ถ้าไม่มีกิเลสให้เราสู้ เราจะนิพพานเองได้ป่ะครับ หรือต้องสู้กับกิเลสจนกว่าจะชนะจิตถึงจะหลุดพ้นแล้วนิพพานได้ สรุปว่ากิเลสมีประโยชน์ตรงที่เป็นคู่แข่งของเรา ถ้าเราสู้กิเลสจนชนะจิตก็หลุดพ้นไปนิพพานได้ ถ้าไม่มีกิเลสให้เราสู้ เราก็ไม่มีทางหลุดพ้นแล้วไปนิพพานได้ เหมือนบารมี ถ้าไม่มีมาร บารมีก็ไม่เกิด ทำนองเดียวกันป่ะครับ? สรุป "กิเลส" เป็นคุณหรือเป็นโทษต่อเราครับ?
ไม่มีมาร บารมีไม่เกิด ไม่มีกิเลส จะนิพพานได้ป่ะครับ?