เรียนจบม.6 ก็ทำงานโรงงานตำแหน่งนั่งแพ็คของอย่างเดียว
พอเริ่มมีเงินเก็บ ก็ขึ้นมาเรียนต่อ ม.ราม เราก็ทำงานรับจ้างทั่วไปแจกใบปลิวบ้าง เป็นลูกทีมรับเหมาทำความสะอาดบ้าน,คอนโด,ห้องน้ำสนามกีฬาบ้าง งานจบรับเงินเป็นจ็อบๆไป เคยพยายามจะเก็บเงินซื้อโน๊ตบุ๊คมาลองฝึกใช้ แต่รายได้ก็ไม่เพียงพอ เราอ่านหนังสือและไปสอบอย่างเดียวจนเรียนจบ คณะรัฐศาสตร์ สาขา บริหารรัฐกิจ
พอเรียนจบเราก็แต่งงานและย้ายกลับตจว.มาสานต่อกิจการของครอบครัวสามี คือเปิดร้านชำและขายอาหารตามสั่ง ช่วงแรกขายดี รายได้ดี มีกินมีใช้ มีเก็บบ้าง เรามีความสุขมากจนไม่คิดเปลี่ยนอาชีพแล้ว เราหลงระเริงชีวิตช่วงนี้มาก จนละเลยที่จะพัฒนาความสามารถตัวเองไว้เผื่อความไม่แน่นอนในอนาคต
และแล้ว จุดเปลี่ยนชีวิตคือโควิดระบาดหนัก 2562การค้าขายฝืด รายได้ก็ลดลงแทบจะขาดทุน พอโควิดเริ่มซา เราก็เริ่มคิดอยากหางานประจำทำ แต่ก็ยังสู้ฝืนทนขายของเรื่อยมาจนปี2563 ก็เกิดจุดเปลี่ยนในชีวิตอีกรอบ
เราพลาดท้อง (คือท้องแบบไม่ได้วางแผนไว้ก่อนเพราะกินยาคุมย้อนลูกศรแบบไม่รู้ตัวมาตั้งหลายวัน) ช่วงท้องและเลี้ยงลูก เราก็ฝึกพัฒนาภาษาอังกฤษ และ2568ลูกเข้าเรียน แล้ว เราเริ่มหาสมัครงานไว้หลายที่ แต่เขาไม่รับสักที่ บ้างก็ว่าเราไม่มีประการณ์ตรงตามลักษณะงานของเขาและทักษะพิเศษคือภาษาอังกฤษก็อยู่แค่ระดับเบสิกเขาต้องการคะแนนโทอิกควบคู่ด้วย บางที่ก็ว่าเราอายุเกินเกิน อยากสอบรับราชการแต่ส่วนมากคุณสมบัติเราไม่ตรงตำแหน่งที่เขาเปิดสอบ อายุก็มากขึ้นทุกวัน เส้นทางในสานงานก็แคบลง เคลียด ท้อ สิ้นหวัง เรารู้สึกว่าชีวิตเรามีแต่ความผิดพลาดไปหมด เลือกเองเจ็บเอง มีใครตกอยู่ในสถานะแบบเราบ้าง
จบป.ตรีไม่เคยทำงานบริษัท ทักษะEngแค่เบสิก ใช้คอมไม่เป็น จะสอบราชการแต่สาขาที่เรียนมาส่วนมากคุณสมบัติไม่ตรงตามที่เขารับ
พอเริ่มมีเงินเก็บ ก็ขึ้นมาเรียนต่อ ม.ราม เราก็ทำงานรับจ้างทั่วไปแจกใบปลิวบ้าง เป็นลูกทีมรับเหมาทำความสะอาดบ้าน,คอนโด,ห้องน้ำสนามกีฬาบ้าง งานจบรับเงินเป็นจ็อบๆไป เคยพยายามจะเก็บเงินซื้อโน๊ตบุ๊คมาลองฝึกใช้ แต่รายได้ก็ไม่เพียงพอ เราอ่านหนังสือและไปสอบอย่างเดียวจนเรียนจบ คณะรัฐศาสตร์ สาขา บริหารรัฐกิจ
พอเรียนจบเราก็แต่งงานและย้ายกลับตจว.มาสานต่อกิจการของครอบครัวสามี คือเปิดร้านชำและขายอาหารตามสั่ง ช่วงแรกขายดี รายได้ดี มีกินมีใช้ มีเก็บบ้าง เรามีความสุขมากจนไม่คิดเปลี่ยนอาชีพแล้ว เราหลงระเริงชีวิตช่วงนี้มาก จนละเลยที่จะพัฒนาความสามารถตัวเองไว้เผื่อความไม่แน่นอนในอนาคต
และแล้ว จุดเปลี่ยนชีวิตคือโควิดระบาดหนัก 2562การค้าขายฝืด รายได้ก็ลดลงแทบจะขาดทุน พอโควิดเริ่มซา เราก็เริ่มคิดอยากหางานประจำทำ แต่ก็ยังสู้ฝืนทนขายของเรื่อยมาจนปี2563 ก็เกิดจุดเปลี่ยนในชีวิตอีกรอบ
เราพลาดท้อง (คือท้องแบบไม่ได้วางแผนไว้ก่อนเพราะกินยาคุมย้อนลูกศรแบบไม่รู้ตัวมาตั้งหลายวัน) ช่วงท้องและเลี้ยงลูก เราก็ฝึกพัฒนาภาษาอังกฤษ และ2568ลูกเข้าเรียน แล้ว เราเริ่มหาสมัครงานไว้หลายที่ แต่เขาไม่รับสักที่ บ้างก็ว่าเราไม่มีประการณ์ตรงตามลักษณะงานของเขาและทักษะพิเศษคือภาษาอังกฤษก็อยู่แค่ระดับเบสิกเขาต้องการคะแนนโทอิกควบคู่ด้วย บางที่ก็ว่าเราอายุเกินเกิน อยากสอบรับราชการแต่ส่วนมากคุณสมบัติเราไม่ตรงตำแหน่งที่เขาเปิดสอบ อายุก็มากขึ้นทุกวัน เส้นทางในสานงานก็แคบลง เคลียด ท้อ สิ้นหวัง เรารู้สึกว่าชีวิตเรามีแต่ความผิดพลาดไปหมด เลือกเองเจ็บเอง มีใครตกอยู่ในสถานะแบบเราบ้าง