วอลเลย์บอลสอนอะไรฉัน

เมื่อวานดูวอลเลย์บอลหญิง นัด ไทยกับอียิปต์ ฉันไม่ได้เป็นแฟนวอลเลย์บอลตัวยง แต่ก็ดูมาเรื่อย ๆ ตั้งแต่ยุคไทยได้แชมป์เอเชียครั้งแรก

ดูบ้างไม่ดูบ้างตามเวลาว่างจะอำนวย ดูเพื่อความสนุก ลามปามไปดูของต่างประเทศบ้าง โอ๊ย ยิ่งสนุกไปกันใหญ่

มองเห็นพัฒนาของทีมไทยมาเรื่อย ๆ แพ้บ้างชนะบ้างไม่ว่ากันเพราะมันคือกีฬา แต่ก็สนุกทุกครั้งที่ได้เห็นรูปแบบการเล่นแบบไทย ๆ

แต่ระยะหลัง ๆ มานี้ ยอมรับว่าไม่เคยดูการแข่งขันของทีมไทยได้จนจบเกมสักครั้ง ไม่ใช่ว่ากลัวแพ้ แต่รู้สึกว่าดูไม่สนุก ไม่รู้ทำไม เหมือนนักกีฬาขาดอะไรไปสักอย่าง ที่ไม่สามารถเติมเต็มได้ แต่แอบกระซิบว่าชอบทีมสำรองเด็ก ๆ นะดูเล่นแล้วมีพลังดี

มองย้อนมาคิดถึงการดำเนินชีวิตจริงของตัวเอง ของบางอย่าง เรื่องราวบางเรื่องที่เคยถูกต้อง เคยดี ในอดีต ไม่ได้การันตีว่า จะถูกต้องและดีในยุคปัจจุบันเสมอไป มองไปรอบ ๆ ตัว คนอื่นเขาก้าวกระโดดอย่างรวดเร็ว เพียงแค่เราอยู่เฉย ๆ นั่นคือการถอยหลังแล้ว

ฉันจะคอยเตือนตัวเองเสมอว่า อย่ายึดติดกับอดีต มองไปข้างหน้า พร้อมรับสิ่งใหม่ๆ ปรับปรุงแก้ไขให้วันนี้ดีกว่าเมื่อวาน…