จมน้ำต่อหน้าคนนึง แล้วเค้าพูดกับเราทีหลังว่าอืมเห็นละ(แต่ไม่มีReactionอะไรเลย)

เหตุผลที่เรามาโพสต์ในครั้งนี้มันมีความหมายหลายอย่าง 

ทั้งเป็นอุทาหรณ์ เราเคยเล่าไปแล้วนะคะ ว่าจมน้ำได้ยังไง แล้วมีคนช่วยไว้ ครั้งนี้เป็น ep.2 แยกออกมาอีก 

เพราะมันคนละประเด็นกับ การจมน้ำ และนี่เป็นเหตุการณ์ ที่จะพูดถึง สันดาน ธาตุแท้ของคน

เวลาที่เห็นคนอื่นกำลังเดือดร้อน แต่เพิกเฉย มิหนำซ้ำ แล้วเค้ามาพูดกับเราว่า อืมเห็นละ ทุกคนจะรู้สึกยังไง

ย้อนกลับไป 2ชม. ก่อน (ในเหตุการณ์วันนั้น)

เราพาน้องหมาไปเล่นน้ำ ที่ นครนายก แล้วเราเจอผญ. คนนึง อายุไม่เกิน16ปี แต่ไม่ต่ำกว่า15ปี พูดคุยรู้เรื่อง

มาเล่นน้ำกับครอบครัว และน่าจะเป็นแม่ของเค้าที่อยู่ใกล้ๆตัวเขา 

ผญ.คนนี้ ปรี่เข้ามาเล่นกับน้องหมาของเรา เพราะหมาเราน่ารักมาก อันนี้เราชินแล้ว ยินดีให้น้อง เค้าเล่นกับหมาเรา 

และเค้าพาหมาเราไปเล่นน้ำ เราก็ตามประกับหมาเรา ดูแล อยู่ใกล้ชิด 

แล้วจากนั้น น้องคนนี้ก็คุยกับเรา แบบเฟรนลี่มาก

แม่เค้าก็คุยกับเรา  ว่าพักที่ไหน มาจากไหน ตามประสาคนมาเที่ยว  ตจว. แล้วมาเจอกัน

แต่เราจับสังเกตอะไร บางอย่างได้ว่าน้องคนนี้เริ่มแสดงพฤติกรรมที่ไม่น่ารัก เอาแต่ใจกับเรา (เราเป็นมนุษย์ฟองน้ำซึมซับ การกระทำและคำพูดละเอียดได้ไว) และชอบพูดจาเซ้าซี้เรา เช่น กึ่งบังคับจะให้หมาเรา เล่นน้ำเยอะๆ ถึงแม้หมาเราหอบก็ไม่สนใจจะเอาอีกๆ จนเราเริ่มอยากพาหมาถอยห่าง เพราะไม่อยากให้ใครมารังแกหมาเราแบบนี้  แต่เราให้อภัยคนได้ และใจดีกับเด็ก ไม่ได้ว่าอะไร 

และแม่เค้าก็ดี นะคะ สอนน้องว่าอย่าไปเซ้าซี้ พี่เค้าลูก บอกย้ำหลายรอบแต่น้องไม่ฟัง

ไม่นานพอหมาเราเล่นจน พอใจแล้วเรา เอาหมาเราไปเก็บ  น้องทำท่าเสียดาย ว่าเราจะไปแล้วหรอทำหน้าอ้อนวอน อยากให้เล่นด้วย อยากให้อยู่ต่อ

เราบอกว่าเดี๋ยวมาใหม่  และอยากให้พา ไปเล่นไกลๆ อีกนิดที่ลึก ไม่กล้าไปคนเดียว 

แต่เราไม่กล้าพาน้องไป เพราะไม่ได้รู้จักกันขนาดนั้น 

และพ่อแม่เค้าปล่อยให้น้องเล่นน้ำคนเดียว

แต่พอเราพาหมาไปเก็บแล้ว มาเล่นโซนที่เดิม

ไม่เจอน้องละ เห็นอีกทีเล่นน้ำ กับผญ. คนนึงที่โตกว่า

ใส่ห่วงยางกัน และทำเป็นไม่รู้จักเรา ไม่ทักเรา 

ทั้งที่เจอกันเมื่อกี้ เราอ้าปาก จะทักบอกเค้าว่ามาเล่นต่อละ แต่ไม่มองหน้าเราเลย ทั้งที่ในน้ำ มีแค่เรา และคนอยู่ใกลๆ

เราแปลกใจเล็กน้อย แต่ไม่ได้เก็บมาคิดมากอะไรเลย เฉยๆ มาก ในตอนแรก เพราะคิดว่าเค้ายังเด็ก 

แอบดีใจแทนน้องนิดนึง คงมีเพื่อนเล่นใหม่ละ 

จนลอยน้ำวนเวียนกันอยู่แค่นี้ คนน้อยๆเค้าก็ไม่ทักเรา เราเลยพูดทักเค้าก่อนว่า พี่จะไปเล่นตรงนั้น เค้าก็ยิ้มๆ บอก อือๆ 

จนมาจุดตรงที่เกิดเหตุ (ขอเล่าข้ามนะคะ มีคนมาช่วยไว้)

และเราเห็นว่าน้องเค้าอยู่ใกล้เราเพียงแค่ไม่2-3ก้าว ไม่ก้าว และมองเห็นเราจะจมน้ำ แต่ไม่ได้มีมีReactionอะไรเลย 

และทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนเราทำใจอยู่สักพักนึง แล้วก็เล่นน้ำวนมา 

เจอหน้ากันเต็มๆ อีก

เราเลยพูดกับน้องผญ.ที่ลอยห่วงยางอยู่ ว่า น้องระวังด้วยนะ ตรงนั้นน้ำลึก (บอกเค้าด้วยความเป็นห่วง)

เมื่อกี้พี่เกือบจมน้ำ 

เค้าตอบเราว่า อืม เห็นละ ตอนที่พี่จม สั้นๆ 

แล้วก็ไปสนใจอย่างอื่น  เล่นต่ออย่างสนุกสนานกับอีกคน 

เราอึ้ง กับคำพูดนี้ ช็อก ขนาดแฟนเราเป็นคนที่ ผ่านเรื่องอะไรมามากมายเราเล่าให้แฟน ฟังเค้าก็ยังอึ้ง กับคำพูดที่เราเจอ

และเราเสียความรู้สึกมากๆ สิ่งเดียว ที่มันจะลดทอน ความรู้สึกนั้นไปได้

เราะพยายามนึก ถึง คนหรือตัวเองตอนอายุ16 

เวลาที่เห็นคนอื่นเดือดร้อน ถึงแต่ชีวิตตรงหน้า 

เราจะมาพูดกับคนอื่น ว่าอืมเห็นละ 

คือเรื่องปกติไหม เราไม่ได้คาดหวัง จะให้เค้ามาสนใจอะไรขนาดนั้นแต่ มันน่าจะมีคำพูดที่ดีกว่านี้

หรือถามไถ่ต่อ เช่นว่า เป็นยังไงบ้างมนุษยธรรมทั่วไป แต่ก็ท่องไว้ในใจ ว่าเค้ายังเด็ก

อายุไม่เกิน16 เค้าอาจจะ ไม่รู้จะทำตัวยังไงหรือตอบยังไงก็ได้ คนมัน100 พ่อ 1000แม่ อย่าคิดมากเลย 

เราเป็นคนที่รักเด็ก มากๆ เพราะน้องอายุพอๆ กับหลานเราเลย จะเอ็นดูน้องเป็นพิเศษอยากเล่นด้วย 

แต่พอเจอแบบนี้เข้าใจทำให้ ทำให้เราแกร่งขึ้นมาก และระมัดระวัง ความรู้สึกตัวเอง อย่าเอาใจไปวางไว้ให้ใครเหยียบผ่าน

เรื่องก็มีประมาณนี้ค่ะ ครอบครัวของน้อง พักอยู่ห้องติดกันกับเรา พอถึงห้องน้องทักเราก่อน อ้าวพี่ ยิ้มให้เรา

เรายิ้มให้กลับ และไม่คุยอะไรต่อ

ถ้าเป็นคนอื่น อยากสอบถามเพื่อนๆ ว่าที่เรา เสียความรู้สึกอะไรที่เป็นกุญแจ ทำให้เรารู้สึกหลงทาง ในประสบการณ์ครั้งนี้ว่าจะเป็นบทเรียน  

ยังไง ถ้าว่าเรื่องอย่าคาดหวัง กับสิ่งไหนมากจนเราผิดหวัง อันนั้นอีกเรื่อง แต่เหตุการณ์นี้ 

มีเหตุที่คนเดือดร้อนอยู่ต่อหน้าแต่นิ่งเฉย ถ้าพูดถึงกฎหมาย อาจมีความผิด แต่ก็วนกลับมาคิดแต่ถึงเรื่องว่าเค้ายังเด็ก

อาจจะไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไง

แต่คำพูดที่เค้า พูดกับเราว่า อืมเห็นละ มัน ก้องอยู่ในหัว 

ถ้าหากเราเจอเหตุการณ์แบบเดิมอีก จะทำยังไงเมื่อมี คนตอบแบบนี้คะ สำหรับเรามันค่อนข้างสะเทือนใจ

และ รู้สึกแย่มากๆค่ะ จนอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูก เกิดมาเพิ่งมีความรู้สึกแบบนี้ครั้งแรก 

บอกกับตัวเองได้แค่ว่าเราเจอ คนที่ไม่น่าคบคนนึง ซึ่งคนแบบนี้ เราต้องทำใจไว้เลย ว่ามีเยอะมากในสังคมและพยายามให้ผ่านมันไป

**ส่วนตัวเป็นคนที่ไม่ชอบพึ่งพาใครเลย ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยร้องขอความช่วยเหลือจากใครเลย

ถ้าไม่จำเป็นและมีน้อยมากแค่ไม่กี่ครั้ง ชอบพึ่งพาตัวเองตลอด
และเหตุการณ์นั้น เราก็ไม่ได้เรียกน้องคนนี้ช่วยด้วยค่ะ 

อย่าเข้าใจผิด ว่าเรา หวังจะพึ่งพาเด็กหรือไม่ดั่งใจอะไร คิดผิดค่ะ เราใจดี และชอบคิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเราเองอีกค่ะ
ทั้งที่เขา มีทั้งชูชีพ และห่วงยาง เรากลับเรียกคนที่อยู่ไกลกว่าให้ช่วย ที่โตกว่าอายุประมาณ20+ ผช.2คน  
ถ้าเป็นคนอื่นก็คงขอให้คนที่อยู่ใกล้ช่วยก่อน แถมยังเพิ่งคุ้นหน้ากัน

แล้วพอเรื่องทั้งหมดมันเป็นแบบนี้ยิ่งเห็นได้ชัดเจนว่า ผญ.คนนี้ ตั้งแต่เรื่องพยายามเล่นหมาจนหลอดลมตีบกำเริบ เราบอกว่าพอแล้วๆ หลายๆ รอบก็ไม่ฟัง

จนต้องพาน้องหมาเราไปเก็บ

แต่เราให้อภัยปล่อยผ่าน เราจนมาถึงเห็นเราจมน้ำแล้วเค้าแสดงออกอย่างที่เล่ามา

ที่เราอุส่าต์ข้ามไปแล้วจนต้องมาแก้ไข   ไหนๆก็ไหนๆ พูดมาถึง ขนาดนี้แล้ว เขาดูเป็นคนโรคจิต ชอบเห็นคนอื่นหรือสิ่งมีชีวิตเจ็บปวดหรือเดือนร้อนอย่างน่ากลัว

ไม่ว่าจะเด็กหรือผู้ใหญ่ หรืออายุเท่าไร ควรจะรู้สำนึก ชั่ว ดี มีเมตุตา ได้ตั้งแต่อายุ6-7 ขวบแล้วค่ะ ไม่อยากจะเล่าและพูดมาถึงตรงนี้เลย แต่ต้องมาแก้ไข

เพราะมีเม้นท์นึงร้อนรนแทนเด็กคนนี้มาก