การที่ต้องจากกันทั้งที่ยังรัก ทำใจยังไงกันบ้างคะ

สวัสดีค่ะ วันนี้เราพึ่งแยกจากคนรักและทำใจไม่ได้เลยร้องไห้จนปวดหัวหนักมาก นอนไม่หลับ หยุดคิดไม่ได้ เราอายุ21 มีแฟนเป็นคนเกาหลี เขาอายุ30 เรากับเขาคบกันมาแค่ปีกว่าๆ แต่มันเป็นความผูกพันธ์ที่ไม่รู้จะพูดออกมายังไงดี เราลองทำอะไรใหม่ๆด้วยกันเยอะมาก และเขาก็สอนอะไรเราเยอะเลย เขาเป็นมากกว่าแฟนแต่เป็นเหมือนบ้านสำหรับเรา ด้วยความที่บ้านเราฐานะไม่ดี พ่อแม่แยกทางกัน และเราอยู่คนเดียว ทำงาน หาเงินใช้เองมาหลายปีแล้ว แต่อยู่ๆก็ได้เจอเขา เขาเข้ามาสอนการใช้ชีวิตให้เรา ดูแลเราทุกอย่าง พาเราไปลองทำอะไรใหม่ๆ ช่วงแรกที่เราเจอกัน เราพึ่งย้ายมาอยู่กรุงเทพ ส่วนเขาพึ่งมาที่ไทยกับเพื่อนเพราะวางแผนจะทำธุรกิจที่นี่ แต่หลังจากเจอกันได้สักพักธุรกิจที่เขากับเพื่อนวางแผนไว้มันไม่สามารถไปต่อได้ เพื่อนเขาก็กลับประเทศไป แต่เขาอยากลองใช้เวลาอยู่กับเราเพราะพึ่งเจอกันไม่นานแต่เราสองคนมีอะไรที่คล้ายกันมาก ก็เลยตัดสินใจลองอยู่ด้วยกันมาได้ปีกว่า แต่เขาเองก็ไม่ใช่คนมีเงินอะไรขนาดนั้น บวกกับไม่ได้มีวีซ่าระยะยาว 3เดือนก็ต้องออกไปประเทศอื่นที จนเงินเก็บก็ลดลงเรื่อยๆจนแทบไม่เหลือ และไม่สามารถหาเงินจากที่ไทยได้ เลยตัดสินใจว่าจะต้องกลับไปที่ประเทศตัวเอง ซึ่งเราก็รู้ล่วงหน้าตั้งแต่3เดือนที่แล้ว และพยายามทำใจรอมาโดยตลอด ที่ยากสำหรับเราคือ เราจากกันโดยที่ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาเจอกันอีกเมื่อไหร่ หรืออาจจะไม่ได้เจอกันอีกเลย เขากลับไปเพื่อหางานประจำทำและตั้งใจจะแค่ทำงานและใช้เงินให้ได้น้อยที่สุด เพื่อเก็บเงินซื้อหุ้น เขาบอกกับเราว่าถ้ามีเงินไม่เยอะพอที่จะกลับมาพักที่นี่และดูแลเราได้ก็ไม่อยากกลับมา ส่วนเราเองก็หางานใหม่ๆลองทำและตั้งใจกับชีวิตตัวเอง มันไม่ง่ายเลยสำหรับเราที่ต้องจากกันทั้งที่ยังรัก ก่อนจะจากกันเรากอดกันร้องไห้สะอื้น ต่างคนต่างไม่อยากไป แต่เราทำอะไรไม่ได้ ตอนนี้ทำใจไม่ได้เลยค่ะควรจะปรับตัวยังไงดีคะ อยู่ห้องที่เคยอยู่ด้วยกันคนเดียวแบบนี้เรานอนหลับไม่ลงเลย