ว หรือ ตอนนี้ เราควรทำอย่างไร
เมื่อเราพูดแล้ว อะไรก็แล้ว และ ยอมรับว่า ค่อนข้างกลัวค่ะ
ว่า ถ้าเราปล่อยไปเรื่อยๆ แล้ว เขาจะเป็นอย่างไรต่อไป
อยากจะรบกวนขอคำแนะนำ บอกเล่าประสบการณ์ หรือ ความคิดเห็นจากทุกท่านค่ะ
ทำอย่างไรดี เมื่อลูกวัยรุ่น เริ่มเปลี่ยนไป ?
ปัญาที่เกิดขึ้น เป็นมาสักพักใหญ่ๆ แล้ว
และตัวเรา ก็พยายามคิดหาวิธี เพื่อที่จะปรับ จูน เพื่อแก้ไข ให้ดีขึ้น
ปัญหาที่เกิดขึ้น ที่พูดถึงนี้
จะเป็นในเรื่องของ การจัดสรรเวลา ความรับผิดชอบต่างๆ
เช่น ..
การตื่น การไปเรียนหรือกิจกรรมใดๆ ที่มีกำหนดเวลา
การให้ความสำคัญของผู้อื่นที่มีส่วนร่วมในเรื่องนั้นๆ ที่ต้องรอคอยเขา
โดยเขามักจะ ไม่ให้ความสำคัญกับเวลา หรือ คนที่รอคอย
แม้จะรู้ว่า ต้องไปให้ทันเมื่อใด หรือ มีใครรออยู่
หรือแม้กระทั่งว่า หากเขาไม่ทำในส่วนของให้ทันเวลาจะต้องมีคนอื่นที่มีปัญหาไปด้วยเพราะเขา
จากเดิมที่ เขาไม่เป็น หรือ เป็นแล้วเราบอกเขาก็จะพยายามจัดการให้ได้
โดยเราคิดว่า ต่อไปเขาโตขึ้น ก็น่าจะค่อยๆ ดีขึ้น
แต่กลับไม่เป็นอย่างนั้น เหมือนนับวันจะยิ่งแย่ลง
โดยเราก็พูดบอก - ตำหนิ - ดุ - สอน - ยกตัวอย่าง
ก็เหมือนจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
และมักจะพูดกับเราว่า "รู้แล้ว เดี๋ยวทำเอง"
แต่ก็ทำแบบตามใจตัวเอง ไม่ได้สนรอบข้าง
โดยมักพูดและทำแบบนี้ กับแทบจะทุกเรื่อง
ตอนนี้ เริ่ม ปล่อย
( ปล่อย = ไม่ทัน ก็ไม่รอ เพราะเราต้องไปส่งคนเล็กและไปทำงาน ให้ไปเอง จัดการเอง )
ครั้งแรกที่เราปล่อย เขาไปเอง แม้จะสาย ก็ไป
แต่วันนี้ ครั้งที่ 2 เขาไม่ไป แต่นอนอยู่บ้าน
เราจึงไม่รู้เลยว่า สุดท้ายแล้ว หรือ ตอนนี้ เราควรทำอย่างไร
เมื่อเราพูดแล้ว อะไรก็แล้ว และ ยอมรับว่า ค่อนข้างกลัวค่ะ
ว่า ถ้าเราปล่อยไปเรื่อยๆ แล้ว เขาจะเป็นอย่างไรต่อไป
อยากจะรบกวนขอคำแนะนำ บอกเล่าประสบการณ์ หรือ ความคิดเห็นจากทุกท่านค่ะ