ตามชื่อเรื่องเลยแค่อยากระบายเฉยๆไม่ได้มีอะไรมากแต่อาจจะไรสาระนิดนึง ไม่ถูกใจใครก็ขออภัยด้วยนะแค่อยากระบายเฉยๆ
ก็คือตอนนี้เรากำลังดูแลพ่อแฟนและลูกของแฟนอยู่ส่วนตัวแฟนนั้นไปทำงานที่อื่นไม่ได้อยู่กับลูกกับพ่อของเขา แต่พ่อของเขาตอนนี้เหมือนกำลังจะป่วยอยู่บางทีก็ ฉี่ไม่เป็นที่เป็นทางอาบน้ำบ้างไม่อาบบ้างเราต้องบอกทุกวันว่าให้ไปอาบน้ำนะแต่เขาก็ไม่อาบก็คือต้องให้เราพูดเราบอกทุกวันบางทีเราก็เหนื่อยอ่ะกลับมาจากทำงานเหนื่อยๆกลับมาถึงบ้านแทนที่จะได้เจอบ้านหอมๆสะอาดๆ ต้องมาเจอกลิ่นฉี่กินบุหรี่บางวันเขาก็ดูดบุหรี่ในบ้าน บางวันเซอร์ไพรส์หนัก
เปิดเตาแก๊สทิ้งไว้ไม่รู้ไฟจะไหม้บ้านวันไหน ...
เราได้มีการพูดคุยกับแฟนว่าพาพ่อไปหาหมอหน่อยไหมจะได้รู้เขาเป็นอะไรอาการแบบนี้จะได้รักษาถูกจะได้ดูแลถูก แต่เหมือนเขาไม่อยากพาไปคือเขาจะให้เราเป็นคนพาไป ทั้งๆที่เราอ่ะก็ต้องดูแลทางบ้านเราอยู่เราต้องพาลูกเราไปโรงพยาบาลทุกเดือนเขาไม่เคยไปด้วยสักเดือนเลยนะ แต่พ่อเขาจะให้เราเป็นคนพาไป เราแค่คิดว่าเออพ่อตัวเองอ่ะจะไม่มาดูหน่อยหรอจะไม่มาพาไปหาหมอแล้วหรอทำไมต้องให้เราเป็นคนพาไปทั้งๆที่ครอบครัวเราเราเป็นคนพาไปเองทุกคนไม่เคยได้เดือดร้อนเขาเลย แล้วเขาไม่เคยได้ไปกับเราเลยแม้แต่ครั้งเดียว ก็คือเรามีลูกติดกันคนละ 1 คน ซึ่งตอนนี้ลูกเรากระดูกหักซึ่งต้องไปโรงพยาบาลทุกเดือน แล้วเราต้องทำงานตลอดทุกวันแทบไม่ได้หยุดเลย จะหยุดทีก็คือวันพาลูกไปหาหมอวันเดียว ส่วนเขานั้นหยุดทุกวันอาทิตย์ แต่เขาบอกว่าเขาเหนื่อย ซึ่งเราอยากจะพูดกับเขามากๆแล้วว่าเหนื่อยคนเดียวมั้งคนอื่นเขาไม่ได้หรอกแต่ก็ได้ค่คิดในใจ เป็นเรื่องราวที่ต้องมาระบายในนี้ ลืมบอกไปคือเขามีลูกใช่ไหมตอนนี้ลูกเขาโตแล้วดูแลตัวเองได้แล้วก็คือเราอยากให้ลูกเขาน่ะดูแลตาของเขาโดยที่ไม่ต้องมาเหนื่อยกับเราได้ไหม ซึ่งเรานั้นได้ดูแลครอบครัวของเขาแทบทุกคนก็ว่าได้ ตั้งแต่ปู่ของเขาตอนนั้นก็ป่วยขารีบเราต้องเป็นคนพาไปโรงพยาบาลให้ตลอด ตอนเสียเราก็เป็นคนช่วยงานดูแลให้แทบทุกอย่าง ย่าของเขาตอนเสียเราก็เป็นคนไปทำกับข้าวให้ช่วยงานให้ทุกอย่าง แม่ของก็ก็ป่วยเป็นเส้นเลือดในสมองแตก ติดเตียงอัมพาตครึ่งซีกเราก็ช่วยดูแลให้ตลอด พาไปโรงพยาบาลพาไปหาหมอเปลี่ยนแพมเพิสให้บ้าง แต่ทุกช่วงเวลาที่ผ่านมาคือแฟนเราอยู่ด้วยตลอดก็คือช่วยกันทำก็ไม่เท่าไหร่ก็คือไม่เหนื่อยเท่าไหร่เพราะช่วยกัน แต่พอมาพ่อเขา
คือทุกคนเข้าใจไหมลูกเรากำลังป่วยอยู่แล้วเราต้องพาลูกเราไปหาหมอทุกๆเดือน ส่วนเขานั้นไม่เคยไปกับเราเลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่จะให้เราพาพ่อเขาไปโรงพยาบาลทั้งๆที่เราก็ทำงาน ก็คือจะให้เราหยุดงานพาพ่อเข้าไปหาหมอว่างั้นแต่ตัวเองก็คือทำงานไม่สนใจพ่อตัวเอง แล้วลูกของเขาอ่ะโตแล้วทำไมไม่ใช้รูปตัวเองให้พาพ่อเขาไปหาหมอเอง แล้วเขาพูดทุกวันว่าเขาเหนื่อยเหนื่อยมากปวดหัว ก็คือบางอาทิตย์ วันไหนเขาอยากกลับมาบ้านเขาก็จะกลับมาแล้วเจอพ่อตัวเองทำบ้านเละเทะ เลอะเทอะไปหมดอ่ะเขาก็จะพูดว่ากลับมาเจอแบบนี้ไม่อยากกลับมาเลย เราก็เลยพูดไปว่าตัวเองยังดีนานๆกลับมาถึงเจอแบบนี้แล้วคนที่อยู่ต้องเจอแบบนี้ทุกวันไม่เหนื่อยหรอ ตัวเองหนีไปสบายคนเดียวทำงานกลับห้องนอน
ส่วนคนที่อยู่บ้านต้องดูแลพ่อตัวเองให้ ทั้งๆที่ไม่ใช่พ่อเราแต่เราก็ดูแลให้ เหมือนเป็นพ่อเราคนนึง จนทุกวันนี้เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยมากไม่อยากจะทำตรงนี้แล้วไม่อยากจะดูแลให้แล้วอยากให้เขามาดูแลเอง พอเราพูดไปเขาก็จะบอกว่าก็ไม่ต้องดู ก็ให้ลูกเขาดู แล้วลูกเขาอ่ะก็คือดูบ้างไม่ดูบ้าง แล้วจะปล่อยให้เราทนเห็นแบบอาหารการกินของเขาอ่ะถ้าเราไม่เข้าไปดูไม่เข้าไปช่วยหรือหาอาหารให้ก็คือจะได้กินแต่มาม่าไข่ทอดแทบทุกวันซึ่งถ้าเป็นพ่อแม่เราเองอ่ะเราจะให้เขากินแต่มาม่ากับไข่ทอดทุกวัน ไหมอ่ะถามหน่อย ก็เห็นเราก็ทนไม่ได้เราก็ต้องไปทำให้ตลอดบางทีบ้านเราเละเทะไปหมดแล้วก็ต้องเป็นคนไปทำเพราะลูกเขาไม่ค่อยได้ออกมาช่วยอะไรเลย จบแค่นี้แล้วกันระบายเฉยๆขอบคุณทุกคนที่อ่านจนมาถึงตอนนี้ ใครมีความคิดเห็นยังไงก็เม้นไว้ถ้าเรากลับมาเล่นเดี๋ยวเราจะมาตอบ ตอนนี้เกือบ 3:00 น แล้วเรายังไม่ได้นอนเลยนอนไม่หลับเครียดมาก
แค่อยาก ระบาย ตอนนี้รู้สึกเหมือนเราเหนื่อยมากๆ
ก็คือตอนนี้เรากำลังดูแลพ่อแฟนและลูกของแฟนอยู่ส่วนตัวแฟนนั้นไปทำงานที่อื่นไม่ได้อยู่กับลูกกับพ่อของเขา แต่พ่อของเขาตอนนี้เหมือนกำลังจะป่วยอยู่บางทีก็ ฉี่ไม่เป็นที่เป็นทางอาบน้ำบ้างไม่อาบบ้างเราต้องบอกทุกวันว่าให้ไปอาบน้ำนะแต่เขาก็ไม่อาบก็คือต้องให้เราพูดเราบอกทุกวันบางทีเราก็เหนื่อยอ่ะกลับมาจากทำงานเหนื่อยๆกลับมาถึงบ้านแทนที่จะได้เจอบ้านหอมๆสะอาดๆ ต้องมาเจอกลิ่นฉี่กินบุหรี่บางวันเขาก็ดูดบุหรี่ในบ้าน บางวันเซอร์ไพรส์หนัก
เปิดเตาแก๊สทิ้งไว้ไม่รู้ไฟจะไหม้บ้านวันไหน ...
เราได้มีการพูดคุยกับแฟนว่าพาพ่อไปหาหมอหน่อยไหมจะได้รู้เขาเป็นอะไรอาการแบบนี้จะได้รักษาถูกจะได้ดูแลถูก แต่เหมือนเขาไม่อยากพาไปคือเขาจะให้เราเป็นคนพาไป ทั้งๆที่เราอ่ะก็ต้องดูแลทางบ้านเราอยู่เราต้องพาลูกเราไปโรงพยาบาลทุกเดือนเขาไม่เคยไปด้วยสักเดือนเลยนะ แต่พ่อเขาจะให้เราเป็นคนพาไป เราแค่คิดว่าเออพ่อตัวเองอ่ะจะไม่มาดูหน่อยหรอจะไม่มาพาไปหาหมอแล้วหรอทำไมต้องให้เราเป็นคนพาไปทั้งๆที่ครอบครัวเราเราเป็นคนพาไปเองทุกคนไม่เคยได้เดือดร้อนเขาเลย แล้วเขาไม่เคยได้ไปกับเราเลยแม้แต่ครั้งเดียว ก็คือเรามีลูกติดกันคนละ 1 คน ซึ่งตอนนี้ลูกเรากระดูกหักซึ่งต้องไปโรงพยาบาลทุกเดือน แล้วเราต้องทำงานตลอดทุกวันแทบไม่ได้หยุดเลย จะหยุดทีก็คือวันพาลูกไปหาหมอวันเดียว ส่วนเขานั้นหยุดทุกวันอาทิตย์ แต่เขาบอกว่าเขาเหนื่อย ซึ่งเราอยากจะพูดกับเขามากๆแล้วว่าเหนื่อยคนเดียวมั้งคนอื่นเขาไม่ได้หรอกแต่ก็ได้ค่คิดในใจ เป็นเรื่องราวที่ต้องมาระบายในนี้ ลืมบอกไปคือเขามีลูกใช่ไหมตอนนี้ลูกเขาโตแล้วดูแลตัวเองได้แล้วก็คือเราอยากให้ลูกเขาน่ะดูแลตาของเขาโดยที่ไม่ต้องมาเหนื่อยกับเราได้ไหม ซึ่งเรานั้นได้ดูแลครอบครัวของเขาแทบทุกคนก็ว่าได้ ตั้งแต่ปู่ของเขาตอนนั้นก็ป่วยขารีบเราต้องเป็นคนพาไปโรงพยาบาลให้ตลอด ตอนเสียเราก็เป็นคนช่วยงานดูแลให้แทบทุกอย่าง ย่าของเขาตอนเสียเราก็เป็นคนไปทำกับข้าวให้ช่วยงานให้ทุกอย่าง แม่ของก็ก็ป่วยเป็นเส้นเลือดในสมองแตก ติดเตียงอัมพาตครึ่งซีกเราก็ช่วยดูแลให้ตลอด พาไปโรงพยาบาลพาไปหาหมอเปลี่ยนแพมเพิสให้บ้าง แต่ทุกช่วงเวลาที่ผ่านมาคือแฟนเราอยู่ด้วยตลอดก็คือช่วยกันทำก็ไม่เท่าไหร่ก็คือไม่เหนื่อยเท่าไหร่เพราะช่วยกัน แต่พอมาพ่อเขา
คือทุกคนเข้าใจไหมลูกเรากำลังป่วยอยู่แล้วเราต้องพาลูกเราไปหาหมอทุกๆเดือน ส่วนเขานั้นไม่เคยไปกับเราเลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่จะให้เราพาพ่อเขาไปโรงพยาบาลทั้งๆที่เราก็ทำงาน ก็คือจะให้เราหยุดงานพาพ่อเข้าไปหาหมอว่างั้นแต่ตัวเองก็คือทำงานไม่สนใจพ่อตัวเอง แล้วลูกของเขาอ่ะโตแล้วทำไมไม่ใช้รูปตัวเองให้พาพ่อเขาไปหาหมอเอง แล้วเขาพูดทุกวันว่าเขาเหนื่อยเหนื่อยมากปวดหัว ก็คือบางอาทิตย์ วันไหนเขาอยากกลับมาบ้านเขาก็จะกลับมาแล้วเจอพ่อตัวเองทำบ้านเละเทะ เลอะเทอะไปหมดอ่ะเขาก็จะพูดว่ากลับมาเจอแบบนี้ไม่อยากกลับมาเลย เราก็เลยพูดไปว่าตัวเองยังดีนานๆกลับมาถึงเจอแบบนี้แล้วคนที่อยู่ต้องเจอแบบนี้ทุกวันไม่เหนื่อยหรอ ตัวเองหนีไปสบายคนเดียวทำงานกลับห้องนอน
ส่วนคนที่อยู่บ้านต้องดูแลพ่อตัวเองให้ ทั้งๆที่ไม่ใช่พ่อเราแต่เราก็ดูแลให้ เหมือนเป็นพ่อเราคนนึง จนทุกวันนี้เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยมากไม่อยากจะทำตรงนี้แล้วไม่อยากจะดูแลให้แล้วอยากให้เขามาดูแลเอง พอเราพูดไปเขาก็จะบอกว่าก็ไม่ต้องดู ก็ให้ลูกเขาดู แล้วลูกเขาอ่ะก็คือดูบ้างไม่ดูบ้าง แล้วจะปล่อยให้เราทนเห็นแบบอาหารการกินของเขาอ่ะถ้าเราไม่เข้าไปดูไม่เข้าไปช่วยหรือหาอาหารให้ก็คือจะได้กินแต่มาม่าไข่ทอดแทบทุกวันซึ่งถ้าเป็นพ่อแม่เราเองอ่ะเราจะให้เขากินแต่มาม่ากับไข่ทอดทุกวัน ไหมอ่ะถามหน่อย ก็เห็นเราก็ทนไม่ได้เราก็ต้องไปทำให้ตลอดบางทีบ้านเราเละเทะไปหมดแล้วก็ต้องเป็นคนไปทำเพราะลูกเขาไม่ค่อยได้ออกมาช่วยอะไรเลย จบแค่นี้แล้วกันระบายเฉยๆขอบคุณทุกคนที่อ่านจนมาถึงตอนนี้ ใครมีความคิดเห็นยังไงก็เม้นไว้ถ้าเรากลับมาเล่นเดี๋ยวเราจะมาตอบ ตอนนี้เกือบ 3:00 น แล้วเรายังไม่ได้นอนเลยนอนไม่หลับเครียดมาก