ลูกชาย อยู่ ม.ปลาย ครอบครัวฐานะปานกลาง ไม่ได้ลำบาก และไม่ได้มีอะไรพิเศษกว่าเพื่อนในห้อง แต่ลูกค่อนข้างหัวดี ตอนนี้พอจะค่อนข้างมั่นใจแล้วว่า จะเรียนต่อในสายไหน ชอบอะไร ทางบ้านสนับสนุนทุกอย่าง เขาเป็นคนไม่มีวินัย ไม่แน่วแน่ ไม่มุ่งมั่นแต่มีความมั่นใจในตัวเองมาก บางครั้งงานบางอย่าง โปรเจคที่ทำก็พลาด แม่คุยเรื่องการเรียน ก็จะเหมือนแม่ไปเซ้าซี้ จุกจิก ดูท่าเขาไม่ค่อยพอใจ แม่ก็เลยเลิกพูด
แต่วันนี้เขาพูดขึ้นเองว่า ตัวเองรู้สึกอย่างไร บอกไม่ถูก เวลาทำงาานในห้องเรียน เรียนรู้ก็สนุกดี แต่บางทีรู้สึกเหมือนว่า ฉันมาทำอะไรตรงนี้ ฉันมีอย่างอื่นที่อยากทำเยอะแยะแต่ฉันไม่ได้ทำเพราะต้องทำงานส่งครู เหมือนกับว่าเขาต้องทนอยู่กับสิ่งเหล่านั้น เหมือนมีอะไรบางอย่างในใจแต่ไม่อยากพูดออกมา เขาเอ่ยว่า บางทีตื่นมาตอนเช้าไม่อยากไปโรงเรียน คิดในใจว่า ขอให้เกิดอุบัติเหตุได้ไหม แม่ก็ถามต่อว่า คิดถึงไปว่า อยากตายให้พ้นๆ ไปไหม เขาก็ว่าไม่ถึงขนาดนั้น
แม่เป็นคนพูดไม่ค่อยเก่ง เลยถามเขาว่า อยากคุยกับหมอไหม กับจิตแพทย์ไหม เขาก็ เอ่อๆ เหอๆ
แบบนี้ ลูกส่งสัญญาณ อะไรไหมคะ บางทีก็วิตกกังวลอยู่ คุยให้แรงเสริมทางบวกไม่ค่อยเป็น ใครมีลูกอยู่ในช่วงวัยนี้ช่วยมาแนะนำ เล่าประสบการณ์เป็นวิทยาทานด้วยค่ะ
++ ลูกชายวัยรุ่น + สุขภาพจิต + ลูกเล่าความในใจแบบนี้ ส่งสัญญาณอะไรหรือเปล่าคะ ++
แต่วันนี้เขาพูดขึ้นเองว่า ตัวเองรู้สึกอย่างไร บอกไม่ถูก เวลาทำงาานในห้องเรียน เรียนรู้ก็สนุกดี แต่บางทีรู้สึกเหมือนว่า ฉันมาทำอะไรตรงนี้ ฉันมีอย่างอื่นที่อยากทำเยอะแยะแต่ฉันไม่ได้ทำเพราะต้องทำงานส่งครู เหมือนกับว่าเขาต้องทนอยู่กับสิ่งเหล่านั้น เหมือนมีอะไรบางอย่างในใจแต่ไม่อยากพูดออกมา เขาเอ่ยว่า บางทีตื่นมาตอนเช้าไม่อยากไปโรงเรียน คิดในใจว่า ขอให้เกิดอุบัติเหตุได้ไหม แม่ก็ถามต่อว่า คิดถึงไปว่า อยากตายให้พ้นๆ ไปไหม เขาก็ว่าไม่ถึงขนาดนั้น
แม่เป็นคนพูดไม่ค่อยเก่ง เลยถามเขาว่า อยากคุยกับหมอไหม กับจิตแพทย์ไหม เขาก็ เอ่อๆ เหอๆ
แบบนี้ ลูกส่งสัญญาณ อะไรไหมคะ บางทีก็วิตกกังวลอยู่ คุยให้แรงเสริมทางบวกไม่ค่อยเป็น ใครมีลูกอยู่ในช่วงวัยนี้ช่วยมาแนะนำ เล่าประสบการณ์เป็นวิทยาทานด้วยค่ะ