เพื่อนร่วมทาง

สวัสดีพี่ๆ เพื่อนๆ ทุกท่าน
เราขอเรียกแทนตัวเองว่า ม้วน นะคะ ม้วนที่มาจากคำว่าทองม้วนซึ่งเป็นฉายาของเราเองค่ะ
วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์ที่เรียกได้ว่าเจอ ผี ค่ะ ก่อนอื่นแล้วขอย้อนกลับไปเมื่อ 4 ปีที่แล้วค่ะม้วนเรียนจบปริญญาใหม่ๆ เรียกว่าเด็กจบใหม่ไฟแรงค่ะ ได้งานที่แรกทำเลยอยู่ ที่ทำงานเล่ากว้างๆ ว่าอยู่ภายในจังหวัดนครปฐมนะคะ ตอนนั้นม้วนได้ที่ทำงานใกล้บ้านค่ะ เรื่องมันเกิดจากว่าม้วนทำงานที่นี่ ม้วนต้องทำโอทุกวันเนื่องจากบริษัทบังคับค่ะ นี่คือจุดเริ่มต้นค่ะ จุดเริ่มต้นคือการที่ม้วนต้องกลับดึกทุกวันม้วนไม่มีรถส่วนตัว ต้องอาศัยคนนู้นบ้าง คนนี้บ้างที่ผ่านทางกลับบ้านม้วน หรือว่าออกมาหน้าปากซอยโรงงานมีอยู่คืนนึงค่ะ ม้วนเลิกงานประมาณ 5 ทุ่ม ครึ่ง ม้วนจำได้ดีเลยค่ะ คืนนั้นม้วนไม่มีรถกลับบ้านอีกตามเคยค่ะประจวบเหมาะมีพี่ผู้หญิงคนนี้ทำงานบริษัทข้างๆ เดินมาถามม้วนว่า น้องๆ บ้านอยู่ตรงซอยนี้ใช่มั้ย กลับบ้านกับพี่มั้ย เดี๋ยวพี่ไปส่ง ใช่ค่ะม้วนตอบตกลงไปกับพี่ผู้หญิงคนนี้ค่ะ ต่อไปม้วนจะเรียกพี่ผู้หญิงคนนี้ว่าพี่สวยนะคะ พี่สวยแกจะเลิกงานพร้อมๆกับม้วนทุกวันค่ะ ม้วนก็เลยอาศัยเขากลับบ้านด้วยทุกวันม้วนกลับบ้านพร้อมพี่เขาประมาณ 3 เดือนค่ะ พอ ม้วนเก็บเงินได้ม้วนเลยตัดสินใจซื้อจักรยานไฟฟ้า 1 คันค่ะ พอม้วนมีรถม้วนเลยไม่ได้กลับบ้านกับพี่สวยอีกค่ะ แต่เป็นการที่ว่าพี่สวยเขาขับรถประกบม้วนไปส่งถึงซอยบ้านทุกวันค่ะ ผ่านมาได้ประมาณ 1 เดือนพี่สวยเป็นแบบนี้ทุกวันค่ะ ขับมาส่งม้วนถึงซอยบ้านทุกวัน แต่ม้วนเองกลับไม่รู้เลยว่าบ้านพี่สวยอยู่ตรงไหน เพราะพี่สวยเขาส่งม้วนเสร็จเขาก็จะขับรถไปต่อ วันนึงม้วนเองเลิกงานดึกกว่าปกติเลยทำให้ไม่ได้กลับพร้อมพี่สวยค่ะ วันนั้นม้วนเลิกงานประมาณเที่ยงคืนค่ะ ออกมาก็ไม่เจอพี่สวยแล้วม้วนเลยไม่ได้สนใจอะไรค่ะ คิดว่าพี่สวยเขาน่าจะกลับบ้านไปแล้วล่ะ ม้วนเองก็กลับบ้านคนเดียวค่ะ วัยรุ่นขึ้นม้วนเองเลิกงานปกติเวลาเดิม 5 ทุ่มครึ่ง ม้วนเองก็ออกมากำลังจะกลับบ้านแต่ว่าวันนี้ม้วนไม่เจอพี่สวยค่ะ ม้วนเลยคิดว่าพี่เขาไม่มาทำงาน ม้วนก็กลับบ้านคนเดียวเป็นวันที่ 2 ค่ะ แล้วอาทิตย์นั้นทั้งอาทิตย์ม้วนกลับบ้านเองคนเดียวค่ะ เพราะม้วนไม่เจอพี่สวยเลยค่ะ จนเริ่มเข้าอาทิตย์ที่ 2 ม้วนก็ยังมองหาพี่สวยพี่จะกลับบ้านด้วยกันอีกตามเคยแต่ไม่เจอเหมือนเดิมค่ะ จนเวลาล่วงเลยไปเข้าอาทิตย์ที่ 3 รปภ.หน้าโรงงานพี่สวยเรียกม้วนถามว่า น้องๆ น้องรอใครทุกวันพี่เห็นน้องทุกวันเลย ม้วนเลยบอกพี่ รปภ. ไปว่าอ๋อ ม้วนรอพี่สวยค่ะ พี่ รปภ. แกตกใจค่ะ ถามย้ำกับม้วนว่า น้องรอใครนะ ม้วนก็ตอบแบบเดิมว่า รอพี่สวยค่ะ พี่ รปภ. พอจะเห็นแกมั้ยคะ หนูรอพี่เขามาเข้าอาทิตย์ที่ 3 แล้วค่ะ พี่ รปภ. แกเลยบอกว่า เดี๋ยวพรุ่งเที่ยงน้องมาหาพี่ล่ะกัน เดี๋ยวพี่บอกว่าพี่สวยแกไปไหน รุ่งอีกวัน ช่วงเที่ยงม้วนไปหาพี่ รปภ. ค่ะ พี่ รปภ. เล่าให้ม้วนฟังว่า พี่สวยแกทำงานที่นี่จริงนะแต่พี่สวยแกคงกลับมาทำงานที่นี่ไม่ได้แล้วล่ะ ม้วนเลยถามแกว่า พี่เขาลาออกหรอคะ พี่ รปภ. แกเลยบอกว่าป่าวหรอก พี่สวยแกเสียไปได้จะ 2 เดือนแล้วนะ พี่เห็นน้องขับจักรยานไปไฟฟ้า กลับบ้านเองคนเดียวทุกวัน แต่พี่ไม่รู้ว่าตอนขับกลับน้องคุยกับใคร จนเมื่อวานที่พี่เรียกน้องมาถามเพราะพี่สงสัย พี่เคยเห็นน้องซ้อนรถมอเตอร์ไซค์ไปกับพี่สวยทุกวันก่อนหน้านี้ ม้วนตกใจมากพอรู้ว่าพี่สวยแกเสียไปแล้วเกือบ 2 เดือน แล้วระหว่างนี้ที่ผ่านมาม้วนขับจักรยานไฟฟ้ากลับบ้านกับใคร พี่ยามบอกว่าพี่สวยแกประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตแกอยู่ห้องเช่าเดียวกับพี่ยามเมื่อประมาณ 2 เดือนก่อน ล่ะญาติพี่สวยแกพึ่งจะมาทำพิธีเชิญวิญญาณกลับบ้านเมื่อ 2 อาทิตย์ที่แล้วเอง พอม้วนได้ฟังม้วนขนลุกมากเลยค่ะ ขนาดว่าพี่สวยเขาเสียไปแล้วเขายังเป็นห่วงม้วนเวลาม้วนกลับบ้าน ม้วนเลยพูดในใจว่าถ้าพี่สวยรับรู้ได้ ม้วนจะทำบุญไปให้ขอให้พี่ไปสู่ภพภูมิที่ดี ม้วนขอบคุณมากๆที่พี่สวยยังมีจิตที่เป็นห่วงม้วนทุกวันเวลากลับบ้านดึกๆ และนี่ก็เป็นประสบการณ์เจอ ผี ของม้วนครั้งแรก