สวัสดีครับ ผมพึ่งสมัครสมาชิกเข้ามาใหม่นะครับ มีเรื่องที่อยากจะเล่า
เป็นเรื่องแปลกๆ ที่เกิดขึ้นเองกับผมและคนรอบตัวครับ
เริ่มเรื่องเลยนะครับ..
เรื่องเกิดขึ้นเมื่อประมาณ ต้นปี พ.ศ.2558 ครับ ภาคกลาง ไม่ขอระบุจังหวัดนะครับ
ตอนนั้นผมอยู่ในช่วงหางานใหม่ พอดีว่าต้องย้ายมาอยู่จังหวัดนี้ด้วย จึงมาสมัครที่ทำงานที่หนึ่ง (ตอนนี้ปิดไปแล้ว)
คือผมไม่ได้รู้จักใครในที่ทำงานนะครับ แค่เห็นว่ามันใกล้กับที่ๆ ย้ายไปอยู่ เข้าไปแบบเริ่มใหม่ทั้งหมด
ทำงานมาสักระยะ ก็เริ่มมีเพื่อนที่สนิทหนึ่งคน อายุเท่ากัน และรุ่นพี่อีก 3 คน ในที่ทำงานนะครับ
เพื่อให้เห็นภาพคร่าวๆ เรียงแบบนี้นะครับ
คนที่ 1 อายุเท่าผม มาคนแรก คนที่ 2, 3 และ 4 เป็นรุ่นพี่ตามลำดับทั้งอายุ และช่วงเวลาที่เข้ามาทำงานนะครับ
เพื่อนที่อายุเท่ากันกับรุ่นพี่ที่บอก เขาทำงานมาก่อนผมนะครับ ผมมาหลังสุด ในกลุ่มมี 5 คน รวมผมด้วยนะครับ
ปกติแล้วเวลาเลิกงาน เราจะรวมกันแค่นี้แล้วไปนั่งดื่มอยู่ตรงซุ้มเครื่องดื่มเล็กๆ ข้างสถานที่ทำงานครับ
ลักษณะที่นั่งประจำคือ เป็นโต๊ะม้าหิน อยู่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง ด้านหลังต้นไม้มีศาลไม้เก่า ๆ เล็ก ๆ
โดยทั่วไปเวลานั่งดื่มกัน จะมีจังหวะที่ต้องชนแก้วกันเป็นปกติใช่ไหมครับ
คนที่จะให้จังหวะหรือพูดเพื่อให้ทุกคนชนแก้วขาประจำ จะเป็นคุณ 1 ครับ
คุณ 1 จะมีคำพูดที่ชอบพูดประจำโดยเลี่ยงใช้คำว่าชนแก้วครับ
เขาจะพูดเสมอว่า เราไม่ทิ้งกันนะ ไปด้วยกัน ถ้าเมื่อไหร่ที่เขาพูดคำนี้
เราจะรู้กันเลยว่าหมายถึงทุกคนจะชนแก้วพร้อมพูดแบบเดียวกับเขา
จนเวลาผ่านมาสักระยะ ผมเริ่มทำงานที่นี้ได้ประมาณ 2 ปี ระหว่างนี้ก็จะมีไปนั่งสังสรรค์กันในกลุ่มนี้เป็นปกติ
ช่วงจะเข้าปีที่ 3 ทางที่ทำงานก็ประกาศว่าทางโรงงานมีความจำเป็นที่จะต้องปิดตัวประมาณสิ้นเดือนนี้ (กันยายน)
แต่จะมีงานเลี้ยงอำลาจัดให้ ระหว่างนี้ก็แนะนำว่าให้หางานทำใหม่ทุกคน ประมาณนี้ครับ
หลังจากจบงานเลี้ยงอำลา กลุ่มผมก็คุยกันว่าเดี๋ยวไปนั่งต่อที่เดิม เลี้ยงส่งท้ายก่อนจะแยกย้ายกันไป
วันนั้นมีผมคนเดียวที่ดื่มต่อไม่ไหว แต่ไปนั่งด้วย นั่งหลับ ๆ ตื่น ๆ อยู่ที่โต๊ะ
เหมือนจะได้ยินคุณ 1 เขาพูดคำเดิม แล้วก็มีเสียงทุกคนชนแก้วกันเหมือนทุกที
ต่างกันที่รอบนี้ผมไม่ได้ชนแก้วด้วยเพราะเงยหน้าขึ้นมาไม่ไหว แต่ยังไม่ได้หลับนะครับ
หลังจากนั้นก็มีติดต่อกันบ้าง โทรหากันบ้าง แต่ไม่ได้เจอกันบ่อยๆ เหมือนตอนทำงานอยู่ที่เดียวกันครับ
เข้าสู่ช่วงปลายเดือนพฤศจิกายน ก็ได้รับข่าวร้ายจากทางแฟนคุณ 1 ว่าคุณ 1 เสียแล้ว ด้วยโรคประจำตัว (ขอไม่บอกนะครับ)
เราก็รวมตัวกันไปงานศพของเขา แล้วก็ถ่ายรูปหน้าโรงศพไว้เป็นที่ระลึกถึง เหมือนที่ทำกันทั่วไป
แต่ก่อนที่จะถ่ายรูป พี่ 2 เขาอยากถ่ายเรียง ตามเวลาที่เข้ามาทำงาน โดยที่ให้รูปหน้าศพคุณ 1 อยู่ขวาสุด เพราะมาคนแรก
แล้วก็ไล่มาเป็นพี่ 2, 3, 4 และผมตามลำดับ ก่อนแยกกันกลับไปใช้ชีวิตของตัวเอง
ผ่านงานศพมาประมาณ 3 เดือนกว่า ๆ เข้าเดือนมีนาคม มีข่าวร้ายมาอีกว่าพี่ 2 เสียชีวิตแล้ว
โดยผมมารู้ทีหลังว่าเป็นโรคเดียวกับคุณ 1 แต่ไปงานศพรอบนี้ ไม่ได้ถ่ายเรียงแบบเดิมครับ
เพราะผมบอกว่ามันเหมือนจะเป็นลาง ถ่ายแบบปกติดีกว่า ทุกคนก็ตกลงว่าเอาตามนี้
หลังจากแยกย้ายกันไป หลายเดือนต่อมา เหมือนเดิมครับ ข่าวร้ายมาอีก เป็นพี่ 3 ครับที่เสีย แต่พี่เขาเสียเพราะอุบัติเหตุ
พอไปเจอกันที่งานศพ ทางพี่ 4 เขาบอกผมว่าเขากลัวว่าเขาจะเป็นคนต่อไป เพราะทุกอย่างมันทำให้คิดแบบนั้น
ผมเลยชวนพี่ 4 บวช เพื่ออุทิศให้กับเพื่อนที่จากไป พี่เขาก็ตกลงที่จะบวชด้วย ก็นัดกันไปคุยกับทางวัดแถวบ้าน
เพื่อหาวันเวลาที่จะบวช หลังจากนั้นไม่นานพี่ 4 ก็เสียด้วยอุบัติเหตุรถชน ก่อนที่จะบวช 3 วันครับ
ท้ายที่สุดแล้วเรื่องมันอาจจะไม่เกี่ยวอะไรกัน แต่สำหรับผมแล้วมันค่อนข้างแปลกครับ
ที่เรื่องมันเกิดมานานแล้ว แต่พึ่งมาเขียนเพราะตั้งแต่ที่พี่ 4 เสียไป
ผมก็ตัดสินใจบวชยาวเลย พึ่งสึกออกมาช่วงกลางเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมาครับ
ผมขอขอบคุณทุกคนที่อ่านเรื่องของผมจนจบนะครับ
ณ วันนี้ ยังระลึกถึงพวกคุณเสมอ แก๊งต้นไทร..
สวัสดีครับ.
เรียง
เป็นเรื่องแปลกๆ ที่เกิดขึ้นเองกับผมและคนรอบตัวครับ
เริ่มเรื่องเลยนะครับ..
เรื่องเกิดขึ้นเมื่อประมาณ ต้นปี พ.ศ.2558 ครับ ภาคกลาง ไม่ขอระบุจังหวัดนะครับ
ตอนนั้นผมอยู่ในช่วงหางานใหม่ พอดีว่าต้องย้ายมาอยู่จังหวัดนี้ด้วย จึงมาสมัครที่ทำงานที่หนึ่ง (ตอนนี้ปิดไปแล้ว)
คือผมไม่ได้รู้จักใครในที่ทำงานนะครับ แค่เห็นว่ามันใกล้กับที่ๆ ย้ายไปอยู่ เข้าไปแบบเริ่มใหม่ทั้งหมด
ทำงานมาสักระยะ ก็เริ่มมีเพื่อนที่สนิทหนึ่งคน อายุเท่ากัน และรุ่นพี่อีก 3 คน ในที่ทำงานนะครับ
เพื่อให้เห็นภาพคร่าวๆ เรียงแบบนี้นะครับ
คนที่ 1 อายุเท่าผม มาคนแรก คนที่ 2, 3 และ 4 เป็นรุ่นพี่ตามลำดับทั้งอายุ และช่วงเวลาที่เข้ามาทำงานนะครับ
เพื่อนที่อายุเท่ากันกับรุ่นพี่ที่บอก เขาทำงานมาก่อนผมนะครับ ผมมาหลังสุด ในกลุ่มมี 5 คน รวมผมด้วยนะครับ
ปกติแล้วเวลาเลิกงาน เราจะรวมกันแค่นี้แล้วไปนั่งดื่มอยู่ตรงซุ้มเครื่องดื่มเล็กๆ ข้างสถานที่ทำงานครับ
ลักษณะที่นั่งประจำคือ เป็นโต๊ะม้าหิน อยู่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง ด้านหลังต้นไม้มีศาลไม้เก่า ๆ เล็ก ๆ
โดยทั่วไปเวลานั่งดื่มกัน จะมีจังหวะที่ต้องชนแก้วกันเป็นปกติใช่ไหมครับ
คนที่จะให้จังหวะหรือพูดเพื่อให้ทุกคนชนแก้วขาประจำ จะเป็นคุณ 1 ครับ
คุณ 1 จะมีคำพูดที่ชอบพูดประจำโดยเลี่ยงใช้คำว่าชนแก้วครับ
เขาจะพูดเสมอว่า เราไม่ทิ้งกันนะ ไปด้วยกัน ถ้าเมื่อไหร่ที่เขาพูดคำนี้
เราจะรู้กันเลยว่าหมายถึงทุกคนจะชนแก้วพร้อมพูดแบบเดียวกับเขา
จนเวลาผ่านมาสักระยะ ผมเริ่มทำงานที่นี้ได้ประมาณ 2 ปี ระหว่างนี้ก็จะมีไปนั่งสังสรรค์กันในกลุ่มนี้เป็นปกติ
ช่วงจะเข้าปีที่ 3 ทางที่ทำงานก็ประกาศว่าทางโรงงานมีความจำเป็นที่จะต้องปิดตัวประมาณสิ้นเดือนนี้ (กันยายน)
แต่จะมีงานเลี้ยงอำลาจัดให้ ระหว่างนี้ก็แนะนำว่าให้หางานทำใหม่ทุกคน ประมาณนี้ครับ
หลังจากจบงานเลี้ยงอำลา กลุ่มผมก็คุยกันว่าเดี๋ยวไปนั่งต่อที่เดิม เลี้ยงส่งท้ายก่อนจะแยกย้ายกันไป
วันนั้นมีผมคนเดียวที่ดื่มต่อไม่ไหว แต่ไปนั่งด้วย นั่งหลับ ๆ ตื่น ๆ อยู่ที่โต๊ะ
เหมือนจะได้ยินคุณ 1 เขาพูดคำเดิม แล้วก็มีเสียงทุกคนชนแก้วกันเหมือนทุกที
ต่างกันที่รอบนี้ผมไม่ได้ชนแก้วด้วยเพราะเงยหน้าขึ้นมาไม่ไหว แต่ยังไม่ได้หลับนะครับ
หลังจากนั้นก็มีติดต่อกันบ้าง โทรหากันบ้าง แต่ไม่ได้เจอกันบ่อยๆ เหมือนตอนทำงานอยู่ที่เดียวกันครับ
เข้าสู่ช่วงปลายเดือนพฤศจิกายน ก็ได้รับข่าวร้ายจากทางแฟนคุณ 1 ว่าคุณ 1 เสียแล้ว ด้วยโรคประจำตัว (ขอไม่บอกนะครับ)
เราก็รวมตัวกันไปงานศพของเขา แล้วก็ถ่ายรูปหน้าโรงศพไว้เป็นที่ระลึกถึง เหมือนที่ทำกันทั่วไป
แต่ก่อนที่จะถ่ายรูป พี่ 2 เขาอยากถ่ายเรียง ตามเวลาที่เข้ามาทำงาน โดยที่ให้รูปหน้าศพคุณ 1 อยู่ขวาสุด เพราะมาคนแรก
แล้วก็ไล่มาเป็นพี่ 2, 3, 4 และผมตามลำดับ ก่อนแยกกันกลับไปใช้ชีวิตของตัวเอง
ผ่านงานศพมาประมาณ 3 เดือนกว่า ๆ เข้าเดือนมีนาคม มีข่าวร้ายมาอีกว่าพี่ 2 เสียชีวิตแล้ว
โดยผมมารู้ทีหลังว่าเป็นโรคเดียวกับคุณ 1 แต่ไปงานศพรอบนี้ ไม่ได้ถ่ายเรียงแบบเดิมครับ
เพราะผมบอกว่ามันเหมือนจะเป็นลาง ถ่ายแบบปกติดีกว่า ทุกคนก็ตกลงว่าเอาตามนี้
หลังจากแยกย้ายกันไป หลายเดือนต่อมา เหมือนเดิมครับ ข่าวร้ายมาอีก เป็นพี่ 3 ครับที่เสีย แต่พี่เขาเสียเพราะอุบัติเหตุ
พอไปเจอกันที่งานศพ ทางพี่ 4 เขาบอกผมว่าเขากลัวว่าเขาจะเป็นคนต่อไป เพราะทุกอย่างมันทำให้คิดแบบนั้น
ผมเลยชวนพี่ 4 บวช เพื่ออุทิศให้กับเพื่อนที่จากไป พี่เขาก็ตกลงที่จะบวชด้วย ก็นัดกันไปคุยกับทางวัดแถวบ้าน
เพื่อหาวันเวลาที่จะบวช หลังจากนั้นไม่นานพี่ 4 ก็เสียด้วยอุบัติเหตุรถชน ก่อนที่จะบวช 3 วันครับ
ท้ายที่สุดแล้วเรื่องมันอาจจะไม่เกี่ยวอะไรกัน แต่สำหรับผมแล้วมันค่อนข้างแปลกครับ
ที่เรื่องมันเกิดมานานแล้ว แต่พึ่งมาเขียนเพราะตั้งแต่ที่พี่ 4 เสียไป
ผมก็ตัดสินใจบวชยาวเลย พึ่งสึกออกมาช่วงกลางเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมาครับ
ผมขอขอบคุณทุกคนที่อ่านเรื่องของผมจนจบนะครับ
ณ วันนี้ ยังระลึกถึงพวกคุณเสมอ แก๊งต้นไทร..
สวัสดีครับ.