สวัสดีค่ะ
เราอายุ 14 ปี ปีนี้เรียนม.3 กำลังจะเข้าม.4 ในเร็วๆนี้ค่ะ
ประวัติ
ตลอด 4 ปี 6 เดือนที่ผ่านมาเราได้เรียนพิเศษตลอดเลยค่ะ ได้เรียนแบบไม่เสียตังค์ มีผู้ใหญ่ใจดีมานำสอนให้และพวกเราก็สนิทกันมากๆ เขาเป็นคนที่เก่งมากๆค่ะ ขยัน อดทน ทุ่มเท และเขาก็เป็นศิษย์เก่าจุฬาลงกรณ์ด้วย ตอนแรกเราก็คิดว่าเราอยากทำอาชีพแบบเขา มันเป็นงานประจำและเรียนหนักมาก แต่เราก็ยังมุ่งมั่นเรียนในสายวิทย์-คณิตต่อไปตั้งแต่ม.1 ถึง ม.3 เราก็ยังมุ่งมั่นที่จะต่อในสายวิทย์คณิตในม.4
((มันก็มีบางจังหวะชีวิตนะที่นั่งไถฟีดเรียลแล้วเจอหลายๆคนพูดว่างานประจำมันไม่รวยหรอกนะ อยากรวยก็ต้องทำธุรกิจของตัวเองหรือลงทุน บลาๆ))
จนกระทั่งช่วงสองเดือนที่แล้วเราจะซื้อคอร์สสอบเข้าม.4 ในรายวิชาต่างๆราคาครึ่งหมื่นแม่เราก็มาคุยกับเราประมาณว่า 'การเรียนพ่อกับแม่ทุ่มเทให้ได้นะแต่ถ้าหนูไปทางนั้นแล้วจะวนกลับมาไม่ได้อีกเลยนะ'
((ส่วนตัวเรามีความเห็นว่าถ้าเราไม่ไหวจริงๆเราเปลี่ยนได้ก็มันยังมีเวลาอีกมากให้เราได้ลองอะเนอะ))
พอเราได้ยินประโยคนั้นมันทำให้เราได้ฉุกคิดว่า 'หรือจริงๆแล้วเราไม่เหมาะกับสายนี้วะ' มันไม่ได้ยากเกินความสามารถของคนๆหนึ่งหรอกค่ะ แต่เราเริ่มรู้สึกว่ามันไม่ใช่ เคยเอาเรื่องนี้พูดแบบติดตลกกับคนที่สอนพิเศษด้วยนะว่า 'มีคนรวยจากการทำธุรกิจเยอะมากเราก็อยากทำธุรกิจเหมือนกัน' แต่เหมือนเขาก็จะตอบกลับตามที่เราเข้าใจว่า 'เราเป็นลูกในครอบครัวที่ค่อนข้างจนไม่มีใครในตระกูลเลยที่เริ่มธุรกิจหรือได้รับราชการ ความรู้เป็นศูนย์มันยากมากๆและไม่มีคนรอบตัวเลยที่เปิดธุรกิจเอง'
เข้าเรื่องกันค่ะ
คือเราเริ่มรู้สึกประมาณเดือนสองเดือนนี้ว่าเราอ่ะไม่ชอบที่จะทำงานแบบวนลูป ตื่นเช้าทำงานนอน มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเราเกษียณ
((มันเหมือนเวลาที่เราจะได้ใช้ชีวิตจริงๆก็ประมาณแค่ 10-20 ปีเท่านั้นแต่เราใช้ชีวิตส่วนนั้นในการเรียนและบางคนก็บอกว่าค่อยเที่ยวก็ได้แล้วค่อยเที่ยวมันไม่สนุกเหมือนตอนที่เที่ยวช่วง 20-30 แล้วไง))
และยิ่งเวลาที่จะไปเรียนตามสายวิทย์คณิตเช่นหมอ คือมันเรียนหนักมากและเหมือนแม่เราจะคาดหวังไปทางนี้เพราะมันเห็นปลายทางความสำเร็จ
เราเลื่อนไทยฟีดใน tiktok เราก็เห็น activity หลายๆอย่างเลยนะที่เราก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนเคยได้ยินมาแล้วและอยากทำ ยิ่งอยู่เรายิ่งรู้สึกว่าเราอาจจะไม่เหมาะทางวิทย์คณิตแต่เราก็รู้สึกเหมือนยังถูกยึดด้วยโซ่ที่แข็งแต่ก็เปราะมากอ่ะ เหมือนถูกสอนตลอดว่าโตไปจะต้องเป็นอย่างนี้และเราอ่ะเตรียมตัวมานานทั้งซื้อหนังสือเตรียมตัวสอบซื้อคอร์สเรียนและอื่นๆ พอเราจะพลิกกลับมาอีกสายนึงมันคิดหนัก และเราก็รู้สึกว่าเราชอบภาษาด้วย และเราก็อยากไปทางนี้ เราอยากลองทำธุรกิจเล็กๆ ศึกษาการลงทุน การตลาด ภาษา เราก็อยากจะไปเรียนแลกเปลี่ยนระยะสั้นที่ต่างประเทศด้วย
เรามีแพลนที่จะหารายได้ระหว่างที่เรียนแล้วเอาเก็บเงินนั้นไปสอบเทียบ (GED) และเข้ามหาลัยก่อน 18 ด้วยค่ะ
เสริม
เราบอกแม่ว่าถ้าเราไม่ติดร.ร.ที่คิดไว้เราจะกลับมาเรียนที่อำเภอบ้านเกิดตัวเอง แม่ของเราก็ยังนำเสนอให้ไปเรียนที่อื่นที่ไม่ใช่ที่เดิมเพื่อให้เราเปิดประสบการณ์ ซึ่งเราก็ปฏิเสธหมดเลยเพราะเรารู้ว่ายังไงก็ไม่มีทางจ่ายไหวแน่นอน ค่าหอ ค่าเรียน ค่ากิน ค่าเดินทาง ค่าใช้จ่าย ยังไงมันก็ไม่ได้
เราก็เคยมีประสบการณ์ขายของออนไลน์อยู่บ้างนะ เป็นการขายของที่ไม่ได้สต๊อกของและก็ได้เงินค่อนข้างเยอะนะ แต่ต้องแลกกับเวลาที่จะต้องมาดูโทรศัพท์เพื่อตอบแชทลูกค้า และในตอนที่เราขายของแบบนั้นเราก็โดนพ่อดุตลอดเลยค่ะว่าไม่ตั้งใจเรียนเป็นเด็กก็มีหน้าที่เรียน แต่ตอนนี้เราก็ได้เลิกมาเกือบปีแล้วค่ะ
ข้อความที่เราโพสต์ไปจริงๆแล้วเรายังไม่เริ่มจริงจังกับมันนะเราแค่ใช้ใจนำพาไปและอยากรู้ว่ามันจะเวิร์คหรือเปล่า ที่เราโพสต์เราต้องการมุมมองของแต่ละบุคคลค่ะเป็นความคิดเห็นหรือคำแนะนำก็ได้ค่ะเราจะยอมรับทุกคอมเม้น
ไปต่อหรือพอแค่นี้??
ประวัติ
ตลอด 4 ปี 6 เดือนที่ผ่านมาเราได้เรียนพิเศษตลอดเลยค่ะ ได้เรียนแบบไม่เสียตังค์ มีผู้ใหญ่ใจดีมานำสอนให้และพวกเราก็สนิทกันมากๆ เขาเป็นคนที่เก่งมากๆค่ะ ขยัน อดทน ทุ่มเท และเขาก็เป็นศิษย์เก่าจุฬาลงกรณ์ด้วย ตอนแรกเราก็คิดว่าเราอยากทำอาชีพแบบเขา มันเป็นงานประจำและเรียนหนักมาก แต่เราก็ยังมุ่งมั่นเรียนในสายวิทย์-คณิตต่อไปตั้งแต่ม.1 ถึง ม.3 เราก็ยังมุ่งมั่นที่จะต่อในสายวิทย์คณิตในม.4
((มันก็มีบางจังหวะชีวิตนะที่นั่งไถฟีดเรียลแล้วเจอหลายๆคนพูดว่างานประจำมันไม่รวยหรอกนะ อยากรวยก็ต้องทำธุรกิจของตัวเองหรือลงทุน บลาๆ))
จนกระทั่งช่วงสองเดือนที่แล้วเราจะซื้อคอร์สสอบเข้าม.4 ในรายวิชาต่างๆราคาครึ่งหมื่นแม่เราก็มาคุยกับเราประมาณว่า 'การเรียนพ่อกับแม่ทุ่มเทให้ได้นะแต่ถ้าหนูไปทางนั้นแล้วจะวนกลับมาไม่ได้อีกเลยนะ'
((ส่วนตัวเรามีความเห็นว่าถ้าเราไม่ไหวจริงๆเราเปลี่ยนได้ก็มันยังมีเวลาอีกมากให้เราได้ลองอะเนอะ))
พอเราได้ยินประโยคนั้นมันทำให้เราได้ฉุกคิดว่า 'หรือจริงๆแล้วเราไม่เหมาะกับสายนี้วะ' มันไม่ได้ยากเกินความสามารถของคนๆหนึ่งหรอกค่ะ แต่เราเริ่มรู้สึกว่ามันไม่ใช่ เคยเอาเรื่องนี้พูดแบบติดตลกกับคนที่สอนพิเศษด้วยนะว่า 'มีคนรวยจากการทำธุรกิจเยอะมากเราก็อยากทำธุรกิจเหมือนกัน' แต่เหมือนเขาก็จะตอบกลับตามที่เราเข้าใจว่า 'เราเป็นลูกในครอบครัวที่ค่อนข้างจนไม่มีใครในตระกูลเลยที่เริ่มธุรกิจหรือได้รับราชการ ความรู้เป็นศูนย์มันยากมากๆและไม่มีคนรอบตัวเลยที่เปิดธุรกิจเอง'
เข้าเรื่องกันค่ะ
คือเราเริ่มรู้สึกประมาณเดือนสองเดือนนี้ว่าเราอ่ะไม่ชอบที่จะทำงานแบบวนลูป ตื่นเช้าทำงานนอน มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเราเกษียณ
((มันเหมือนเวลาที่เราจะได้ใช้ชีวิตจริงๆก็ประมาณแค่ 10-20 ปีเท่านั้นแต่เราใช้ชีวิตส่วนนั้นในการเรียนและบางคนก็บอกว่าค่อยเที่ยวก็ได้แล้วค่อยเที่ยวมันไม่สนุกเหมือนตอนที่เที่ยวช่วง 20-30 แล้วไง))
และยิ่งเวลาที่จะไปเรียนตามสายวิทย์คณิตเช่นหมอ คือมันเรียนหนักมากและเหมือนแม่เราจะคาดหวังไปทางนี้เพราะมันเห็นปลายทางความสำเร็จ
เราเลื่อนไทยฟีดใน tiktok เราก็เห็น activity หลายๆอย่างเลยนะที่เราก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนเคยได้ยินมาแล้วและอยากทำ ยิ่งอยู่เรายิ่งรู้สึกว่าเราอาจจะไม่เหมาะทางวิทย์คณิตแต่เราก็รู้สึกเหมือนยังถูกยึดด้วยโซ่ที่แข็งแต่ก็เปราะมากอ่ะ เหมือนถูกสอนตลอดว่าโตไปจะต้องเป็นอย่างนี้และเราอ่ะเตรียมตัวมานานทั้งซื้อหนังสือเตรียมตัวสอบซื้อคอร์สเรียนและอื่นๆ พอเราจะพลิกกลับมาอีกสายนึงมันคิดหนัก และเราก็รู้สึกว่าเราชอบภาษาด้วย และเราก็อยากไปทางนี้ เราอยากลองทำธุรกิจเล็กๆ ศึกษาการลงทุน การตลาด ภาษา เราก็อยากจะไปเรียนแลกเปลี่ยนระยะสั้นที่ต่างประเทศด้วย
เรามีแพลนที่จะหารายได้ระหว่างที่เรียนแล้วเอาเก็บเงินนั้นไปสอบเทียบ (GED) และเข้ามหาลัยก่อน 18 ด้วยค่ะ
เสริม
เราบอกแม่ว่าถ้าเราไม่ติดร.ร.ที่คิดไว้เราจะกลับมาเรียนที่อำเภอบ้านเกิดตัวเอง แม่ของเราก็ยังนำเสนอให้ไปเรียนที่อื่นที่ไม่ใช่ที่เดิมเพื่อให้เราเปิดประสบการณ์ ซึ่งเราก็ปฏิเสธหมดเลยเพราะเรารู้ว่ายังไงก็ไม่มีทางจ่ายไหวแน่นอน ค่าหอ ค่าเรียน ค่ากิน ค่าเดินทาง ค่าใช้จ่าย ยังไงมันก็ไม่ได้
เราก็เคยมีประสบการณ์ขายของออนไลน์อยู่บ้างนะ เป็นการขายของที่ไม่ได้สต๊อกของและก็ได้เงินค่อนข้างเยอะนะ แต่ต้องแลกกับเวลาที่จะต้องมาดูโทรศัพท์เพื่อตอบแชทลูกค้า และในตอนที่เราขายของแบบนั้นเราก็โดนพ่อดุตลอดเลยค่ะว่าไม่ตั้งใจเรียนเป็นเด็กก็มีหน้าที่เรียน แต่ตอนนี้เราก็ได้เลิกมาเกือบปีแล้วค่ะ
ข้อความที่เราโพสต์ไปจริงๆแล้วเรายังไม่เริ่มจริงจังกับมันนะเราแค่ใช้ใจนำพาไปและอยากรู้ว่ามันจะเวิร์คหรือเปล่า ที่เราโพสต์เราต้องการมุมมองของแต่ละบุคคลค่ะเป็นความคิดเห็นหรือคำแนะนำก็ได้ค่ะเราจะยอมรับทุกคอมเม้น