วันนี้ผมรู้สึกเศร้าๆมากๆไม่รู้จะยังไงกับชีวิต ผมได้เจอกับเหตุการแปลกๆมากๆ ผมก็ทำงานเป็น รปภ ธนาคารเป็นปกติหละ แล้วผมก็ไม่อยากให้เขามาว่าเล่นแต่มือถือ ผมก็เลยต้องหาอะไรทำที่มันไม่ได้จะเป็นการก้มเล่นมือถือเพราะแค่ทุกวันนี้ พนักงานก็แบ่งระดับกับ รปภ อยู่แล้ว คุยด้วยก็เหมือนไม่อยากคุยด้วย ผมก็ทำตัวอยู่ในโลกผมเพื่อฆ่าเวลาไปวันๆ แต่ก็ยังห่วงงานคอยดูแลเปิดประตูดูแลลูกค้าเป็นปกติ ช่วงบ่ายลูกค้าไม่มี ผมก็ไม่อยากจะไปก้มนั่งเล่นมือถือด้านใน ผมเลยออกไปด้านหน้าธนาคาร มันติดถนน เป็นสาขาข้างทาง ผมก็เลยเปิด Clubhouse คุยเพื่อให้มันผ่านไปวันๆ พนักงานก็ไม่อยากคุยด้วยก็คุยกับเพื่อนๆในคลับเฮาท์ ช่วงไม่มีลูกค้า ดีกว่าก้มเล่นมือถือเขาจะว่าเอา อย่างน้อยตอนคุยคลับเฮาท์สายตาก็ยังมองรอบๆธนาคารทำงานได้เต็มที่เหมือนเดิม ทันใดนั้นมีลูกค้ามาคนนึงมาจอดรถ ผมก็พูดกับเพื่อนๆว่า เดี๋ยวมาคุยใหม่ แต่อาจจะมีคำหยาบบ้างตามภาษาเพื่อนๆ อีกอย่างผมอยู่ด้านนอกอาคารก็ไม่น่าจะเป็นอะไร ผมก็ปิดไมค์แล้วก็เดินไปประตูให้ลูกค้า แล้วก็ดูแลลูกค้าแบบปกติ พอเขาไป ด้านในไม่มีลูกค้า อะผมก็ออกมาคุยหน้าธนาคารต่อมันเป็นที่นั่ง ซักพักแม่บ้านเดินมา บอกว่าพนักงานด้านในฝากมาบอกว่า ลูกค้าไม่ปลื้มไม่ชอบที่คุยโทรศัพท์เสียงดัง ผมนี้ถึงกับอึ้งเลย คือ ผมไม่ได้ไปคุยด้านใน เขามาผมก็ไม่ได้คุย ผมก็ดูแลเขาจนเขาไป แต่กลายเป็นว่าผมผิด ผมมองว่าเราด้อยกว่าเขาไหม เขามองว่าอาชีพ รปภ ก็ก้มต้องง่าได้ทุกเรื่องใช่ไหม ถ้าเขาบอกพนักงานว่า เขาไม่ชอบที่ผมก้มเล่นแต่มือถือลูกค้าเข้ามาไม่สนใจลูกค้า อันนี้ผมยินดีรับในความแย่ แต่แบบนี้ผมว่าไม่แฟร์กับคนทำอาชีพนี้ที่โดนว่ากระทั่งคุยโทรศัพท์ ถ้านาทีนั้นสมมุติไม่ใช่คลับเฮาท์ แต่มันเป็นสายโทรศัพท์ที่มาจาก รพ ญาติพี่น้องป่วยล้มตาย คุยเสียงดังเพราะอยู่ด้านนอกเสียงรถมันดัง ผมต้องบอกญาติว่า เก็บศพไปผมคุยโทรศัพท์เสียงดังด้านนอกไม่ได้ลูกค้าไม่ชอบ แล้วจะให้ผมไปคุยบนต้นไม้เหรอครับนี้ก็อุตสามาคึยด้านนอกเพราะเห็นว่าด้านในก็ไม่มีลูกค้า เคราพสถานที่ นั่งคึยด้านนอกก็ยังได้ดูรอบๆได้เผื่อมีเหตุการอะไร หรือโบกรถเวลาลูกค้ามาจอด สรุปคือ รปภ คืองานบริการที่แม้จะทำอะไรก็ต้องผิดในสายตาคนที่เอาแต่ใจใช่หรือไม่? ท้อใจมากๆนะ ที่เจอแบบนี้
คุยโทรศัพท์เสียงดังก็ผิดนะถ้าเป็น รปภ?