ทำดีไม่ต้องหวัง ไม่ต้อง เพราะรางวัล อยู่โลกหลังความตายนั้นแหละ

พวกท่านก็เป็นชาวในศาสนาเหมือนกับผม

ท่านเป็นคริสต์ พุทธ รึอิสลาม บางส่วนอาจเป็นคนศาสนาอื่นๆ


คนพุทธทำความดี พระสงฆ์เป็นใหญ่ แต่ใช่ว่าจะไม่เก็บเกี่ยวความดีแก่คนทั่วไป

คนคริสต์ ทำความดีเเก่เพื่อนร่วมโลก เพราะต่างเป็นผู้รับใช้พระเจ้า ลูกรักพระเจ้า

และชาวอิสลาม ทำความดี เพื่อพระเจ้า

เวลาผมทำความดี รึช่วยคน ผมจะทำคนซ้ำๆ คนเดิมๆ


ผมเป็นผู้ชาย ใช่ว่าผมไม่เคยเปย์ให้หญิงสาว เช่นหญิงสาวที่เป็นหนี้ ผมก็ให้เงินเขา ให้ข้าว ให้ขนม เขามาที่บ้านทุกครั้ง ให้ทุกครั้ง(ถ้ามี)

ที่กระทู้เกี่ยวกับ ศาสนา เพราะว่า ผมนึกว่า ผู้คนทำดีเพราะหวังรางวัลในโลกหน้า


ใช่ผมไม่ปฎิเสธ ผมเองก็โลภ  แต่การช่วยเหลือคน ที่เราช่วยเหลือเพราะเขาลำบาก ไอ้ยากจนช่วยไปเขาก็ยากจนเหมือนเดิม

มันจึงไม่แปลกที่ท่านจะเอาข้าวเอาน้ำไปให้เขา

ใช่ว่าเราให้เขา พรุ่งนี้เขาจะเป็นเศรษฐี


อีกกรณีหนึ่ง นายของเรา อุปถัมภ์ค้ำชูเรา พอเราได้ดิบได้ดี เราก็ให้ของขวัญติดไม้ติดมือไปทุกครั้ง


เพื่อนสนิท รึกระทั่งลูกค้า ยังเคยตัดทุน แจกขนม ลดกำไร เพราะเขาอุปถัมภ์ค้ำชูเรา

พ่อค้าแม่ค้า ผมอุดหนุน ผมก็อุดหนุนจ้าวเดิมๆ เพราะเราต่างค้าขาย เห็นว่าทุกคนต่างลำบาก

ไม่ว่าจะยากดีมีจน รวมมั่งมี แทบทุกคน ไม่หลงลืมคนยากลำบากแลท่านผู้มีคุณ


ผมก็ให้เขาซ้ำๆนั้นแหละ


พอเจอตาแก่เปย์เงินให้หญิงม่ายเพราะหวังเอา ก็อดคิดไม่ได้ว่า คนนอกเขาจะคิดกับผมอย่างไร

นี่เราเป็นชาย ช่วยได้ผู้ชายงั้นรึ เพราะถ้าช่วยผู้หญิง ผู้คนจะคิดว่าผม มัวเมาไปกับสตรี อย่างงั้นรึครับ


และผู้หญิงละ เขาก็ช่วยผู้ชายซ้ำๆไม่ได้ เพราะ คนอื่น เขาจะมองไม่ดีเหมือนกัน


เพราะคนหลายคนคิดแบบนี้ว่า ไม่มีผู้ชายคนไหน ให้เงินผู้หญิง ฟรีๆ ที่เขาให้ก็หวังเอากันทั้งนั้นแหละ

ก็ผมนี้ไง ผมทำดี ผมก็หวังความสุข แค่หวังว่าหากเราตายไป ผมก็หวังไปสวรรค์ ไม่ต้องมีนางฟ้าก็ได้ ขอแค่ความสงบ ความสุข

ถ้าตาแก่เขาทำดี เขาก็คุ้มค่า เพราะ ความบำเหน็จ ของเขาคือภพหน้า และความสุขคือใจอันเที่ยงธรรม

มันกลายเป็นแบบนี้  ผู้คนมีอีกมากที่เป็นอย่างนี้ คือช่วยคน แต่ใช้บุญคุณบีบบังคับ เอาความดีมาเป็นตะขอล่อเหยื่อ


มันเท่ากับว่า ความดีถูกทำให้แคบลง

ผมอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าทุกคนคิดแบบนี้ โลกนี้ไม่น่าเศร้ารึ


เวลาเราช่วยคน ทุกคนเขามองเราแบบไหน

ให้นาย ก็ว่าประจบสอพลองั้นรึ

ให้ต่างเพศ ก็คิดว่า มัวเมาทางกามงั้นรึ

เลี้ยงเหล้าเพื่อนฝูง เพราะต่างคนต่างทำงานหนัก เลี้ยงมื้อสองมื้อ เพื่อว่าความผ่อนคลายจะให้เขาเป็นสุข

แต่ว่าเขาอาจมองเราว่า ลุ่มหลงสุรานารี เขาจะเยาะเย้ยเรา เราจะกลายเป็นคนชั่วในสายตาผู้คน


รึว่าความดี ทำได้ทำดี ต้องวัดวาอย่างเดียว ช่วยคนธรรมดา มันไร้ความหมายขนาดนั้นเชียว

เหนื่อยใจ ทำไม