สวัสดีค่ะเราอายุ 16 นะคะ เรื่องนี้ยาวหน่อยนะคะ
คือตอนนี้เราทะเลาะกับเพื่อนคะเเล้วเรากลัวการไปโรงเรียนคะทุกครั้งที่ตื่นเเล้วต้องไปเราจะตัวสั่นร้องไห๊ ไม่ก็เลือดกำเดาไหลคะ มันดูเหมือนเราขี้เกียจใช่ไหมคะ
คือตอนเราอยู่ม .2เราทะเลาะกับเพื่อนกลุ่มนึงค่ะเราทะเลาะกันหนักมากเพราะว่าเราเป็นคนไม่สู้คนค่ะแล้วเขาชอบใช้เราทำการบ้านแทนตอนแรกๆเราก็ยอมทำให้นั่นแหละค่ะแต่ว่าหลังๆงานมาเยอะจนเราทำไม่ทันตอนแรกๆพวกเขาก็แค่ด่าแหละค่ะแต่พอหลังๆมาเริ่มมีการตีเราบ้างถ้าอยู่ในห้องก็เอาน้ำโต๊ะราดเราบ้างทั้งโต๊ะเรามีแต่คำด่าเขียนเต็มโต๊ะไปหมดตอนแรกเราก็ไม่คิดอะไรหรอกค่ะเพราะเราคิดว่าเดี๋ยวก็จบแล้วไม่เป็นไรแต่จริงๆเรารู้สึกนะคะเพราะว่าเราเป็นคนอ่อนไหวจนมาวันนึงเราไปโรงเรียนค่ะวันนั้นเราจำได้แม่นเราไม่ได้ทำการบ้านคณิตมาโรงเรียนเพื่อนกลุ่มนั้นโดนครูตีค่ะเราก็โดนด้วยแล้วเราจำได้เลยว่าเราโดนลากไปตบหลังห้องน้ำวันนั้นเรากลับไปหน้ามีแต่รอยช้ำมันอาจจะดูเหมือนเเต่งเรื่องหน่อยนะคะแต่ว่าเป็นเรื่องจริงที่นี้เรากลับไปพ่อแม่เห็นเราช้ำก็เลยถามว่าเกิดอะไรขึ้นเราก็เลยเล่าให้ฟังพ่อแม่ก็โอเคเอาเราย้ายออกเทอม 2 ได้เลยแล้วไปเรียนโรงเรียนใหม่ตอนแรกที่ไปเราเข้ากับเพื่อนที่นั่นไม่ได้เลยค่ะเรางอมตอนแรกมีประท้วงไม่ไปโรงเรียนด้วยค่ะเพราะว่าเราไม่อยากที่เจอหน้าเพื่อนเราก็เลยขอแม่ไปพบแพทย์หน่อยได้ไหมคะหนูรู้สึกไม่โอเคเลยเเละก็เลยไปหาแม่ให้แม่พาไปหาหมอจิตแพทย์แล้วหมอบอกว่าจากที่ตรวจดูแล้วก็จัดการเล่าเรื่องเรามีอาการเป็นซึมเศร้าค่ะตอนแรกเราก็คิดว่ามันไม่ใช่หรอกเราก็เลยกินยาตามที่หมอสั่งแต่ว่ากินแม่บอกให้กินโอเคเราหลังจะกินก็เริ่มโอเคขึ้นไปโรงเรียนเริ่มคุยกับเพื่อนมากขึ้น
เดิมทีคือเราเป็นคนเงียบๆอยู่แล้วค่ะเรารู้สึกเสียใจมากเวลาที่เพื่อนมาบอกว่าเธอดูเป็นคนเงียบๆดีนะเข้าหายากจังหยิ่งเรารู้สึกน้อยใจมากมีครั้งหนึ่งพี่เราเคย ผ.ค.ต แล้วแม่มาเห็นค่ะเขาก็เลยเอาเราลงมาจากเชือกแล้วก็ด่าเราตอนนั้นเราร้องไห้หนักมากจนถึงวันนั้นเราก็ กรีดแขน มาเรื่อยๆเราก็เลยเรียนไปเรื่อยๆไปเจอเพื่อนกลุ่มนึงตอนแรกนึกว่าจะดีค่ะแต่หลังๆมาเรารู้ว่าเขานินทาเราแล้วเราไปเจอในแชทที่เพื่อนเขาทำหลุดลงในเว็บโรงเรียนค่ะเขาด่าเราเสียๆหายๆเยอะมากเรารู้สึกแย่พ่อแม่เราก็ไม่โอเค
แกก็เลยรอให้เราจบม. 3 แล้วก็ให้เราย้ายกลับไปที่เดิม(แล้วก็ที่บ้านพ่อกับแม่ทะเลาะกันด้วยค่ะก็เลยต้องย้ายกลับมาอยู่กับย่า)พอเราย้ายกลับไปที่เดิมใช่ป่ะคะเรากลับไปเจอเพื่อนกลุ่มเดิมอีกครั้งค่ะ
โรงเรียนเดิมเป็นโรงเรียนประจำจังหวัดค่ะขออนุญาตไม่บอกนะคะว่าเป็นโรงเรียนอะไรแล้วเรื่องแบบนี้ก็เริ่มขึ้นเองค่ะจะเริ่มโดนด่ามากขึ้นโดนตบบ้างบางทีแต่ว่าไม่ได้บ่อยแล้วเดิมทีเราเป็นคนอ้วนค่ะเราก็จะโดนบลูลี่รู้สึกแย่เจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจ(จริงๆเราไม่ได้ตั้งใจจะกลับเข้าไปอยู่ในกลุ่มนั้นนะคะแต่ว่าคุณครูบอกให้นักเรียนเก่าดูแลนักเรียนใหม่ค่ะเราก็เลยต้องเข้าไปตามที่ครูบอกเราเคยหาเพื่อนกลุ่มใหม่ล่ะค่ะแต่ว่ากลุ่มนี้ยังราวีไม่เลิก)เราก็เลยได้คุยกับพ่อแม่ พ่อแม่ไม่ให้ย้ายค่ะเขาบอกว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยแล้วเขาก็ดูไม่เชื่อได้ว่าเรื่องที่เราโดนตีทั้งๆที่กลับมาก็มีรอยทุกวันทีนี้แม่ก็บอกว่าถ้างั้นน่ะรอเราจบเทอมนี้ก่อนแล้วจะพาไปโรงเรียนใหม่จริงๆเราไม่โอเคค่ะเราไม่อยากไปเจอพวกนั้นเราก็เราเหนื่อยมากทุกๆเช้าที่ต้องตื่นขึ้นมาวันเสาร์อาทิตย์เราก็จะอยากนอนไม่อยากทำอะไรเลยค่ะพอมาวันจันทร์เราก็จะกำเดาไหลไม่ก็ร้องไห้ค่ะเรารู้สึกว่าถ้าเรายังเป็นอย่างนี้อยู่เราอาจจะไม่จบเทอมแรกเราเลยแล้วเราก็มาสังเกตตัวเองว่าเราไปโรงเรียนไหนก็ทะเลาะกับเพื่อนตลอดเราคิดว่าบางทีอาจจะเป็นที่ตัวเราเองก็ได้ค่ะเราอยากได้วิธีปรับเปลี่ยนตัวเองค่ะคืออย่างน้อยก็ไม่อยากโดนตบแบบนี้แล้วเราก็ไม่อยากกลับไปทำร้ายตัวเองแล้วค่ะมันจะทำให้พ่อแม่เสียใจแต่เราก็ทำไม่ได้ทุกครั้งที่เราเครียดเราจะเจ็บทั้งๆที่เราก็รู้ว่าคนที่เจ็บมันไม่ได้มีแค่เราแต่จะเป็นแม่แม่ชอบพูดคำนี้ตลอดว่าถ้าหนูมีรอยแม่ก็เจ็บด้วย
เรากรีดแขนส่วนคุณพ่อเป็นคนหัวโบราณค่ะเขาต่อต้านทุกครั้งเวลาที่หนูกินยา ทำให้ช่วงนี้หนูขาดยาค่ะเพราะว่าทางบ้านพ่อเขาไม่โอเคเรื่องที่หนูกินยาพวกนี้เขาบอกว่าอยากเป็นคนบ้าจริงๆหรือไงทำไมถึงไปกินตามที่เขาบอกแค่เกิดมาก็เป็นภาระย่าละ(เขาที่หมายถึงนี่น่าจะเป็นแม่ค่ะคุณพ่อชอบเรียกแม่แบบนี้)
กำลังคิดว่าเราควรทำยังไงดีเราอยากได้คำแนะนำ
*(ขอรบกวนทุกคนเวลาเเสดงความคิดเห็นช่วยเบาลงหน่อยนะคะ ช่วงนี้จิตใจเราค่อนข้างไม่คงที่คะ)*
****(ตอนที่เราเกิดมาเป็นความผิดพลาดของพ่อกับแม่เราที่ไม่ได้ใส่ถุงค่ะเราเกิดก่อนพวกเขาแต่งตอนแรกเราจะไม่ได้ลืมตาดูโลกแล้วค่ะแต่ว่าเขาทำแท้งไม่ทันเราก็เลยจะโดนด่าตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ)****
เราไม่รุ้จะทำยังไงกับสถานการณ์นี้ดีค่ะ (เป็นเรื่องยาวนะคะขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ)
คือตอนนี้เราทะเลาะกับเพื่อนคะเเล้วเรากลัวการไปโรงเรียนคะทุกครั้งที่ตื่นเเล้วต้องไปเราจะตัวสั่นร้องไห๊ ไม่ก็เลือดกำเดาไหลคะ มันดูเหมือนเราขี้เกียจใช่ไหมคะ
คือตอนเราอยู่ม .2เราทะเลาะกับเพื่อนกลุ่มนึงค่ะเราทะเลาะกันหนักมากเพราะว่าเราเป็นคนไม่สู้คนค่ะแล้วเขาชอบใช้เราทำการบ้านแทนตอนแรกๆเราก็ยอมทำให้นั่นแหละค่ะแต่ว่าหลังๆงานมาเยอะจนเราทำไม่ทันตอนแรกๆพวกเขาก็แค่ด่าแหละค่ะแต่พอหลังๆมาเริ่มมีการตีเราบ้างถ้าอยู่ในห้องก็เอาน้ำโต๊ะราดเราบ้างทั้งโต๊ะเรามีแต่คำด่าเขียนเต็มโต๊ะไปหมดตอนแรกเราก็ไม่คิดอะไรหรอกค่ะเพราะเราคิดว่าเดี๋ยวก็จบแล้วไม่เป็นไรแต่จริงๆเรารู้สึกนะคะเพราะว่าเราเป็นคนอ่อนไหวจนมาวันนึงเราไปโรงเรียนค่ะวันนั้นเราจำได้แม่นเราไม่ได้ทำการบ้านคณิตมาโรงเรียนเพื่อนกลุ่มนั้นโดนครูตีค่ะเราก็โดนด้วยแล้วเราจำได้เลยว่าเราโดนลากไปตบหลังห้องน้ำวันนั้นเรากลับไปหน้ามีแต่รอยช้ำมันอาจจะดูเหมือนเเต่งเรื่องหน่อยนะคะแต่ว่าเป็นเรื่องจริงที่นี้เรากลับไปพ่อแม่เห็นเราช้ำก็เลยถามว่าเกิดอะไรขึ้นเราก็เลยเล่าให้ฟังพ่อแม่ก็โอเคเอาเราย้ายออกเทอม 2 ได้เลยแล้วไปเรียนโรงเรียนใหม่ตอนแรกที่ไปเราเข้ากับเพื่อนที่นั่นไม่ได้เลยค่ะเรางอมตอนแรกมีประท้วงไม่ไปโรงเรียนด้วยค่ะเพราะว่าเราไม่อยากที่เจอหน้าเพื่อนเราก็เลยขอแม่ไปพบแพทย์หน่อยได้ไหมคะหนูรู้สึกไม่โอเคเลยเเละก็เลยไปหาแม่ให้แม่พาไปหาหมอจิตแพทย์แล้วหมอบอกว่าจากที่ตรวจดูแล้วก็จัดการเล่าเรื่องเรามีอาการเป็นซึมเศร้าค่ะตอนแรกเราก็คิดว่ามันไม่ใช่หรอกเราก็เลยกินยาตามที่หมอสั่งแต่ว่ากินแม่บอกให้กินโอเคเราหลังจะกินก็เริ่มโอเคขึ้นไปโรงเรียนเริ่มคุยกับเพื่อนมากขึ้น
เดิมทีคือเราเป็นคนเงียบๆอยู่แล้วค่ะเรารู้สึกเสียใจมากเวลาที่เพื่อนมาบอกว่าเธอดูเป็นคนเงียบๆดีนะเข้าหายากจังหยิ่งเรารู้สึกน้อยใจมากมีครั้งหนึ่งพี่เราเคย ผ.ค.ต แล้วแม่มาเห็นค่ะเขาก็เลยเอาเราลงมาจากเชือกแล้วก็ด่าเราตอนนั้นเราร้องไห้หนักมากจนถึงวันนั้นเราก็ กรีดแขน มาเรื่อยๆเราก็เลยเรียนไปเรื่อยๆไปเจอเพื่อนกลุ่มนึงตอนแรกนึกว่าจะดีค่ะแต่หลังๆมาเรารู้ว่าเขานินทาเราแล้วเราไปเจอในแชทที่เพื่อนเขาทำหลุดลงในเว็บโรงเรียนค่ะเขาด่าเราเสียๆหายๆเยอะมากเรารู้สึกแย่พ่อแม่เราก็ไม่โอเค
แกก็เลยรอให้เราจบม. 3 แล้วก็ให้เราย้ายกลับไปที่เดิม(แล้วก็ที่บ้านพ่อกับแม่ทะเลาะกันด้วยค่ะก็เลยต้องย้ายกลับมาอยู่กับย่า)พอเราย้ายกลับไปที่เดิมใช่ป่ะคะเรากลับไปเจอเพื่อนกลุ่มเดิมอีกครั้งค่ะ
โรงเรียนเดิมเป็นโรงเรียนประจำจังหวัดค่ะขออนุญาตไม่บอกนะคะว่าเป็นโรงเรียนอะไรแล้วเรื่องแบบนี้ก็เริ่มขึ้นเองค่ะจะเริ่มโดนด่ามากขึ้นโดนตบบ้างบางทีแต่ว่าไม่ได้บ่อยแล้วเดิมทีเราเป็นคนอ้วนค่ะเราก็จะโดนบลูลี่รู้สึกแย่เจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจ(จริงๆเราไม่ได้ตั้งใจจะกลับเข้าไปอยู่ในกลุ่มนั้นนะคะแต่ว่าคุณครูบอกให้นักเรียนเก่าดูแลนักเรียนใหม่ค่ะเราก็เลยต้องเข้าไปตามที่ครูบอกเราเคยหาเพื่อนกลุ่มใหม่ล่ะค่ะแต่ว่ากลุ่มนี้ยังราวีไม่เลิก)เราก็เลยได้คุยกับพ่อแม่ พ่อแม่ไม่ให้ย้ายค่ะเขาบอกว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยแล้วเขาก็ดูไม่เชื่อได้ว่าเรื่องที่เราโดนตีทั้งๆที่กลับมาก็มีรอยทุกวันทีนี้แม่ก็บอกว่าถ้างั้นน่ะรอเราจบเทอมนี้ก่อนแล้วจะพาไปโรงเรียนใหม่จริงๆเราไม่โอเคค่ะเราไม่อยากไปเจอพวกนั้นเราก็เราเหนื่อยมากทุกๆเช้าที่ต้องตื่นขึ้นมาวันเสาร์อาทิตย์เราก็จะอยากนอนไม่อยากทำอะไรเลยค่ะพอมาวันจันทร์เราก็จะกำเดาไหลไม่ก็ร้องไห้ค่ะเรารู้สึกว่าถ้าเรายังเป็นอย่างนี้อยู่เราอาจจะไม่จบเทอมแรกเราเลยแล้วเราก็มาสังเกตตัวเองว่าเราไปโรงเรียนไหนก็ทะเลาะกับเพื่อนตลอดเราคิดว่าบางทีอาจจะเป็นที่ตัวเราเองก็ได้ค่ะเราอยากได้วิธีปรับเปลี่ยนตัวเองค่ะคืออย่างน้อยก็ไม่อยากโดนตบแบบนี้แล้วเราก็ไม่อยากกลับไปทำร้ายตัวเองแล้วค่ะมันจะทำให้พ่อแม่เสียใจแต่เราก็ทำไม่ได้ทุกครั้งที่เราเครียดเราจะเจ็บทั้งๆที่เราก็รู้ว่าคนที่เจ็บมันไม่ได้มีแค่เราแต่จะเป็นแม่แม่ชอบพูดคำนี้ตลอดว่าถ้าหนูมีรอยแม่ก็เจ็บด้วย
เรากรีดแขนส่วนคุณพ่อเป็นคนหัวโบราณค่ะเขาต่อต้านทุกครั้งเวลาที่หนูกินยา ทำให้ช่วงนี้หนูขาดยาค่ะเพราะว่าทางบ้านพ่อเขาไม่โอเคเรื่องที่หนูกินยาพวกนี้เขาบอกว่าอยากเป็นคนบ้าจริงๆหรือไงทำไมถึงไปกินตามที่เขาบอกแค่เกิดมาก็เป็นภาระย่าละ(เขาที่หมายถึงนี่น่าจะเป็นแม่ค่ะคุณพ่อชอบเรียกแม่แบบนี้)
กำลังคิดว่าเราควรทำยังไงดีเราอยากได้คำแนะนำ
*(ขอรบกวนทุกคนเวลาเเสดงความคิดเห็นช่วยเบาลงหน่อยนะคะ ช่วงนี้จิตใจเราค่อนข้างไม่คงที่คะ)*
****(ตอนที่เราเกิดมาเป็นความผิดพลาดของพ่อกับแม่เราที่ไม่ได้ใส่ถุงค่ะเราเกิดก่อนพวกเขาแต่งตอนแรกเราจะไม่ได้ลืมตาดูโลกแล้วค่ะแต่ว่าเขาทำแท้งไม่ทันเราก็เลยจะโดนด่าตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ)****