เรียนรู้ไวแต่ที่บ้านยังมองว่าเป็นเด็ก

คือผมก็ไม่รู้หรอกว่าผมเรียนรู้ไวไหมแต่ผมหัดขับรถไหญ่แค่2วันก็สามารถ ขับในเมืองได้เลยผมพาแม่ขับเข้าเมืองไปซื้อของไปถ่ายบัตรพาไปทำทุกอย่างอะคับ แล้วเอาจิงถึงตอนนี้ผมอาจจะแค่วัยรุ่นแต่ผมก็กล้าพูดว่าผมพร้อมออกไปไช้ชีวิตมากๆแม่ผมไม่มีปัญหาไรอยู่แล้วแต่พ่อผมยังไม่ยอมเหมือนเดิมผมจะทำอะไรก็ต้องอย่างนั้นต้องอย่างนี้ทำอย่างกับผมเป็นเด็ก แต่สาเหตุที่ผมพอนึกออกคือตอนผมอยู่บ้านกับข้างนอกผมจะคนละคนเลยตอนอยู่บ้านผมจะชอบทำตัวดีๆร่าเริงยิ้มง่ายแต่ความจิงคือผมแค่ทำเพราะไม่อยากให้เพิ่นรู้ว่าผมเครียดหรืออะไร แต่พอเป็นอย่างนั้นเพิ่นกลับมองว่าผมยังเด็กโตยังไม่พอกักทุกอย่างบอกผมอายุยังไม่พร้อมบอกผมอย่างนั้นอย่างนี้ทั้งๆที่ตอนที่ผมไปอยู่ข้างนอกผมก็ไช้ชีวิตได้โดยที่ไม่ต้องพึ่งพวกท่านแล้ว ก็คือสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเองยืนด้วยตัวคนเดียวได้แต่พ่อผมไม่เคยเห็นผมในมุมนั้นเลยเพราะเวลาอยู่กับพ่อผมก็มักจะทำตัวแบบเด็กๆเหมือนที่เล่ามาอะคับถ้าทำตัวอีกมุมที่ไม่ไช้เด็กพวกท่านก็จะบอกผมเก็บตัวเกินผมเงียบเกินไปกลัวจะเหมือนในข่าวที่เด็กเก็บตัวไม่ออกห้องคือเอาจิงๆก็นี้มันเป็นตัวตนจิงๆของผม ผมเลยลองเป็นตัวเองที่บ้านพ่อผมก็จะเริ่มคิดว่าผมจะเป็นแบบนั้นแบบนี้เหมิอนในข่าวก็จะพยามทำให้ผมกลับไปเป็นแบบนิสัยเด็กๆที่เพิ่นเห็นเป็นประจำเพราะเพิ่นคิดว่านั้นคือตัวผมจิงๆ ปัญหาก็คือผมต้องทำยังไงอะเพิ่นถึงจะเห็นผมแบบที่ผมเป็นจิงๆว่าผมไม่ไช้เด็กแล้วผมยืนด้วยตัวคนเดียวได้ถึงผมอาจจะดูยังวัยรุ่นยังเด็กแต่ผมก็กล้าพูดว่าประสบการณ์ผมก็พอเพียงที่จะออกไปไช้ชีวิตแล้ว