รู้สึกซึมเศร้า/จิตตก/กังวลใจ/หมดไฟจากการทำงานเป็นผู้ช่วยพยาบาล

หลังจากเรียนจบและก่อนเริ่มหางาน เราเริ่มหมดไฟและเหนื่อยลงมานิดนึง แล้วพอเริ่มทำงานเราก็หมดไฟลงไปทุกวันๆ มันทำให้เราเหนื่อยล้า และความเหนื่อยมันทำให้เราทำงานออกมาได้ไม่เต็มที่ ส่งผลให้พี่ที่ทำงานด่า เราก็ยิ่งหมดไฟเข้าไปอีก เราลาออกมา 3 โรงพยาบาล ทุกๆครั้งที่ออกเราก็ยังต้องหางานที่อื่นทำทั้งที่ร่างกายและจิตใจยังหมดไฟอยู่ การไปทำงานต่อมันไม่ช่วยอะไร แถมไม่ผ่านงาน ไม่ผ่านโปรบรรจุพนักงานประจำ ตอนนี้เราว่างงานมา 3 เดือน ซึ่งเราไม่เคยตกงานแล้วว่างงานขนาดนี้ เพราะทุกครั้งที่ตกงานมาแล้วไปสมัครใหม่มันจะหางานได้เรื่อยๆ แต่ตั้งแต่เดือนแรกที่ตกงานและเราไปสมัครงานเราสัมภาษณ์งานไม่ผ่าน แล้วก็สัมไม่ผ่านอีก 1ที่ก็จนตอนนี้นอกจากกลัวการทำงานผู้ช่วยพยาบาลแล้ว ยังกลัวการไปสัมภาษณ์งานอีกด้วย เราไม่รู้จะทำยังไงให้กลับมามีไฟให้กับอาชีพนี้ได้อีกครั้ง มันมีแต่ความล้มเหลว ความไม่สำเร็จ และความจิตตกกังวลเต็มไปหมด ยิ่งเราเรียนจบมา 1 ปีเต็มๆแล้วด้วย มันยิ่งตอกย้ำว่าเราช้ากว่าคนอื่น ชีวิตไม่สำเร็จ ล้มเหลว แต่เราก็คิดปลอบใจตัวเองว่า ขนาดตอนเรียนเรามีเพื่อนขึ้นฝึกด้วยกันเรายังทำไม่ได้เลย จบมามีตัวคนเดียวแล้วทำไม่ได้ก็ไม่แปลก แต่อีกใจก็คิดว่า จริงๆเราไม่ควรจะปล่อยให้ตัวเองเป็นแบบนี้ เพราะถ้าเราไม่มีแม่ เราคงแย่ตอนนี้ทุกครั้งที่เราตกงานมาเราจะมีแม่คอยเลี้ยงตลอด แต่ก็กลัวว่าไปทำงานอีกก็จะตกงานมาให้แม่เลี้ยงอีก เราอยากเป็นพนักงานประจำให้ได้สักครั้ง แม่จะได้ไม่เดือดร้อน ตัวเราก็จะไม่เดือดร้อนด้วย เพราะคนแรกที่เดือดร้อนเวลาตกงานก็คือตัวเรา แต่มันก็ทำไม่ได้สักที