คุยมาประมาณ2เดือนกว่าเค้าไม่ชวนไปเดทเลย

คือสาเหตุที่เค้าบอกกับเราว่าเขาจะมานอนบ้านเราเพราะเขาเค้าเค้าทำงานคือสาเหตุที่บอกกับเราว่าเขาจะมานอนบ้านเราเพราะทำงานทั้งอาทิตย์หยุดก็แค่สองวันเองมันไม่ได้มีตารางหยุดออกมาบ่อยบ่อยเพราะทำงานทั้งอาทิตย์

เราเป็น ผญ ชวน ผช ที่พึ่งคุยกันไม่นาน ไปเที่ยวด้วยกัน ทีแรก ว่าจะแชร์กันแต่พอถึงวันจริง เราออก เกือบทั้งหมดเลย ครั้งแรกก็ยังโอเคอยู่นะแต่พอมีครั้งที่สอง เรารู้สึกแบบ ยังไงไม่รู้ ก็เข้าใจนะว่าคนเรามันม

เรามีแฟนค่ะ เรากับแฟนอยู่ไกลกัน นางต้องไปเรียนที่กทม. เป็นโรงเรียนทหาร (เราเคยตั้งกระทู้ไปก่อนหน้านี้ ที่เล่าถึงความซื่อบื้อของแฟนเรา) นางไม่ค่อยสุงสิงกับใคร วันนึงเราสังเกตเห็นว่าแฟนไม่ค่อยตอบแชทเรา

ถ้ากำลังคุยๆกับใครบางคนอยู่ แล้วอยากทำความรู้จักกันให้มากขึ้น อยากใช้เวลาร่วมกัน เช่น กินข้าว ดูหนัง เดินห้าง คุณคิดว่าใครควรจะเป็นฝ่ายเริ่มต้นก่อน ระหว่างผู้ชาย หรือ ผู้หญิง

อยากหาที่เรียนวอลเลย์บอลค่ะ ชอบวอลเลย์บอลมากแต่ว่าโรงเรียนไม่ค่อยสนับสนุนกีฬาผญ.ค่ะ แถวนครปฐม ไม่ก็ในกรุงเทพก้ได้ค่ะ ปกติเห็นแต่อคาเดมี่ฟุตบอล ในนครปฐมค่ะ55 อายุ14ค่ะ พอมีพื้นฐานค่ะ แม่ไม่ให้เข้าโรงเร

มีปัญหาเรื่องการเงินกับบ้านไกลจากโรงเรียนมากคับ เป็นคนเข้าเมืองไม่เป็น ไม่เคยไปดูหนังกับเพื่อนเลย เดอะมอก็ไม่เคยเดินกับเขา เพื่อนชวนไปโอเพ้นเฮ้าที่มหาลัย ไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินอะไรขนาดนั้นแค่ไม่อยากทุบ

คือเราออกเดตกับผุ้ชายครั้งแรก ผู้ชายชวนไปกินข้าว แต่เราเลือกจะชวนไปกินข้าวต้มโต้รุ่ง แล้วขอหารค่าอาหารในเดตแรก เราแปลกหรา หรือทุกคนมีความเห็นยังไง มันดีหรือไม่ดี 555555

ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ เราอยากรู้ว่าขนาดไหนถึงจะเรียกว่าแฟนติดเพื่อนจนลดความสำคัญของแฟนไป ช่วยยกตัวอย่างเหตุการณ์ทีนะคะ พอดีเราไม่มีประสบการณ์ความรักพอเจอสถานการณ์แบบนี้เลยวางตัวไม่ถูกค่ะ เพราะไม่เข้าใจ