มีปัญญาเป็นหลักภาวนา

การรู้อะไรก่อน ไม่ว่าจากการอ่าน การฟัง เป็นตัวขัดขวางภาวนา
1.ให้มีปัญญาเป็นหลักภาวนา ด้วยให้รูปนามแยกจากกันในความรู้สึกได้ต่อเนื่อง  ด้วยการทำอย่างนี้ ตัวตนจะถูกนำออกจากความรู้สึก  กายกับใจ จะแยกกันเป็นคนละส่วน   ให้ตรงนี้เป็น “เริ่มต้นภาวนา”

2.ทุกขณะที่เข้าไปรู้1  เป็นการเอาความรู้สึกเข้าไปรู้จิต   จิตจึงหมายถึง รูปนามที่เกิดแยกชั้นกัน และตั้งอยู่ในความรู้สึก  เช่น อิริยาบถ ยืน เดิน นั่ง นอน
ผู้เห็นเป็นจิต ผู้ถูกเห็นเป็นกาย ที่ ยืน เดิน นั่ง นอน