น้องชาย

น้องเราอายุ 24 แล้วค่ะ แต่ด้วยความที่เขาเป็นออทิสติกอ่อนๆ ตั้งแต่เด็ก และบ้านเรามีปัญหา แม่เองก็มีปัญหาทางจิต เคยพาเขาหนีจากพ่อเรา หนีจากสังคม เขาไม่ได้เรียน ม.ปลาย และมหาลัยตามรุ่น แต่สุดท้ายก็จบมัธยมนะคะ ส่วนมหาลัยได้สอบเข้าและได้เรียนต่อ เพราะพ่อจัดการพาแม่เข้าบ้านพักฟื้นได้เรียบร้อย น้องเราได้อิสระแบบที่เขาไม่เคยได้รับ

น้องเราได้อิสระมาประมาณ 2 ปีแล้วค่ะ ตอนแรกคิดว่าจะจบตรงที่น้องกลับบ้านมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา หรือเป็นคนว่าง่ายแบบสมัยเด็กๆ แต่เปล่าเลย พอหลุดจากแม่ได้ เขาขออยู่คนเดียว เป็นหลักที่บ้านเก่าแม่ย่านพระนคร ไม่ยอมกลับบ้านเรา (บ้านเราอยู่ชานเมือง เกือบออกปทุมค่ะ) และไม่ยอมให้พ่อเข้าบ้าน หรือไปค้าง กว่าพ่อจะค่อยๆ กล่อม คือต้องใช้วิธีเลี้ยงข้าว ให้เงิน ไปหาถึงที่ตามที่น้องต้องการ

พอนานวันเข้าน้องเริ่มสนิทใจกับพ่อ เวลามีปัญหาใหญ่ๆ เช่น วันสอบเข้ามหาลัย หรือเรื่องเกณฑ์ทหารช้า เขาก็ใช้พ่อไปช่วย ซึ่งเคสพวกนี้เข้าใจได้ เพราะจำเป็นต้องช่วย พ่อก็เป็นห่วงเรื่องนี้

เคลียร์ทุกอย่างจบ หลังๆ น้องจะเริ่มนัดพ่อไร้สาระแล้ว เหมือนแค่อยากให้พ่อเลี้ยงข้าว ถ้านัดไม่ไกล เราจะไม่อะไรเลย แต่น้องมักจะชอบนัดพ่อไปฝั่งธนค่ะ (ไกลบ้านทั้งสองหลัง) เพราะแค่ให้พ่อเลี้ยงข้าว ส่วนพ่อก็อายุเริ่มมาก บางครั้งแกเพลีย เห็นแล้วกังวลค่ะ ส่วนตัวก็ติดต่อน้องไม่ได้ คิดว่าน้องคงเกลียดเรามานาน พอได้อิสระ เขาไม่เอาใคร เอาพ่อเพราะพ่อตามใจ มีเงิน เลี้ยงข้าวเขา (ตอนแรกน้องก็ไม่เอาพ่อ)

เราควรทำยังไงกับเหตุการณ์นี้คะ แล้วในอนาคตถ้าพ่อไม่อยู่แล้ว เราจะทำยังไงกับน้องดี