สวัสดีครับทุกท่าน ขอเข้าเรื่องเลยนะครับ ตามกระทู้ ปัจจุบันผมอายุ 24 ครับผม เรียนจบครูมาตั้งแต่ปีที่แล้วครับ ฮ่า ๆ ผ่านมาปีกว่า ๆ แล้วเพิ่งมีงานทำกับเค้า ขอบอกไว้ก่อนว่างานที่ทำคือผมไม่ได้เป็นครูหรอกครับ แต่ผมทำงานอยู่ในบริษัทแห่งหนึ่งเป็นวิศวกรเครื่องมือวัด ตามกระทู้คือผมเพิ่งทำงานได้ประมาณ 1 เดือน และเป็นการทำงานครั้งแรกของผมด้วย ผมมักจะมีความรู้สึกอยากลาออกอยู่ตลอด ไม่ใช่เพราะความกดดันจากเพื่อนร่วมงานหรือภาระงานอะไรเลยครับ แต่เรื่องภาระงานก็พอมีอยู่บ้างเพราะความรู้ที่เกี่ยวกับสายงานนี้ที่ผมมีอยู่มันน้อยมากเลยทำให้รู้สึก มึน ๆ ตึงๆ หน่อย แต่พี่ ๆ ที่สอนงานให้แกดูแลดีมากเลยลาะครับ ความคิดอยากลาออกมันโผล่ออกมาตั้งแต่ อาทิตย์แรกเลยครับ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันเป็นความรู้สึกที่อยากอยู่บ้านครับ ไม่อยากออกจากบ้านเลย ทุกวันที่ต้องกลับมาเริ่มงานผมมีความคิดแบบนี้ตลอดเลย เอ้อลืมบอกผมมีวันหยุด 1 วัน และทุกวันหยุดผมสามารถกลับบ้านได้
หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมผ่านมาปีกว่าแล้วผมเพิ่งคิดหางานทำทำ ช่วงจบมาใหม่ ๆ มอยากหยุดพักสัก 3 เดือนครับ เรียนมาทั้งชีวิตสุดท้ายก็หยุดไป 3 เดือนอยู่ว่าง ๆ เลยครับ หลังจากนั้นครูก็เปิดสอบพอดี ช่วง 2 เดือนต่อจากนั้นผมก็จัดเต็มครับ อ่านหนังสือยาว ๆ จนได้ไปสอบก็ผ่านไปจนถึงภาค ค และติดบัญชีไว้ด้วยครับ ประกาศผลมาก็อยู่อันดับต้น ๆ แหละ วงในบอกมาว่าเรียกบรรจุเยอะแน่ ๆ ตอนนี้ผ่านมา 11 เดือนยังไม่ถึงเลยครับ ฮ่า ๆ ใช่ครับผมหยุดรออีก 3 เดือน แต่ก็ไร้วี่แววเพราะกลัวว่าถ้าทำงานอื่นแล้วโดนเรียกขึ้นมามันจะเอาไม่ทัน ข้ามปีมาถึงกุมภาปีนี้ ผมฝากเรซูเม่ ไว้ในเว็บไซต์หางานเว็บหนึ่งแต่ก็ไม่ได้สมัครที่ไหน ก็มีบริษัทติดต่อมาบ้างครับแต่สัมภาษณ์ไม่ผ่าน สมัครไปบางที่ก็ไม่ได้ ผมเลยหมดใจไปพักนึง ลืมบอกอีกอย่าง ผมไม่ได้มีภาระอะไรน้ะ เป็นคนโสด ไม่มีหนี้สิน ที่บ้านทำสวนปาล์ม พ่อแม่ไม่เดือดร้อนอะไร พี่น้องมีงานทำหมดแล้ว หลังจากหมดใจเรื่องทำงานไปแล้ว ผมก็ผันตัวมาเป็นวัยรุ่นชาวสวน เพราะแม่ทำคนเดียวก็ไม่ไหว 5 เดือนที่ผมได้ลองใช้ชีวิตแบบนั้น ผมรู้สึกชอบน้ะเอาจริงๆ โคตรอิสระ ไม่ต้องสนอะไรใคร สบาย ๆ ถึงจะเหนื่อยกายสักหน่อย ตัดหญ้า ใส่ปุ๋ย แต่งทาง ตัดปาล์มขาย ผมมองว่าชีวิตแบบนี้มันสบายใจมาก แต่ก็มีช่วงหนึ่ง ผมรู้สึกกดดันกับชีวิตแบบนี้เพราะเห็นเพื่อน ๆ ร่วมรุ่นต่างได้ดิบได้ดีมีงานทำดี ๆ สวนตัวผมยังตัดปาล์ม ตัดหญ้าใช้แรงอยู่เลย ผมเลยกลับมาหางานอีกครั้ง จนในที่สุดเดือนก่อน ผมก็สมภาษณ์ผ่าน และได้เริ่มงานที่ บริษัทแห่งนี้ เอาเข้าจริง พอมาเริ่มงานแล้วถึงแม้จะทำได้แต่ความรู้สึกของผมมันกลับบอกผมว่า ผมอยากกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมมากกว่า ใช่นี่แหละน่าจะเป็นคำตอบของจิตใจผมที่อยากลาออก แต่อีกใจนึงผมก็ยังอยากที่จะทำงานแบบนี้ต่อความกดดันในการทำงานมันก็มีบ้างผมไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรมากมายทุกวันมาทำงานวันนี้ผมไม่รู้เลยต้องทำอะไรบ้างปกติตำแหน่งนี้มี 2 คนพี่อีกคนนึ่งเขาคอยสอนงานให้ผมแต่เขาหยุดช่วงเช้าโอเคว่าหัวหน้าให้งานมาผมก็เคลียร์ไปหมดแล้ว ตอนบ่ายนี่นังว่างยาวเขียนกระทู้นี้ขึ้นมา บางทีอยู่ว่าง ๆ มันก็กดดันน้ะแต่ไม่รู้ว่าจะทำอะไรนี่สิ ไม่มีการแจ้งจากฝ่ายอื่นด้วยว่าต้องไปตรวจเช็คอะไรไหม ผมกะว่าจะทำงานเก็บเงินไว้ซื้อที่ปลูกปาล์มอีกต่อไปลาออกก็ทำสวนเต็มตัวไปเลย กระทู้นี้นอกจากจะเป็นการระบายเรื่องคับข้องใจผมแล้ว ผมอยากฟังประสบการณ์ คำแนะนำจากเพื่อน ๆ พี่ ที่เคยผ่านประสบการณ์นี้ครับ อยากลาออกจริง ๆ ครับ แต่ก็อยากหาประการณ์ต่อ
เพิ่งเริ่มงานได้เเดือนนึง แต่มีความคิดอยากลาออกตลอด
หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมผ่านมาปีกว่าแล้วผมเพิ่งคิดหางานทำทำ ช่วงจบมาใหม่ ๆ มอยากหยุดพักสัก 3 เดือนครับ เรียนมาทั้งชีวิตสุดท้ายก็หยุดไป 3 เดือนอยู่ว่าง ๆ เลยครับ หลังจากนั้นครูก็เปิดสอบพอดี ช่วง 2 เดือนต่อจากนั้นผมก็จัดเต็มครับ อ่านหนังสือยาว ๆ จนได้ไปสอบก็ผ่านไปจนถึงภาค ค และติดบัญชีไว้ด้วยครับ ประกาศผลมาก็อยู่อันดับต้น ๆ แหละ วงในบอกมาว่าเรียกบรรจุเยอะแน่ ๆ ตอนนี้ผ่านมา 11 เดือนยังไม่ถึงเลยครับ ฮ่า ๆ ใช่ครับผมหยุดรออีก 3 เดือน แต่ก็ไร้วี่แววเพราะกลัวว่าถ้าทำงานอื่นแล้วโดนเรียกขึ้นมามันจะเอาไม่ทัน ข้ามปีมาถึงกุมภาปีนี้ ผมฝากเรซูเม่ ไว้ในเว็บไซต์หางานเว็บหนึ่งแต่ก็ไม่ได้สมัครที่ไหน ก็มีบริษัทติดต่อมาบ้างครับแต่สัมภาษณ์ไม่ผ่าน สมัครไปบางที่ก็ไม่ได้ ผมเลยหมดใจไปพักนึง ลืมบอกอีกอย่าง ผมไม่ได้มีภาระอะไรน้ะ เป็นคนโสด ไม่มีหนี้สิน ที่บ้านทำสวนปาล์ม พ่อแม่ไม่เดือดร้อนอะไร พี่น้องมีงานทำหมดแล้ว หลังจากหมดใจเรื่องทำงานไปแล้ว ผมก็ผันตัวมาเป็นวัยรุ่นชาวสวน เพราะแม่ทำคนเดียวก็ไม่ไหว 5 เดือนที่ผมได้ลองใช้ชีวิตแบบนั้น ผมรู้สึกชอบน้ะเอาจริงๆ โคตรอิสระ ไม่ต้องสนอะไรใคร สบาย ๆ ถึงจะเหนื่อยกายสักหน่อย ตัดหญ้า ใส่ปุ๋ย แต่งทาง ตัดปาล์มขาย ผมมองว่าชีวิตแบบนี้มันสบายใจมาก แต่ก็มีช่วงหนึ่ง ผมรู้สึกกดดันกับชีวิตแบบนี้เพราะเห็นเพื่อน ๆ ร่วมรุ่นต่างได้ดิบได้ดีมีงานทำดี ๆ สวนตัวผมยังตัดปาล์ม ตัดหญ้าใช้แรงอยู่เลย ผมเลยกลับมาหางานอีกครั้ง จนในที่สุดเดือนก่อน ผมก็สมภาษณ์ผ่าน และได้เริ่มงานที่ บริษัทแห่งนี้ เอาเข้าจริง พอมาเริ่มงานแล้วถึงแม้จะทำได้แต่ความรู้สึกของผมมันกลับบอกผมว่า ผมอยากกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมมากกว่า ใช่นี่แหละน่าจะเป็นคำตอบของจิตใจผมที่อยากลาออก แต่อีกใจนึงผมก็ยังอยากที่จะทำงานแบบนี้ต่อความกดดันในการทำงานมันก็มีบ้างผมไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรมากมายทุกวันมาทำงานวันนี้ผมไม่รู้เลยต้องทำอะไรบ้างปกติตำแหน่งนี้มี 2 คนพี่อีกคนนึ่งเขาคอยสอนงานให้ผมแต่เขาหยุดช่วงเช้าโอเคว่าหัวหน้าให้งานมาผมก็เคลียร์ไปหมดแล้ว ตอนบ่ายนี่นังว่างยาวเขียนกระทู้นี้ขึ้นมา บางทีอยู่ว่าง ๆ มันก็กดดันน้ะแต่ไม่รู้ว่าจะทำอะไรนี่สิ ไม่มีการแจ้งจากฝ่ายอื่นด้วยว่าต้องไปตรวจเช็คอะไรไหม ผมกะว่าจะทำงานเก็บเงินไว้ซื้อที่ปลูกปาล์มอีกต่อไปลาออกก็ทำสวนเต็มตัวไปเลย กระทู้นี้นอกจากจะเป็นการระบายเรื่องคับข้องใจผมแล้ว ผมอยากฟังประสบการณ์ คำแนะนำจากเพื่อน ๆ พี่ ที่เคยผ่านประสบการณ์นี้ครับ อยากลาออกจริง ๆ ครับ แต่ก็อยากหาประการณ์ต่อ