มากันจนถึงสุดเส้นทางกันซะทีกับการเดินทางของ CGM48 รุ่นที่ 1 ก็เป็นเวลา 6 ปีที่ได้เห็นการเปลี่ยนแปลง พัฒนาการ ความสามารถ ของเหล่าเมมเบอร์ และวันที่ 24 สิงหาคมที่ผานมาก็เป็นวันที่เหล่าแฟนคลับจะมาส่งท้ายอำลาพวกเธอกันในคอนเสิร์ตที่ชื่อว่า CGM48 1st Generation Concert สถานีสุดท้าย MINATO39 ครับ
สำหรับคอนเสิร์ตนี้ก็จะใช้คอนเซ็ปต์รถไฟในการเล่าเรื่อง ให้การเดินทางไปแต่ละสถานีเหมือนกับให้คนดูได้เห็นว่าพวเธอได้ผ่านอะไรมาบ้าง โดยจะมีสถานีหลัก ๆ อยู่ 5 สถานีครับ เมื่อไฟในงานดับลงและเสียงประกาศที่มีทั้งคำเมืองผสมไทย 555 จบลงก็ถึงเวลาที่รถไฟขบวนนี้ได้ออกเดินทางกันแล้วครับ
-สถานีแห่งการเริ่มต้น-
เริ่มมาก็ทำให้แฟนคลับได้ย้อนนึกถึงวันแรกกับ Overture ยุคแรกเริ่มเลยพร้อมกับเสียงประกาศผู้ที่ผ่านการออดิชั่นซึ่งก็จะเป็นเมมเบอร์ 17 ชีวิตในชุดแตงโม แถมเสียงที่ประกาศก็เป็นเสียงของรินะซังด้วย และก็ไม่เสียเวลาครับเพลงแรกเริ่มต้นด้วยเพลง Reborn ที่มากับ รินะ โผล่มาตั้งแต่แรกเริ่มกันเลยทีเดียว ตามด้วยเพลง Kimi wa Melody ซึ่งก็แน่นอนว่ามาเพลงนี้ก็ต้องมี ออม มาเป็นแขกรับเชิญมาร่วมเต้นด้วยเช่นกัน แค่เริ่มมาก็น่าสนใจแล่วครับกับการได้เห็น 2 ผู้ยิ่งใหญ่ของวงมาตั้งแต่หัววัน และปิดท้ายสถานีนี้ด้วยเพลงชาติ CGM48
พอเข้าใจแล้วว่าสถานีแห่งการเริ่มต้นคือตั้งใจจะเล่าเรื่องการก่อตั้งวง การได้รินะซังมาเป็นชิไฮนินและออมย้ายมาเป็นกัปตันวงก็สื่อถึงความหมานของสถานีแรกจริง ๆ ครับ
-สถานีแห่งการก้าวข้าม-
พอกราฟิกรถไฟได้เดินทางมาถึงสถานีแห่งนี้ เราก็พอจะคาดเดาได้เล็ก ๆ แล้วล่ะว่ามันจะต้องเป็นการโชว์ศักยภาพของเมมเบอร์ให้เห็นว่า 6 ปีที่ผ่านมาพวกเธอได้พัฒนาสกิลอะไรไปบ้าง ซึ่งมันก็เป็นงั้นจริง ๆ ครับเพราะเซ็ตเพลงในสถานีแห่งนี้คือการปล่อยของ โชว์ทักษะของเมมเบอร์เต็มที่ อย่างน้องฟ้าใส น้องเคียล่า กับเพลง เจ็บอยู่ (Proxie) ก็ได้โชว์พลังเสียงให้เห็นกันจริง ๆ จัง ๆ ครับ
(คนอื่น ๆ ก็ยอดเยี่ยมนะ แต่ขออนุญาตพูดถึงสองคนนะเพราะรู้สึกโดดเด่นในโชว์นี้)
เพลง คำท้าทายที่ปลายฟ้า อันนี้ก็เรียกว่าโชว์ทักษะการเต้นและความดุเดือด พอมาเป็นเวอร์ชั่นเมมเบอร์ CGM แล้วก็ให้ความรู้สึกเดือดพล่านไปอีกแบบเลยครับ นำทีมโดยน้องเหมย สาวนักบิดกระชากใจ 5555 ถึงน้องจะตัวเล็กไปหน่อยแต่ออร่า เสน่ห์ที่ออกมาดึงสายตาสุด ๆ ครับ ทั้งเท่และเซ็กซี่ นอกจากนี้เราก็จะได้เห็นเมมคนอื่นในชุดสาวนักบิดด้วยอย่างน้องพั๊นซ์ น้องลาตินที่มาในลุคกางเกงขายาวเท่มาก น้องมีน น้องพิมที่ดูคูล ๆ เท่ ๆ อยู่แล้ว พอมาใส่ชุดนี้ดูเท่มากขึ้นอีก 300% แต่ที่ขาดไม่ได้เลยคือ สิตา มันจะมีช็อตนึงที่น้องทำสายตาปรือแบบหยิ่ง ๆ ช็อตนั้นคือตายครับ สายตาพิฆาตมาก ละกล้องก็จับช็อตนั้นพอดี เลยทำให้ได้ยินเสียงหวีดร้องของแฟนคลับหนักมาก สิตาเก่งเรื่องการใช้สายตาแสดงอารมณ์มาก เก่งมากครับ
ถึงเพลงนี้จะมีปัญหาติดขัดจนต้องเต้นกันใหม่อีกรอบแต่ก็แก้ปัญหาไปได้ด้วยดี และก่อนเริ่มเพลงนี้มี Interlude เปิดตัวด้วย เยี่ยมจริง ๆ นี่ถ้าเปลี่ยนจากเอฟเฟกต์ควันที่พุ่งเป็นเปลวไฟจะมันส์กว่านี้ครับ
ถัดมาจะเป็นเพลง Bye Bye มาในเวอร์ชั่น Girls Band นำโดย นีน่า ในตำแหน่งฟรอนต์แมนของวง ตามด้วย แชมพู มือเบส, มามิ้งค์ กีตาร์, เจเจ กีตาร์ไฟฟ้า และ นีนี่ มือคีย์บอร์ด สำหรับเพลงในฉบับนี้ก็มีลุ้นนิดหน่อยว่าน้อง ๆ จะทำได้หรือไม่กับเครื่องดนตรีสด แต่สุดท้ายก็ผ่านไปได้ด้วยดีและเกินคาดด้วยกับซุ้มเสียงของนีน่า ซึ่งเราเคยฟังเสียงของเธอมาในเพลง Jigsaw ในคอน Battle of Legacy ก็ไว้วางใจได้เลยกับเสียงสูง พอมาใน Bye Bye ฉบับร็อคนิด ๆ ก็ผ่านไปได้สบาย ๆ ก็น่าจะเป็นทางของน้องได้อยู่นะกับแนวเพลงอะไรแบบนี้
มันก็เป็นสถานีแห่งการก้าวข้ามที่พิสูจน์ความสามารถให้เป็นที่ประจักษ์ว่าพวกเธอไม่ได้มีดีแค่หน้าตาครับ ส่วนตัวชอบสถานีนี้มากที่สุดเลย
-สถานีแห่งความภาคภูมิใจ-
ถัดมากับสถานีแห่งความภาคภูมิใจ ก็จะเป็นคอนเซ็ปต์เกี่ยวกับเพลงที่เมมเบอร์ภูมิใจ เป็นเพลงที่ทำให้ชื่อ CGM48 ถูกพูดถึงมากขึ้น เป็นเพลงที่แฟนคลับส่งแรงโหวตมาให้ มันก็เหมือนเป็นรางวัลแห่งความภาคภูมิใจนั่นเองครับ ซึ่งก็จะมีเพลงที่มาจากกิจกรรมทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็น น่ายักแบบนี้เป็นของเธอนะ, Gingham Check, ชอบเธอมากกว่าเมื่อวาน และ Kiss Me!
ไฮไลท์ของสถานีแห่งนี้ก็จะมีพี่ฟอร์จูน มาเต้นเพลงน่ายักด้วย เป็นแขกรับเชิญที่สร้างเสียงกรี๊ดกันหนักมากเช่นกัน หรือจะเป็น แองเจิ้ลที่มาเต้นเพลง Gingham Check เต็มเพลงด้วย มันก็เป็นเพลงที่หาดูยากนะ ปิดท้ายส่งลาได้สมศักดิ์ศรีแล้วครับ และเพลง ชอบเธอมากกว่าเมื่อวาน ก็เซอร์ไพรซ์กับน้อง เจย์ดา มาร่วมด้วย และปิดท้ายด้วย MC ของเหล่าผู้ที่จบการศึกษาไป (รินะ/ออม/ฟอร์จูน/เจย์ดา) ซึ่งก็ได้ฝากข้อคิดดี ๆ กำลังใจดี ๆ ให้แก่รุ่น 1 ด้วยครับ เยี่ยมมาก
-สถานี Minato 39-
เริ่มเดินทางมาถึงปลายทางกันแล้วนะครับ ในสถานีนี้ Minato 39 ก็จะสื่อถึงเพลงที่บอกความเป็นเชียงใหม่ได้ดีที่สุด อะไรที่มันเย็น ๆ สบาย ๆ ก็จะมากองกันที่สถานีแห่งนี้ครับ ก็จะมีเพลง Kaze wo Matsu, 2565, มะลิ และแน่นอนต้องมีเพลงนี้ครับ เชียงใหม่ 106 เพลงที่เป็นประตูบานแรกของใครหลายคนที่ทำให้รู้จักวงนี้ ก็เป็นอะไรที่อิ่มเอมใจมากครับ แถมยังเป็นสถานีที่เริ่มจะเรียกน้ำตาด้วย ก่อนจะส่งต่อไปยังสถานีถัดไปครับ
-สถานีสุดท้าย-
สถานีปลายทางก็ไม่ได้เริ่มที่เพลงแต่มาเป็นวีดีโอบันทึกความทรงจำครับ ก็เป็นการบิ้วท์ให้ซึ้งกันก่อนที่จะส่งไปยังเพลงบ้านแห่งหัวใจที่เป็นเพลงช้าเพียงหนึ่งเดียวของคอนนี้ ก็ไม่ต้องบรรยายอะไรมากครับกับเพลงนี้ที่อารมณ์มาเต็ม และทั้ง 17 ชีวิตก็มาในชุดขาวแบบเจ้าหญิง ซึ่งเราก็อธิบายไม่ค่อยถูกครับแต่บอกเลยว่างดงามครับ แต่ก่อนที่จะเศร้าไปมากกว่านี้ หลังจากจบเพลงนี้ไปก็ตัดมู้ดกันด้วยเพลง ซากุระแห่งความทรงจำครับ
สำหรับเพลงซากุระแห่งความทรงจำก็จะมีไฮไลท์อีแล้วับการได้อดีตเมมเบอร์ (เกือบ) ทุกคนมาร่วมร้องเพลงด้วย ตอนอยู่ในงานไม่เห็นน้องมิลค์ แต่พอมาส่องในโซเชียลก็มีพูดถึงน้องมิลค์ด้วย ก็ตใจเหมือนกันว่าน้องมาด้วยเพราะจบกับวงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ส่วนคนอื่น ๆ อย่างน้องปีโป้ก็มาร่วมครบทีมโจ๊ะโล๊ะพอดี ส่วน ณิชา ก็ได้น้องคนิ้งมาถือดอกไม้ที่เป็นสัญลักษณ์ของน้องเป็นตัวแทนกันไปครับ
เข้าใจแหละว่าไม่อยากให้งานมันเศร้าไปเลยต้องปิดจบด้วยเพลงนี้ และมันก็เหมาะเจาะด้วยเพราะมันเป็นเพลงปิดที่ทุกคนต้องวางไมค์ครับ
หลังจากจบเพลงนี้ไปก็เป็นช่วง Encore ซึ่งก็รอไม่นานครับ ก็มีวีดีโอให้ชม (อีกแล้ว) เป็นคลิปขอบคุณจากรุ่น 1 จากนั้นก็เปิดด้วยเพลง อุโฮะ ตามด้วยซิ่งให้สุดหยุดที่เธอ ไปกันต่อที่ สุดเส้นทาง ที่ฟอร์จูนก็มาร่วมด้วยอีกครั้งและปิดด้วย ความทรงจำในสายลม พร้อมกับคลิปวีดีโอแสดงความยินดีจากวงพี่และวงเพื่อนบ้านครับ
ยังไม่จบครับ มี End Credit ขึ้นให้ชมกันด้วยก็จะได้เห็นว่าใครทำอะไร หน้าที่ไหนบ้าง หลัก ๆ ก็จะมีไข่หวานเป็นโปรดิวเซอร์คุมภาพรวม มีผู้กำกับก็มีน้องพิม ฝ่ายกราฟิกก็น้องลาติน อันนี้จำได้คร่าว ๆ เท่านี้ แต่จริง ๆ มีเยอะกว่านี้ครับ เก่งกันมาก ๆ และก็ปิดฉากจบกันจริง ๆ ท่ามกลางเสียงปรบมือของแฟนคลับ มียืนปรบมือกันด้วยราวกับว่าเป็นงานออสาร์กันเลยทีเดียว ฮ่า ๆ
สรุปแล้วภาพรวมเป็นคอนจบรุ่น 1 CGM ที่อิ่ม ๆ ไม่ดึงเศร้าเกินไป อยากให้สนุกไปด้วยซึ่งก็สอดคล้องกับความ CGM48 ล่ะนะ มีการดำเนินเรื่องน่าติดตามนะ มีช่วงให้สนุก มีดึงมู้ดเศร้าลงมาก่อนจะตัดด้วยความสนุกส่งท้ายที่ปนน้ำตาไปนิด ๆ วางคอนเซ็ปต์รถไฟเนื้อหาเรื่องราวไม่น่าเบื่อ ช่วง MC ก็กลาง ๆ พวกวีดีโอเปิดคั่นกลางทำได้เนียน ไม่ทำให้รู้สึกว่ามันคือช่วงคั่นเวลาเปลี่ยนชุด ชอบสถานีก้าวข้ามมาก เป็นสิ่งที่เมมเบอร์บางคนได้ปล่อยของสักที แล้วก็ต้องชมเรื่องนักดนตรีแบคอัพด้วยครับ สนุกมาก มันส์ดี งานคอนมันก็ต้องใช้ดนตรีสดนี่แหละถึงจะเหมาะ ขอบคุณมากสำหรับงานเบื้องหลังครับ
แต่......สิ่งที่ต้องด่ากันหน่อยก็เรื่องฝ่ายเทคนิคการสวิทช์กล้องขึ้นจอ ทำได้แย่มาก กล้องไม่รู้จะซูมไปที่คนไหน สังเกตได้เลยว่ามักจะซูมคนที่อยู่ตรงกลางไว้ก่อน แถมบางเพลงกล้องหาเซ็นเตอร์ไม่เจอ มึนมาก นี่ยังไม่รวมเรื่องแสงบนเวทีมีมืด ๆ ไปบ้าง แต่ติดเรื่องกล้องนี่แหละครับ เหมือนไม่ได้ซ้อมกันมาก่อน งงใจจริง ๆ
ถึงจะเป็นสถานีสุดท้าย แต่การเดินทางของพวกเธอทั้ง 17 คนก็ยังไม่ท้ายสุด ยังมีบททดสอบใหม่ ๆ รออยู่ข้างหน้าในอนาคต ขอให้ทุกคนโชคดี ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพครับ
ภาพ: CGM48
รีวิว คอนเสิร์ต CGM48 1st Generation Concert สถานีสุดท้าย MINATO39 ขอให้ทุกคนเดินทางโดยสวัสดิภาพ
สำหรับคอนเสิร์ตนี้ก็จะใช้คอนเซ็ปต์รถไฟในการเล่าเรื่อง ให้การเดินทางไปแต่ละสถานีเหมือนกับให้คนดูได้เห็นว่าพวเธอได้ผ่านอะไรมาบ้าง โดยจะมีสถานีหลัก ๆ อยู่ 5 สถานีครับ เมื่อไฟในงานดับลงและเสียงประกาศที่มีทั้งคำเมืองผสมไทย 555 จบลงก็ถึงเวลาที่รถไฟขบวนนี้ได้ออกเดินทางกันแล้วครับ
-สถานีแห่งการเริ่มต้น-
เริ่มมาก็ทำให้แฟนคลับได้ย้อนนึกถึงวันแรกกับ Overture ยุคแรกเริ่มเลยพร้อมกับเสียงประกาศผู้ที่ผ่านการออดิชั่นซึ่งก็จะเป็นเมมเบอร์ 17 ชีวิตในชุดแตงโม แถมเสียงที่ประกาศก็เป็นเสียงของรินะซังด้วย และก็ไม่เสียเวลาครับเพลงแรกเริ่มต้นด้วยเพลง Reborn ที่มากับ รินะ โผล่มาตั้งแต่แรกเริ่มกันเลยทีเดียว ตามด้วยเพลง Kimi wa Melody ซึ่งก็แน่นอนว่ามาเพลงนี้ก็ต้องมี ออม มาเป็นแขกรับเชิญมาร่วมเต้นด้วยเช่นกัน แค่เริ่มมาก็น่าสนใจแล่วครับกับการได้เห็น 2 ผู้ยิ่งใหญ่ของวงมาตั้งแต่หัววัน และปิดท้ายสถานีนี้ด้วยเพลงชาติ CGM48
พอเข้าใจแล้วว่าสถานีแห่งการเริ่มต้นคือตั้งใจจะเล่าเรื่องการก่อตั้งวง การได้รินะซังมาเป็นชิไฮนินและออมย้ายมาเป็นกัปตันวงก็สื่อถึงความหมานของสถานีแรกจริง ๆ ครับ
-สถานีแห่งการก้าวข้าม-
พอกราฟิกรถไฟได้เดินทางมาถึงสถานีแห่งนี้ เราก็พอจะคาดเดาได้เล็ก ๆ แล้วล่ะว่ามันจะต้องเป็นการโชว์ศักยภาพของเมมเบอร์ให้เห็นว่า 6 ปีที่ผ่านมาพวกเธอได้พัฒนาสกิลอะไรไปบ้าง ซึ่งมันก็เป็นงั้นจริง ๆ ครับเพราะเซ็ตเพลงในสถานีแห่งนี้คือการปล่อยของ โชว์ทักษะของเมมเบอร์เต็มที่ อย่างน้องฟ้าใส น้องเคียล่า กับเพลง เจ็บอยู่ (Proxie) ก็ได้โชว์พลังเสียงให้เห็นกันจริง ๆ จัง ๆ ครับ
(คนอื่น ๆ ก็ยอดเยี่ยมนะ แต่ขออนุญาตพูดถึงสองคนนะเพราะรู้สึกโดดเด่นในโชว์นี้)
เพลง คำท้าทายที่ปลายฟ้า อันนี้ก็เรียกว่าโชว์ทักษะการเต้นและความดุเดือด พอมาเป็นเวอร์ชั่นเมมเบอร์ CGM แล้วก็ให้ความรู้สึกเดือดพล่านไปอีกแบบเลยครับ นำทีมโดยน้องเหมย สาวนักบิดกระชากใจ 5555 ถึงน้องจะตัวเล็กไปหน่อยแต่ออร่า เสน่ห์ที่ออกมาดึงสายตาสุด ๆ ครับ ทั้งเท่และเซ็กซี่ นอกจากนี้เราก็จะได้เห็นเมมคนอื่นในชุดสาวนักบิดด้วยอย่างน้องพั๊นซ์ น้องลาตินที่มาในลุคกางเกงขายาวเท่มาก น้องมีน น้องพิมที่ดูคูล ๆ เท่ ๆ อยู่แล้ว พอมาใส่ชุดนี้ดูเท่มากขึ้นอีก 300% แต่ที่ขาดไม่ได้เลยคือ สิตา มันจะมีช็อตนึงที่น้องทำสายตาปรือแบบหยิ่ง ๆ ช็อตนั้นคือตายครับ สายตาพิฆาตมาก ละกล้องก็จับช็อตนั้นพอดี เลยทำให้ได้ยินเสียงหวีดร้องของแฟนคลับหนักมาก สิตาเก่งเรื่องการใช้สายตาแสดงอารมณ์มาก เก่งมากครับ
ถึงเพลงนี้จะมีปัญหาติดขัดจนต้องเต้นกันใหม่อีกรอบแต่ก็แก้ปัญหาไปได้ด้วยดี และก่อนเริ่มเพลงนี้มี Interlude เปิดตัวด้วย เยี่ยมจริง ๆ นี่ถ้าเปลี่ยนจากเอฟเฟกต์ควันที่พุ่งเป็นเปลวไฟจะมันส์กว่านี้ครับ
ถัดมาจะเป็นเพลง Bye Bye มาในเวอร์ชั่น Girls Band นำโดย นีน่า ในตำแหน่งฟรอนต์แมนของวง ตามด้วย แชมพู มือเบส, มามิ้งค์ กีตาร์, เจเจ กีตาร์ไฟฟ้า และ นีนี่ มือคีย์บอร์ด สำหรับเพลงในฉบับนี้ก็มีลุ้นนิดหน่อยว่าน้อง ๆ จะทำได้หรือไม่กับเครื่องดนตรีสด แต่สุดท้ายก็ผ่านไปได้ด้วยดีและเกินคาดด้วยกับซุ้มเสียงของนีน่า ซึ่งเราเคยฟังเสียงของเธอมาในเพลง Jigsaw ในคอน Battle of Legacy ก็ไว้วางใจได้เลยกับเสียงสูง พอมาใน Bye Bye ฉบับร็อคนิด ๆ ก็ผ่านไปได้สบาย ๆ ก็น่าจะเป็นทางของน้องได้อยู่นะกับแนวเพลงอะไรแบบนี้
มันก็เป็นสถานีแห่งการก้าวข้ามที่พิสูจน์ความสามารถให้เป็นที่ประจักษ์ว่าพวกเธอไม่ได้มีดีแค่หน้าตาครับ ส่วนตัวชอบสถานีนี้มากที่สุดเลย
-สถานีแห่งความภาคภูมิใจ-
ถัดมากับสถานีแห่งความภาคภูมิใจ ก็จะเป็นคอนเซ็ปต์เกี่ยวกับเพลงที่เมมเบอร์ภูมิใจ เป็นเพลงที่ทำให้ชื่อ CGM48 ถูกพูดถึงมากขึ้น เป็นเพลงที่แฟนคลับส่งแรงโหวตมาให้ มันก็เหมือนเป็นรางวัลแห่งความภาคภูมิใจนั่นเองครับ ซึ่งก็จะมีเพลงที่มาจากกิจกรรมทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็น น่ายักแบบนี้เป็นของเธอนะ, Gingham Check, ชอบเธอมากกว่าเมื่อวาน และ Kiss Me!
ไฮไลท์ของสถานีแห่งนี้ก็จะมีพี่ฟอร์จูน มาเต้นเพลงน่ายักด้วย เป็นแขกรับเชิญที่สร้างเสียงกรี๊ดกันหนักมากเช่นกัน หรือจะเป็น แองเจิ้ลที่มาเต้นเพลง Gingham Check เต็มเพลงด้วย มันก็เป็นเพลงที่หาดูยากนะ ปิดท้ายส่งลาได้สมศักดิ์ศรีแล้วครับ และเพลง ชอบเธอมากกว่าเมื่อวาน ก็เซอร์ไพรซ์กับน้อง เจย์ดา มาร่วมด้วย และปิดท้ายด้วย MC ของเหล่าผู้ที่จบการศึกษาไป (รินะ/ออม/ฟอร์จูน/เจย์ดา) ซึ่งก็ได้ฝากข้อคิดดี ๆ กำลังใจดี ๆ ให้แก่รุ่น 1 ด้วยครับ เยี่ยมมาก
-สถานี Minato 39-
เริ่มเดินทางมาถึงปลายทางกันแล้วนะครับ ในสถานีนี้ Minato 39 ก็จะสื่อถึงเพลงที่บอกความเป็นเชียงใหม่ได้ดีที่สุด อะไรที่มันเย็น ๆ สบาย ๆ ก็จะมากองกันที่สถานีแห่งนี้ครับ ก็จะมีเพลง Kaze wo Matsu, 2565, มะลิ และแน่นอนต้องมีเพลงนี้ครับ เชียงใหม่ 106 เพลงที่เป็นประตูบานแรกของใครหลายคนที่ทำให้รู้จักวงนี้ ก็เป็นอะไรที่อิ่มเอมใจมากครับ แถมยังเป็นสถานีที่เริ่มจะเรียกน้ำตาด้วย ก่อนจะส่งต่อไปยังสถานีถัดไปครับ
-สถานีสุดท้าย-
สถานีปลายทางก็ไม่ได้เริ่มที่เพลงแต่มาเป็นวีดีโอบันทึกความทรงจำครับ ก็เป็นการบิ้วท์ให้ซึ้งกันก่อนที่จะส่งไปยังเพลงบ้านแห่งหัวใจที่เป็นเพลงช้าเพียงหนึ่งเดียวของคอนนี้ ก็ไม่ต้องบรรยายอะไรมากครับกับเพลงนี้ที่อารมณ์มาเต็ม และทั้ง 17 ชีวิตก็มาในชุดขาวแบบเจ้าหญิง ซึ่งเราก็อธิบายไม่ค่อยถูกครับแต่บอกเลยว่างดงามครับ แต่ก่อนที่จะเศร้าไปมากกว่านี้ หลังจากจบเพลงนี้ไปก็ตัดมู้ดกันด้วยเพลง ซากุระแห่งความทรงจำครับ
สำหรับเพลงซากุระแห่งความทรงจำก็จะมีไฮไลท์อีแล้วับการได้อดีตเมมเบอร์ (เกือบ) ทุกคนมาร่วมร้องเพลงด้วย ตอนอยู่ในงานไม่เห็นน้องมิลค์ แต่พอมาส่องในโซเชียลก็มีพูดถึงน้องมิลค์ด้วย ก็ตใจเหมือนกันว่าน้องมาด้วยเพราะจบกับวงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ส่วนคนอื่น ๆ อย่างน้องปีโป้ก็มาร่วมครบทีมโจ๊ะโล๊ะพอดี ส่วน ณิชา ก็ได้น้องคนิ้งมาถือดอกไม้ที่เป็นสัญลักษณ์ของน้องเป็นตัวแทนกันไปครับ
เข้าใจแหละว่าไม่อยากให้งานมันเศร้าไปเลยต้องปิดจบด้วยเพลงนี้ และมันก็เหมาะเจาะด้วยเพราะมันเป็นเพลงปิดที่ทุกคนต้องวางไมค์ครับ
หลังจากจบเพลงนี้ไปก็เป็นช่วง Encore ซึ่งก็รอไม่นานครับ ก็มีวีดีโอให้ชม (อีกแล้ว) เป็นคลิปขอบคุณจากรุ่น 1 จากนั้นก็เปิดด้วยเพลง อุโฮะ ตามด้วยซิ่งให้สุดหยุดที่เธอ ไปกันต่อที่ สุดเส้นทาง ที่ฟอร์จูนก็มาร่วมด้วยอีกครั้งและปิดด้วย ความทรงจำในสายลม พร้อมกับคลิปวีดีโอแสดงความยินดีจากวงพี่และวงเพื่อนบ้านครับ
ยังไม่จบครับ มี End Credit ขึ้นให้ชมกันด้วยก็จะได้เห็นว่าใครทำอะไร หน้าที่ไหนบ้าง หลัก ๆ ก็จะมีไข่หวานเป็นโปรดิวเซอร์คุมภาพรวม มีผู้กำกับก็มีน้องพิม ฝ่ายกราฟิกก็น้องลาติน อันนี้จำได้คร่าว ๆ เท่านี้ แต่จริง ๆ มีเยอะกว่านี้ครับ เก่งกันมาก ๆ และก็ปิดฉากจบกันจริง ๆ ท่ามกลางเสียงปรบมือของแฟนคลับ มียืนปรบมือกันด้วยราวกับว่าเป็นงานออสาร์กันเลยทีเดียว ฮ่า ๆ
สรุปแล้วภาพรวมเป็นคอนจบรุ่น 1 CGM ที่อิ่ม ๆ ไม่ดึงเศร้าเกินไป อยากให้สนุกไปด้วยซึ่งก็สอดคล้องกับความ CGM48 ล่ะนะ มีการดำเนินเรื่องน่าติดตามนะ มีช่วงให้สนุก มีดึงมู้ดเศร้าลงมาก่อนจะตัดด้วยความสนุกส่งท้ายที่ปนน้ำตาไปนิด ๆ วางคอนเซ็ปต์รถไฟเนื้อหาเรื่องราวไม่น่าเบื่อ ช่วง MC ก็กลาง ๆ พวกวีดีโอเปิดคั่นกลางทำได้เนียน ไม่ทำให้รู้สึกว่ามันคือช่วงคั่นเวลาเปลี่ยนชุด ชอบสถานีก้าวข้ามมาก เป็นสิ่งที่เมมเบอร์บางคนได้ปล่อยของสักที แล้วก็ต้องชมเรื่องนักดนตรีแบคอัพด้วยครับ สนุกมาก มันส์ดี งานคอนมันก็ต้องใช้ดนตรีสดนี่แหละถึงจะเหมาะ ขอบคุณมากสำหรับงานเบื้องหลังครับ
แต่......สิ่งที่ต้องด่ากันหน่อยก็เรื่องฝ่ายเทคนิคการสวิทช์กล้องขึ้นจอ ทำได้แย่มาก กล้องไม่รู้จะซูมไปที่คนไหน สังเกตได้เลยว่ามักจะซูมคนที่อยู่ตรงกลางไว้ก่อน แถมบางเพลงกล้องหาเซ็นเตอร์ไม่เจอ มึนมาก นี่ยังไม่รวมเรื่องแสงบนเวทีมีมืด ๆ ไปบ้าง แต่ติดเรื่องกล้องนี่แหละครับ เหมือนไม่ได้ซ้อมกันมาก่อน งงใจจริง ๆ
ถึงจะเป็นสถานีสุดท้าย แต่การเดินทางของพวกเธอทั้ง 17 คนก็ยังไม่ท้ายสุด ยังมีบททดสอบใหม่ ๆ รออยู่ข้างหน้าในอนาคต ขอให้ทุกคนโชคดี ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพครับ
ภาพ: CGM48