[คติธรรม] ผู้ให้ ย่อมเป็นที่รัก

กระทู้คำถาม

31. ททมาโน ปิโย โหติ

ผู้ให้ ย่อมเป็นที่รัก

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้โดยความหมายตรงตัว ประโยคนี้หมายถึง คนที่ชอบให้ ชอบแบ่งปันสิ่งต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นวัตถุสิ่งของ ความรู้ กำลังกาย กำลังใจ หรือแม้แต่การให้อภัย ย่อมจะได้รับความรัก ความเมตตา และความนับถือจากผู้อื่น ซึ่งเป็นไปตามหลักจิตวิทยาพื้นฐานที่ว่า เมื่อเรามอบสิ่งดีๆ ให้ใคร คนอื่นเขาก็ย่อมอยากจะตอบแทนด้วยสิ่งดีๆ กลับมาเช่นกัน

ในทางพระพุทธศาสนา ประโยคนี้มีความหมายที่ลึกซึ้งกว่านั้นมากครับ โดยสามารถมองได้จากหลายแง่มุม:
     - การสร้างกรรมดี (ทาน): การให้ (ทาน) ถือเป็นหนึ่งใน บุญกิริยาวัตถุ 3 (หลักการทำความดี) ที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่ง เมื่อเราให้ทานด้วยจิตใจที่บริสุทธิ์ ไม่หวังผลตอบแทน ย่อมเป็นการสร้างกรรมดีให้กับตนเอง บุญกุศลที่เกิดขึ้นจากการให้จะส่งผลให้ชีวิตเรามีความสุขความเจริญ และแน่นอนว่าความดีนั้นจะดึงดูดสิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิต รวมถึงการเป็นที่รักของผู้อื่นด้วย
     - การลดความเห็นแก่ตัว (อัตตา): การให้เป็นการฝึกฝนจิตใจให้ละจากความยึดมั่นถือมั่นในตัวตนและความเป็นเจ้าของ การที่เรายอมสละสิ่งที่เรามีเพื่อผู้อื่น เป็นการขัดเกลาจิตใจจากความโลภ ความตระหนี่ถี่เหนียว ซึ่งเป็นกิเลสที่ทำให้ใจเราเป็นทุกข์ เมื่อจิตใจเราเบาสบาย ไม่ยึดติด ผิวพรรณก็ผ่องใส อารมณ์ก็ดี ผู้ที่อยู่ใกล้ชิดก็จะรู้สึกสบายใจและอยากเข้ามาอยู่ใกล้
     - การแผ่เมตตา: การให้ทุกรูปแบบล้วนเริ่มต้นจากจิตที่มี เมตตา (ความปรารถนาให้ผู้อื่นมีความสุข) และ กรุณา (ความสงสารอยากให้ผู้อื่นพ้นทุกข์) เมื่อเราฝึกให้ทานบ่อยๆ จิตใจเราก็จะอ่อนโยน เต็มไปด้วยความรักและความเมตตา ซึ่งพลังงานเชิงบวกนี้จะแผ่ออกไปรอบตัว ทำให้คนรอบข้างสัมผัสได้และเกิดความรู้สึกรักใคร่และอยากจะมอบความรักกลับมาให้

สรุปง่ายๆก็คือ ประโยคที่ว่า "ผู้ให้ ย่อมเป็นที่รัก" ไม่ได้หมายถึงแค่ว่าการให้จะทำให้เรามีเพื่อนหรือเป็นที่นิยมเท่านั้นครับ แต่เป็นการชี้ให้เห็นว่า การให้เป็นหนทางแห่งการสร้างบุญ การลดกิเลส และการพัฒนาจิตใจให้เปี่ยมไปด้วยความเมตตา ซึ่งคุณธรรมเหล่านี้เองที่เป็นเหตุปัจจัยให้ผู้ให้เป็นที่รักของทั้งมนุษย์และเทวดา เพราะการให้ที่บริสุทธิ์นั้นเป็นคุณงามความดีที่แท้จริงนั่นเองครับ

การให้ละโลภได้........ตระหนี่สูญ
กิเลสบ่พอกพูน..........สร่างแท้
จิตเปี่ยมเมตตาจรูญ....คูณสิริ
เป็นที่รักนักแล้...........แซ่ซ้องสรรเสริญ

เพลินใจบริสุทธิ์ให้......เป็นทาน
หมั่นประจำเสมอกาล...เลิศล้น
เมตตากรุณาปาน........เทพนัก
ชนย่อมรักท่วมท้น.......สุขล้นพ้นใจ.

อันการให้ จากใจ ใสสะอาด
คุณธรรม งามพิลาส สามารถมั่น
ละซึ่งความ ตระหนี่ ที่ใจพลัน
มิตรไมตรี ที่ดีนั้น ย่อมตามมา

จิตเมตตา ให้ทาน พานผ่องใส
คนชิดใกล้ ต่างรัก สมัครหา
เป็นที่รัก ชนเยอะแยะ และเทวดา
ย่อมนำพา สุขเกษม เปรมฤทัย.

เม่าฝึกจิต