จากที่เคยเล่าไปนะคะ วันนี้เรากลับมาเจอพอเราอีกครั้ง เพราะเรื่องเงินที่เราจะเบิกจ่ายค่าเทอม เพราะเราไม่มีค่าเทอมที่จะจ่าย เงินเราอยู่กับเขา ครั้งนี้ได้เบิก3หมื่น เขาเอาไป5พัน หลังจากเบิกมาแล้ว มาคุยกันบนรถ เขาก็พูดในมุมของเขา มุมของแม่เลี้ยง เราก็เงียบตลอดทาง เขาบอกว่าเราผิด แล้ว อยากให้ขอโทษแม่เลี้ยง แต่เรายังไม่ยอมขอโทษ พอถึงร้านอาหารพ่อเรียกมาคุยส่วนตัว ซึ่งมาญาติๆพี่น้องอีก แต่อยู่ในร้าน เขาเรียกเราไปคุยเราก็ไป แต่เรานั่งเงียบ เขาก็ด่าเราฉอดๆ พร้อมกับ แม่เลี้ยงที่มายืนด่าเราฉอดๆ เราเงียบพร้อมน้ำตา จนเขามีอารมณ์ บอกว่า ยังไม่รู้จักสำนึกอีกหรอ เราก็เงียบ จนผ็ใหญ่เดินเข้ามาห้าม เขาก็ชี้หน้าด่าผู้ใหญ่ที่มาห้าม เราเลยเก็บอาการไม่อยู่ เราทุบโต๊ะแล้วจะเดินออก พ่อกระชากเสื้อเราให้นั่งลง แล้วง้างมือจะตบเรา พร้อมกับด่าๆเราสารพัด จนถึงขั้นเขาบีบคอเราด้วยสองมือ บีบจริงๆ จนเกือบหายใจไม่ออก เราก็ยอมให้เขาบีบ ให้ทำเลย ก็พูดประมาณว่า บีบเลย จนผู้ใหญ่พากันดึงตัวเขาออก  แล้วเขาก็ไม่ให้เราลุกหนี เราก็เลยนั่งพูดความรู้สึกเรา แต่เขาด่าต่อพูดต่อ แม่เลี้ยงก็ยืนชี้หน้าด่าเรา ว่าให้เราสำนึก จนเราไปก้มกราบแม่เลี้ยง อยากขอโทษให้จบๆ เพราะเขาพูดแต่มุมของตัวเองที่รู้สึก ว่าเป็นพ่อ เป็นแม่ ต้องหาเลี้ยงมาจนโตอย่างนั้นอย่างนี้ จนต่างคนต่างเงียบ เขาบอกให้เราไปนั่งกินข้าวข้างๆเขา แต่เราไม่ จนแยกย้าย เขามากอดเรา แต่เรากอดเขาไม่ลง เพราะเรามีแต่ความรู้สึกแย่ๆที่เขาทำ เขาอาจจะมองว่าเขาไม่ผิดเพราะคำว่าพ่อ แต่ในความรู้สึกของเรา เราพูดไป เขาก็ด่า เขาก็มองว่าเราผิดอยู่ดี จนวันนี้เรารู้สึกว่า เราควรพอกับคำว่าพ่อ