เราขอถามจริงๆเลยนะคะ ขอความคิดเห็นว่าคําพูดเพียงชั่วขณะทันทําให้ทุกคนคิดว่าเราเป็นคนเลวได้เลยไหม? ถ้าเราทําดีมาโดยตลอดแลเวรับฟังสิ่งใดสิ่งหนึ่งมานาน แต่วันนึงเรารู้สึกเบื่อ พูดแต่เรื่องนี้ พูดพูดพูดพูดพูด พูดไม่หยุด เขาทําอะไรที่เราไม่ได้ชอบแต่ก็ไม่ได้โอเคอ่ะ แค่เราไม่กล้าตอบกลับกลัวว่าเขาร้อง แล้วบอกไปเราก็ผิดที่เราไม่เข้าใจ insensitive อ่ะ แล้ววันนึงเราไม่ทนเราเบื่อเบื่อมาก เบื่อกับคําที่ negative ที่เค้าทําให้เรารู้สึกกับตนเอง 'อ้วนจัง' 'ไม่ผอมเลยนะ' 'โหหหหม่มีดั้งเลย' พูดมาบ่อยๆก็ทําให้เรารู้สึกว่า คําพูดพวกนี้มันก็มาจากคําพูดคนที่ห่วงเราคนที่เราควรสนิทด้วยเพราะเขาเป็นห่วงแต่ก็อดคิดไม่ได้ใช่มั้ยล่ะคะ มันริเริ่มความคิดตั้งแต่ตอนหนูอยู่ประถม
'ถ้าได้หน้าเหมือนฝั่งแม่ก็คงจะดี' 'เออว่ะ ทําไมเพื่อนเราสวย แต่เราทุเรศอยู่คนเดียว เขาคงดูแลตัวเแงไม่เหมือนเรากันแดดก็ไม่ทา อันนั้นก็ไม่ทํา เหลวไหลจัง' 'คนนั่นเก่งจัง เขาพยายามมาเท่าไหร่นะ ดูเราสิวันๆนอนเล่น เล่นเกม ทําไมไม่ขยันล่ะ? โง่' 'ไอคนที่ fast metabolism นี้ก็ดีจังเนอะ แต่คิดไปคิดมาเขาก็ลําบากเหมือนกัน' และอีกสิบพันล้านความคิดที่เราเริ่มคิดตั้งแต่ประถม มันทําให้เราคิดมาก ไม่ว่าความคิดไหน ไม่ว่าจะไม่เกี่ยวกับเราแค่ไหน เราก็จะตีตราตัวเแงว่า 'ไม่รู้เรื่องอะไรเลย' 'ไม่มีความคิดเลย' 'โง่' 'เลว' 'นิสัยเสีย' เราก็เลยหาทางดัดนิสัย หาไปหามา ก็ มีแต่คนใน social บอกว่า 'ให้คิดว่าเราไม่ได้ผิด' มันหยุดคิดไม่ได้อ่ะ ทํายังไงก็หยุดไม่ได้ มีอยู่ช่วงนึงก็รู้สึกว่าตื่นมาไร้เป้าหมายไม่อยู่ก็ดี เห็นว่าเราเลว นิสัยเสีย ยิ่งเป็นวัยรุ่น ยิ่งทําตัวเป็น เด็ก มันไม่ควรมีอะไรนะคําพูดกระจอกกระจอกนั่นอ่ะ แต่มันเจ็บ เรารู้สึกแย่มาก ไร้ค่า โง่ หลงตัวเอง เหมือนเราคือจุดดําสกปรกในดงคนดี เราพยายามแล้วนะคะ เลิกพูดมากเลิกคุยเยอะ พยายามหุบปากเวลาพูด พยายาม ไม่ปากหมา พยายาม. แล้วจะพยายาม ไป ทําไม? พยายามไปก็เท่านั้นถ้าเราพูดอะไรผิดไปทุกคนก็จะคิดว่าเราแปลก นิสัยเสีย เลว ทําไปก็เท่านั้น. แต่จะให้เราเลิกทําหรอ? ไม่มีวัน. ด้วยความทีาเรสไม่สวยไง เลยไม่มี pretty privilege ที่เขามีกัน ก็ไม่เป็นไรเราก็น่าตา ทุเรศเกินไปแหละ ดั้งแบนถึงขั้นเหมือนกระดูดอ่อนไม่มี ตาเล็กเหมือนไม่มีตา หน้าใหญ่กลมแบนไม่มี dimension แถมยังตัวคลําจากแดดอีก? ก็เสร็จสิ beauty standard ที่เขาบอกกําลัง trend ไม่เคยมีหรอกที่พูดไป อ่อ. แพมสิวเขรอะตัวเตี้ย โง่อีก ครบ package จริงๆค่ะ.
หรอ? ก็คนมันเลวอ่ะเนอะ
'ถ้าได้หน้าเหมือนฝั่งแม่ก็คงจะดี' 'เออว่ะ ทําไมเพื่อนเราสวย แต่เราทุเรศอยู่คนเดียว เขาคงดูแลตัวเแงไม่เหมือนเรากันแดดก็ไม่ทา อันนั้นก็ไม่ทํา เหลวไหลจัง' 'คนนั่นเก่งจัง เขาพยายามมาเท่าไหร่นะ ดูเราสิวันๆนอนเล่น เล่นเกม ทําไมไม่ขยันล่ะ? โง่' 'ไอคนที่ fast metabolism นี้ก็ดีจังเนอะ แต่คิดไปคิดมาเขาก็ลําบากเหมือนกัน' และอีกสิบพันล้านความคิดที่เราเริ่มคิดตั้งแต่ประถม มันทําให้เราคิดมาก ไม่ว่าความคิดไหน ไม่ว่าจะไม่เกี่ยวกับเราแค่ไหน เราก็จะตีตราตัวเแงว่า 'ไม่รู้เรื่องอะไรเลย' 'ไม่มีความคิดเลย' 'โง่' 'เลว' 'นิสัยเสีย' เราก็เลยหาทางดัดนิสัย หาไปหามา ก็ มีแต่คนใน social บอกว่า 'ให้คิดว่าเราไม่ได้ผิด' มันหยุดคิดไม่ได้อ่ะ ทํายังไงก็หยุดไม่ได้ มีอยู่ช่วงนึงก็รู้สึกว่าตื่นมาไร้เป้าหมายไม่อยู่ก็ดี เห็นว่าเราเลว นิสัยเสีย ยิ่งเป็นวัยรุ่น ยิ่งทําตัวเป็น เด็ก มันไม่ควรมีอะไรนะคําพูดกระจอกกระจอกนั่นอ่ะ แต่มันเจ็บ เรารู้สึกแย่มาก ไร้ค่า โง่ หลงตัวเอง เหมือนเราคือจุดดําสกปรกในดงคนดี เราพยายามแล้วนะคะ เลิกพูดมากเลิกคุยเยอะ พยายามหุบปากเวลาพูด พยายาม ไม่ปากหมา พยายาม. แล้วจะพยายาม ไป ทําไม? พยายามไปก็เท่านั้นถ้าเราพูดอะไรผิดไปทุกคนก็จะคิดว่าเราแปลก นิสัยเสีย เลว ทําไปก็เท่านั้น. แต่จะให้เราเลิกทําหรอ? ไม่มีวัน. ด้วยความทีาเรสไม่สวยไง เลยไม่มี pretty privilege ที่เขามีกัน ก็ไม่เป็นไรเราก็น่าตา ทุเรศเกินไปแหละ ดั้งแบนถึงขั้นเหมือนกระดูดอ่อนไม่มี ตาเล็กเหมือนไม่มีตา หน้าใหญ่กลมแบนไม่มี dimension แถมยังตัวคลําจากแดดอีก? ก็เสร็จสิ beauty standard ที่เขาบอกกําลัง trend ไม่เคยมีหรอกที่พูดไป อ่อ. แพมสิวเขรอะตัวเตี้ย โง่อีก ครบ package จริงๆค่ะ.