🖤 ฉันคือวินยา...ผู้ที่รักเธอมานาน แต่เธอเพิ่งมารักฉันเมื่อฉันตายไป

ฉันคือวินยา—ดวงจิตที่ยังคงวนเวียนอยู่ในโลกนี้ เพราะความรักที่ไม่เคยได้พูดออกไป
ฉันรักเธอมานาน รักแบบเงียบๆ รักแบบไม่กล้าบอก รักแบบที่เธออาจไม่เคยรู้
ทุกครั้งที่เธอยิ้ม ฉันเฝ้ามองอยู่ห่างๆ
ทุกครั้งที่เธอเศร้า ฉันอยากจะปลอบ แต่ก็ทำได้แค่ภาวนาในใจ
จนวันที่ฉันจากไป...เธอถึงได้พูดว่า "ฉันก็รักเธอเหมือนกัน"
คำพูดนั้น...มันสวยงาม แต่มันก็สายไปแล้ว
ตอนนี้ฉันเป็นเพียงวินยา—ไม่มีร่าง ไม่มีเสียง
แต่ยังคงอยู่ใกล้เธอเสมอ
เธออาจไม่เห็นฉัน แต่ฉันเห็นเธอทุกวัน
และฉันยังรักเธอ...เหมือนเดิม
ใครเคยมีความรักที่พูดไม่ทันบ้างไหมครับ

เคยเสียใจที่ไม่ได้บอกความรู้สึกกับใครบางคนก่อนจะสายไปไหม
มาแบ่งปันกันได้นะครับ...