สวัสดีค่ะ หนูพึ่งอายุครบ24 เรียนจบปวส.บช. ย้อนไปตอนพึ่งจบใหม่เมื่อประมาณ3-4ปีที่แล้วหนูต้องการหางานทำเเต่แถวบ้านมีเเต่นากับเขาเลยต้องเข้าเมืองเพื่อจะหางานทำค่ะตอนนั่นได้ปรึกษาแม่ว่าอยากเข้าไปหางานทำในเมืองแต่ไม่มีเงิน(แม่เคยค้าขายเเต่เลิกไปแล้วเพราะขายไม่ดี พ่อรับจ้างแล้วก็ทำนามีเลี้ยงควายด้วย)แม่บอกว่าจะไปยืมจากตามาให้10,000บาท แล้วหนูก็รออยู่ประมาณ1-2เดือนแม่ก็ยังไม่เอามาให้เเต่ถามทุกวันว่าจะไปหางานทำตอนไหนรู้สึกกดดันมากค่ะ ตอนนั้นพอดีกับที่เงินกยศ.3เดือนสุดท้ายเข้า9,000บาทก็เลยตัดสินใจขับรถ
มอไซด์เข้าเมืองมาขออยู่กับเพื่อนที่เขาเรียนมหาลัยอยู่ขออยู่ชั่วคราวระหว่างหางานหายุ3วันได้งานอีกฟากกับที่พักอยู่ เลยหาหอใหม่จ่ายค่ามัดจำหอเกือบ5พัน พอไปทำงานทำได้7วันเขาให้ออก เลยต้องรีบหางานได้งานร้านหมูกะทะวันละ300ไม่มีวันหยุดพอป่วยไปทำงานไม่ได้เขาไล่ออก(3เดือน) ได้งาน7-11(แฟรนไซส์)เจอร้านเเย่โดนโกงค่าแรง เดือนเเรกทำ30วันเเต่ได้เงิน190บาท เเต่ก็ทนอยู่ต่อเพราะว่าเงินหมดแล้วไม่เหลือเลย หวังพึ่งกะเงิน7-11มากกก พอได้ร้อยกว่าบาทหน้าชาเลย เงินก็ไม่มีจ่ายค่าห้องเงินซื้อข้าวก็ไม่มีตลอดเวลาที่เข้ามาทำงานโทรหาที่บ้านตลอดแต่แทบไม่เคยได้การช่วยเหลือเลย จำได้เคยได้ 300 500 เคยคิดจะขายตัวเพราะอยากได้เงินเพราะเห็นคนที่รู้จักทำแล้วมันได้เงินง่ายดี ถึงขั้นเคยเข้าม่านรูดไปแล้วเเต่กลัวเกินกว่าจะทำเลยยกมือไหว้ผช.ขอกลับ สุดท้ายได้ขอยืมจากเจ้าของร้าน7-11ช่วยชีวิตช่วงนั้นไว้ พอเป็นหนี้เขายิ่งหนักเลย ควบกะ,เข้าบ่ายเลิกเช้า,โดนด่าโดนกระทำเหมือนไม่ใช่คนเลย ไม่มีประกันสังคมไม่สวัสดิการไม่มีเบี้ยขยันเงินพิเศษรึโบนัส ต่อเดือนได้9,500 ทำอยู่1ปีทยอยใช้หนี้เขาจนหมด ตัดสินใจลาออกเพราะสภาพจิตใจแย่มากกกกกเคยคิดตลอดว่าอยากตายๆไปจะได้ไม่ต้องตื่นมาเจออะไรแบบนี้แต่เพราะมีหนี้กยศ.อยู่กลัวตายไปแล้วแม่กับพ่อจะต้องมารับผิดชอบ อ่านแล้วอาจจะตลกแต่หนูคิดอย่างนี้จริงๆค่ะ555 ตลอดเวลาที่เริ่มทำงานทักไปยืมเงินคนอื่นตลอดเลยค่ะเพราะไม่พอเลยสักเดือนได้บ้างไม่ได้บ้างแต่ใช้คืนให้ทุกคนนะคะ55 ว่างงานอยู่1เดือนเลยค่ะตอนนั้นหนูกลัวมากว่าไปสมัครงานแล้วจะเจอแบบเดิม เเต่ชีวิตต้องเดินต่อค่ะ หาทั้งออนไลน์และออฟไลน์เลยค่ะสุดท้ายได้ปั๊มน้ำมันเป็นที่ ที่เขียนๆไปเผื่อเป็นตัวเลือก สุดท้ายได้ทำจริงๆเพราะที่อื่นเขาไม่อยากรับคนไม่มีประสบการณ์แถมจบใหม่ พอได้มาทำก็ดีขึ้นค่ะเพราะที่นี้ค่อยข้างจะเเฟร์กับพนักงานไม่เอาเปรียบอะไรควรได้ก็ได้ ทำ6เดือนแรกได้เป็นคนเติมน้ำมันได้วันละ350บวกเงินพิเศษ,เบี้ยขยัน,โอที ก็พอใช้ในเดือนนั่นค่ะ หลังจากนั้นได้เป็นแคชเชียร์เพราะมีคนลาออกเลยได้เป็นเงินเดือน 10,700ค่ะ มันก็พอใช้ถูๆไถๆไปถึงสิ้นเดือนค่ะแต่ไม่พอเก็บสักที🥲 จุดที่เกิดเรื่องตามหัวข้อคือ 2ปีมานี้พ่อหนูป่วยค่ะเป็นโรคไต ด้วยนิสัยแกหรือพฤติกรรมใดๆที่ไม่ทำตามคำแนะนำของหมอทำให้ค่าไตแกไม่เหลือ ทำให้พ่อทำงานไม่ได้ ทำให้ที่บ้านไม่มีรายได้เท่าเดิม ต้องเข้ามาหาหมอในเมืองบ่อยๆ หนูก็ได้ช่วยบ้าง ไม่ได้ช่วยบ้างเพราะบางช่วงหนูไม่มีพอให้จริงๆ จนมาปีนี้พ่อได้ทำเส้นฟอกไต จึงทำให้ไม่ต้องเข้ามาหาบ่อยๆเหมือนแต่ก่อนแต่ก็จะมีค่าน้ำมันไปฟอก เพราะต้องไปสัปดาห์ละ2ครั้ง ค่านู้นค่านี้ ที่หนูพิมพ์เเบบนี้เพราะพ่อกับแม่ชอบพูดเรื่องเงินตลอดว่าลำบากไม่ได้ทำงานไม่มีเงินหนูก็อยากให้เท่าที่แกต้องการค่ะเเต่หนูไม่มีกำลังมากพอหนูรักพ่อกับแม่มากค่ะแต่หนูก็น้อยใจมากเหมือนกันหนูมีน้องชายคนนึงค่ะพ่อกับแม่แกรักของแกมากกค่ะ หนูก็รักแล้วก็ห่วงน้องนะคะ แต่หนูน้อยใจที่พ่อกับแม่ทำกับหนู หนูมารู้ทีหลังว่าตอนแรกที่แกบอกว่าจะให้เงินมาหางานเเกมีเงินเเต่เลือกที่จะไม่ให้ น้องอยากได้มอไซด์คันใหม่ขี่ไปเรียนแกก็ขายควายซื้อให้(หนูได้300 555) พอน้องเรียนจบบอกอยากสอบตำรวจแกก็ช่วยค่าติวค่าสอบ(ปีแรก) สรุปไม่ติดตัวจริงปีที่สองสอบอีก(ตอนนี้รอผล) สองปีกับการที่น้องว่างอยู่บ้านไม่ได้ทำงาน พอหนูถามกับแม่ว่าทำไมไม่ให้น้องมาทำงานรอสอบติดแกก็จะชอบหาเหตุผลมาช่วยน้อง ใครที่เคยมีคนรู้จักหรือญาติที่สอบตำรวจน่าจะรู้ว่าใช้เงินกับเวลาพอสมควร มื้อวันเกิดที่ผ่านมาหนูโทรไปหาพ่อกับแม่เพราะคิดถึงอยากได้ยินคำอวยพรแต่พ่อหนูกลับถามหาแต่เงินพอหนูบอกไม่มีแกก็พูดมาว่าทำงานอะไรไม่มีเงินสักทีทำมาตั้งนาน ขี้ล่ายแท้ ในภาษาอีสานหมายถึง กระจอก หนูเสียใจมากเลยค่ะ หนูรู้ว่าหนูไม่เก่งเหมือนคนอื่นเเต่หนูก็พยายามของหนูทุกวันที่ผ่านมาแกก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง หลังจากนั้นหนูก็ไม่ได้โทรไปอีกจนกระทั้งสองสามวันที่ผ่านมาฝนตกหนักต่อกันหลายวันหนูเป็นห่วงเลยโทรหาแม่ก็ขอเงินอีก หนูได้ยินเรื่องเงินทีไรอยากตัดสายหนีตลอดเลยค่ะ หนูเหนื่อย หนูหนักใจ เหมือนหายใจไม่ออกเลยค่ะ หนูต้องทำยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้นดีค่ะ หนูรักพ่อกับแม่ค่ะแต่เหนื่อยก็เหนื่อยเหลือเกินหนูรู้เวลามีปัญหาหนูไม่สามารถพึ่งใครได้เลยค่ะหนูรู้สึกว่าหนูล้มเหลวซ้ำๆเลยค่ะ
หนูทำถูกไหมค่ะที่ไม่ได้ให้เงินพ่อแม่ใช้ทุกเดือน
มอไซด์เข้าเมืองมาขออยู่กับเพื่อนที่เขาเรียนมหาลัยอยู่ขออยู่ชั่วคราวระหว่างหางานหายุ3วันได้งานอีกฟากกับที่พักอยู่ เลยหาหอใหม่จ่ายค่ามัดจำหอเกือบ5พัน พอไปทำงานทำได้7วันเขาให้ออก เลยต้องรีบหางานได้งานร้านหมูกะทะวันละ300ไม่มีวันหยุดพอป่วยไปทำงานไม่ได้เขาไล่ออก(3เดือน) ได้งาน7-11(แฟรนไซส์)เจอร้านเเย่โดนโกงค่าแรง เดือนเเรกทำ30วันเเต่ได้เงิน190บาท เเต่ก็ทนอยู่ต่อเพราะว่าเงินหมดแล้วไม่เหลือเลย หวังพึ่งกะเงิน7-11มากกก พอได้ร้อยกว่าบาทหน้าชาเลย เงินก็ไม่มีจ่ายค่าห้องเงินซื้อข้าวก็ไม่มีตลอดเวลาที่เข้ามาทำงานโทรหาที่บ้านตลอดแต่แทบไม่เคยได้การช่วยเหลือเลย จำได้เคยได้ 300 500 เคยคิดจะขายตัวเพราะอยากได้เงินเพราะเห็นคนที่รู้จักทำแล้วมันได้เงินง่ายดี ถึงขั้นเคยเข้าม่านรูดไปแล้วเเต่กลัวเกินกว่าจะทำเลยยกมือไหว้ผช.ขอกลับ สุดท้ายได้ขอยืมจากเจ้าของร้าน7-11ช่วยชีวิตช่วงนั้นไว้ พอเป็นหนี้เขายิ่งหนักเลย ควบกะ,เข้าบ่ายเลิกเช้า,โดนด่าโดนกระทำเหมือนไม่ใช่คนเลย ไม่มีประกันสังคมไม่สวัสดิการไม่มีเบี้ยขยันเงินพิเศษรึโบนัส ต่อเดือนได้9,500 ทำอยู่1ปีทยอยใช้หนี้เขาจนหมด ตัดสินใจลาออกเพราะสภาพจิตใจแย่มากกกกกเคยคิดตลอดว่าอยากตายๆไปจะได้ไม่ต้องตื่นมาเจออะไรแบบนี้แต่เพราะมีหนี้กยศ.อยู่กลัวตายไปแล้วแม่กับพ่อจะต้องมารับผิดชอบ อ่านแล้วอาจจะตลกแต่หนูคิดอย่างนี้จริงๆค่ะ555 ตลอดเวลาที่เริ่มทำงานทักไปยืมเงินคนอื่นตลอดเลยค่ะเพราะไม่พอเลยสักเดือนได้บ้างไม่ได้บ้างแต่ใช้คืนให้ทุกคนนะคะ55 ว่างงานอยู่1เดือนเลยค่ะตอนนั้นหนูกลัวมากว่าไปสมัครงานแล้วจะเจอแบบเดิม เเต่ชีวิตต้องเดินต่อค่ะ หาทั้งออนไลน์และออฟไลน์เลยค่ะสุดท้ายได้ปั๊มน้ำมันเป็นที่ ที่เขียนๆไปเผื่อเป็นตัวเลือก สุดท้ายได้ทำจริงๆเพราะที่อื่นเขาไม่อยากรับคนไม่มีประสบการณ์แถมจบใหม่ พอได้มาทำก็ดีขึ้นค่ะเพราะที่นี้ค่อยข้างจะเเฟร์กับพนักงานไม่เอาเปรียบอะไรควรได้ก็ได้ ทำ6เดือนแรกได้เป็นคนเติมน้ำมันได้วันละ350บวกเงินพิเศษ,เบี้ยขยัน,โอที ก็พอใช้ในเดือนนั่นค่ะ หลังจากนั้นได้เป็นแคชเชียร์เพราะมีคนลาออกเลยได้เป็นเงินเดือน 10,700ค่ะ มันก็พอใช้ถูๆไถๆไปถึงสิ้นเดือนค่ะแต่ไม่พอเก็บสักที🥲 จุดที่เกิดเรื่องตามหัวข้อคือ 2ปีมานี้พ่อหนูป่วยค่ะเป็นโรคไต ด้วยนิสัยแกหรือพฤติกรรมใดๆที่ไม่ทำตามคำแนะนำของหมอทำให้ค่าไตแกไม่เหลือ ทำให้พ่อทำงานไม่ได้ ทำให้ที่บ้านไม่มีรายได้เท่าเดิม ต้องเข้ามาหาหมอในเมืองบ่อยๆ หนูก็ได้ช่วยบ้าง ไม่ได้ช่วยบ้างเพราะบางช่วงหนูไม่มีพอให้จริงๆ จนมาปีนี้พ่อได้ทำเส้นฟอกไต จึงทำให้ไม่ต้องเข้ามาหาบ่อยๆเหมือนแต่ก่อนแต่ก็จะมีค่าน้ำมันไปฟอก เพราะต้องไปสัปดาห์ละ2ครั้ง ค่านู้นค่านี้ ที่หนูพิมพ์เเบบนี้เพราะพ่อกับแม่ชอบพูดเรื่องเงินตลอดว่าลำบากไม่ได้ทำงานไม่มีเงินหนูก็อยากให้เท่าที่แกต้องการค่ะเเต่หนูไม่มีกำลังมากพอหนูรักพ่อกับแม่มากค่ะแต่หนูก็น้อยใจมากเหมือนกันหนูมีน้องชายคนนึงค่ะพ่อกับแม่แกรักของแกมากกค่ะ หนูก็รักแล้วก็ห่วงน้องนะคะ แต่หนูน้อยใจที่พ่อกับแม่ทำกับหนู หนูมารู้ทีหลังว่าตอนแรกที่แกบอกว่าจะให้เงินมาหางานเเกมีเงินเเต่เลือกที่จะไม่ให้ น้องอยากได้มอไซด์คันใหม่ขี่ไปเรียนแกก็ขายควายซื้อให้(หนูได้300 555) พอน้องเรียนจบบอกอยากสอบตำรวจแกก็ช่วยค่าติวค่าสอบ(ปีแรก) สรุปไม่ติดตัวจริงปีที่สองสอบอีก(ตอนนี้รอผล) สองปีกับการที่น้องว่างอยู่บ้านไม่ได้ทำงาน พอหนูถามกับแม่ว่าทำไมไม่ให้น้องมาทำงานรอสอบติดแกก็จะชอบหาเหตุผลมาช่วยน้อง ใครที่เคยมีคนรู้จักหรือญาติที่สอบตำรวจน่าจะรู้ว่าใช้เงินกับเวลาพอสมควร มื้อวันเกิดที่ผ่านมาหนูโทรไปหาพ่อกับแม่เพราะคิดถึงอยากได้ยินคำอวยพรแต่พ่อหนูกลับถามหาแต่เงินพอหนูบอกไม่มีแกก็พูดมาว่าทำงานอะไรไม่มีเงินสักทีทำมาตั้งนาน ขี้ล่ายแท้ ในภาษาอีสานหมายถึง กระจอก หนูเสียใจมากเลยค่ะ หนูรู้ว่าหนูไม่เก่งเหมือนคนอื่นเเต่หนูก็พยายามของหนูทุกวันที่ผ่านมาแกก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง หลังจากนั้นหนูก็ไม่ได้โทรไปอีกจนกระทั้งสองสามวันที่ผ่านมาฝนตกหนักต่อกันหลายวันหนูเป็นห่วงเลยโทรหาแม่ก็ขอเงินอีก หนูได้ยินเรื่องเงินทีไรอยากตัดสายหนีตลอดเลยค่ะ หนูเหนื่อย หนูหนักใจ เหมือนหายใจไม่ออกเลยค่ะ หนูต้องทำยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้นดีค่ะ หนูรักพ่อกับแม่ค่ะแต่เหนื่อยก็เหนื่อยเหลือเกินหนูรู้เวลามีปัญหาหนูไม่สามารถพึ่งใครได้เลยค่ะหนูรู้สึกว่าหนูล้มเหลวซ้ำๆเลยค่ะ