ข้อความที่ RM วง BTS โพสลงใน Weverse
สวัสดีครับ หวังว่าคุณจะสบายดีนะครับ
หน้าร้อนนี่ช่างร้อนจริงๆ
เวลาผ่านไปไวมาก ผมออกจากกรมมาได้สองเดือนนิดๆ แล้วครับ
ตอนนี้ผมอยู่ที่ลอสแอนเจลีสอันแสนไกลโพ้น
ใช้ชีวิตอยู่กับสมาชิกวง ทั้งทำงานและพักผ่อนครับ
เป็นประสบการณ์ที่แปลกประหลาดจริงๆ
รู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในรายการ 'Bon Voyage Pyeongchang' ที่ไม่คุ้นเคย?
ฟังดูแปลกๆ ใช่ไหมครับ?
แต่ยังไงก็ตาม ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างขยันขันแข็ง
มาอยู่ที่นี่ ผมมีเวลาได้คิดอะไรเยอะแยะเลย
ทุกเช้าตื่นสิบโมง ออกกำลังกาย กินข้าว
แล้วไปทำงานตอนบ่ายโมงหรือบ่ายสอง และเลิกงานตอนสองทุ่มหรือสามทุ่ม
พอถึงบ้านที่เช่าไว้ ผมก็มักจะนั่งอยู่คนเดียวที่ระเบียง
แล้วคิดถึงอดีต ปัจจุบัน และอนาคต
เกี่ยวกับช่วงเวลาที่สับสนวุ่นวายพวกนี้
จริงๆ แล้ว ผมไม่สามารถจับต้องอะไรได้เป็นชิ้นเป็นอัน
ไม่ว่าจะยิ้มหรือร้องไห้
ทุกวันก็แค่ก้าวต่อไปเรื่อยๆ
เขาว่ากันว่าตัวตนของเราเป็นแค่ภาพลวงตา
นักวิทยาศาสตร์บอกว่ามันคือผลรวมของสัญญาณไฟฟ้าในแต่ละส่วนของสมอง
ส่วนพระพุทธเจ้าบอกว่ามันคือผลจากกระแสและเหตุปัจจัย
แล้วผมก็ฉุกคิดขึ้นมาว่า... วงของเราก็เป็นแบบนั้นหรือเปล่า?
ไม่ใช่ตัวตนที่คงที่ แต่เป็นบางสิ่งบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไปในทุกๆ วัน?
ในใจของพวกเราทุกคน
บังทันคงเป็นกระดาษสีที่แตกต่างกันไป
ตอนนี้ผมเองก็ไม่แน่ใจแล้วว่ามันคืออะไร หรือมันเคยเป็นอะไรกันแน่
แต่สิ่งหนึ่งที่ผมรู้คือ—แม้จะใกล้จะอายุสามสิบแล้ว
ผมจะทุ่มเทให้กับช่วงเวลาปัจจุบัน
ที่ได้ 'ร่วมกัน' สร้างบางสิ่งบางอย่างกับเพื่อนๆ เหล่านี้
และจะขอบคุณมันให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
แม้แต่ตัวผมเองก็ยังค้นหาอยู่ว่าอัลบั้มหน้าของเราจะออกมาเป็นแบบไหน
แต่ผมหวังว่าสิ่งที่ผมหลงลืมไปนานแสนนาน
และช่วงเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกัน ณ ที่ที่แสนไกลแห่งนี้
จะกลายเป็นความงดงามบางอย่าง
ผมเขียนสิ่งนี้ขณะนั่งอยู่ที่ระเบียงในฤดูร้อนครับ
ตอนนี้สีของคุณเป็นสีอะไรครับ?
คิดถึงนะครับ
เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานจริงๆ
แต่เมื่อเราได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง...
ผมมั่นใจว่าคุณจะรู้สึกเหมือนกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นเลย
ผมรับรองได้ครับ
เดี๋ยวจะรีบบินกลับไปนะครับ
จนกว่าจะถึงตอนนั้น ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ
รักนะครับ
-นัมจุน คิม
ดูจากข้อความแล้ว คิมนัมจุน ตัวจริงแน่นอน ข้อความมายาวเป็นหน้ากระดาษแบบนี้ 🥰🥰🥰
"บังทันคือกระดาษสีที่แตกต่างกันไป" เมื่อ BTS RM เขียนถึงตัวตนของวง และช่วงเวลาที่เปลี่ยนไปในลอสแอนเจลีส
สวัสดีครับ หวังว่าคุณจะสบายดีนะครับ
หน้าร้อนนี่ช่างร้อนจริงๆ
เวลาผ่านไปไวมาก ผมออกจากกรมมาได้สองเดือนนิดๆ แล้วครับ
ตอนนี้ผมอยู่ที่ลอสแอนเจลีสอันแสนไกลโพ้น
ใช้ชีวิตอยู่กับสมาชิกวง ทั้งทำงานและพักผ่อนครับ
เป็นประสบการณ์ที่แปลกประหลาดจริงๆ
รู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในรายการ 'Bon Voyage Pyeongchang' ที่ไม่คุ้นเคย?
ฟังดูแปลกๆ ใช่ไหมครับ?
แต่ยังไงก็ตาม ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างขยันขันแข็ง
มาอยู่ที่นี่ ผมมีเวลาได้คิดอะไรเยอะแยะเลย
ทุกเช้าตื่นสิบโมง ออกกำลังกาย กินข้าว
แล้วไปทำงานตอนบ่ายโมงหรือบ่ายสอง และเลิกงานตอนสองทุ่มหรือสามทุ่ม
พอถึงบ้านที่เช่าไว้ ผมก็มักจะนั่งอยู่คนเดียวที่ระเบียง
แล้วคิดถึงอดีต ปัจจุบัน และอนาคต
เกี่ยวกับช่วงเวลาที่สับสนวุ่นวายพวกนี้
จริงๆ แล้ว ผมไม่สามารถจับต้องอะไรได้เป็นชิ้นเป็นอัน
ไม่ว่าจะยิ้มหรือร้องไห้
ทุกวันก็แค่ก้าวต่อไปเรื่อยๆ
เขาว่ากันว่าตัวตนของเราเป็นแค่ภาพลวงตา
นักวิทยาศาสตร์บอกว่ามันคือผลรวมของสัญญาณไฟฟ้าในแต่ละส่วนของสมอง
ส่วนพระพุทธเจ้าบอกว่ามันคือผลจากกระแสและเหตุปัจจัย
แล้วผมก็ฉุกคิดขึ้นมาว่า... วงของเราก็เป็นแบบนั้นหรือเปล่า?
ไม่ใช่ตัวตนที่คงที่ แต่เป็นบางสิ่งบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไปในทุกๆ วัน?
ในใจของพวกเราทุกคน
บังทันคงเป็นกระดาษสีที่แตกต่างกันไป
ตอนนี้ผมเองก็ไม่แน่ใจแล้วว่ามันคืออะไร หรือมันเคยเป็นอะไรกันแน่
แต่สิ่งหนึ่งที่ผมรู้คือ—แม้จะใกล้จะอายุสามสิบแล้ว
ผมจะทุ่มเทให้กับช่วงเวลาปัจจุบัน
ที่ได้ 'ร่วมกัน' สร้างบางสิ่งบางอย่างกับเพื่อนๆ เหล่านี้
และจะขอบคุณมันให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
แม้แต่ตัวผมเองก็ยังค้นหาอยู่ว่าอัลบั้มหน้าของเราจะออกมาเป็นแบบไหน
แต่ผมหวังว่าสิ่งที่ผมหลงลืมไปนานแสนนาน
และช่วงเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกัน ณ ที่ที่แสนไกลแห่งนี้
จะกลายเป็นความงดงามบางอย่าง
ผมเขียนสิ่งนี้ขณะนั่งอยู่ที่ระเบียงในฤดูร้อนครับ
ตอนนี้สีของคุณเป็นสีอะไรครับ?
คิดถึงนะครับ
เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานจริงๆ
แต่เมื่อเราได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง...
ผมมั่นใจว่าคุณจะรู้สึกเหมือนกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นเลย
ผมรับรองได้ครับ
เดี๋ยวจะรีบบินกลับไปนะครับ
จนกว่าจะถึงตอนนั้น ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ
รักนะครับ
-นัมจุน คิม
ดูจากข้อความแล้ว คิมนัมจุน ตัวจริงแน่นอน ข้อความมายาวเป็นหน้ากระดาษแบบนี้ 🥰🥰🥰